Ιβάν Σαββίδης: Οι 406 μέρες μέχρι την «επιστροφή» του στην Τούμπα (vid+pic)

Πέρασε ένα χρόνος, ένας μήνας και δέκα ημέρες από τη τελευταία φορά που καταγράφηκε παρουσία του Ιβάν Σαββίδη στον αγωνιστικό χώρο του σταδίου της Τούμπας. Τότε, που ζούσε την προσμονή ενός τίτλου, έβραζε από το αίσθημα της αδικίας που εκφράστηκε στο πρόσωπο του πρόεδρου και μεγαλομετόχου του ΠΑΟΚ. Το τίμημα ήταν βαρύ. Οι δικαστικές αποφάσεις οδήγησαν στην απώλειά του πρωταθλήματος και στην τιμωρία του ίδιου με τρία χρόνια απαγόρευσης παρουσίας στα γήπεδα, εν ώρα αγώνων. Δημιουργήθηκε μια κατάσταση που απαιτούσε ειδικούς χειρισμούς. Οχι μόνο για το τυπικό της υπόθεσης, που αφορούσε την εφαρμογή της συγκεκριμένης ποινής, όλα για όσα την ακολουθούσαν. Ο Ιβάν Σαββίδης κλήθηκε να διαχειριστεί μια κατάσταση πρωτόγνωρη.

«Αν ήθελε, μπορούσε»

Τυπικά, δεν είχε δικαίωμα να βρίσκεται στο γήπεδο από την ώρα που το φύλλο αγώνα θα άνοιγε, μέχρι και τη στιγμή που αυτό θα έκλεινε. Τυπικά, στο στάδιο της Τούμπας θα μπορούσε να βρίσκεται και να παρακολουθεί τις αναμετρήσεις του ΠΑΟΚ, όπως το έκανε μέχρι τότε. Η προεδρική σουίτα βρίσκεται στο κτήριο που έχει προ 15ετίας ανεγερθεί. Θα μπορούσε, αν ήθελε, να μπει σε ένα παιχνίδι των λέξεων, ένα παιχνίδι που απαιτεί νομικούς ελιγμούς, οι οποίοι δεν ήταν δύσκολοι.

Δεν το έκανε. Και είχε δείξει το τρόπο σκέψης του από τις αρχές της περασμένης χρονιάς. Ίσως κάποιοι να έχουν ξεχάσει πως η σεζόν 2017-18 ξεκίνησε για τον «Δικέφαλο του Βορρά» με επτά αναμετρήσεις κεκλεισμένων των θυρών. Σε κανένα από αυτά τα επτά παιχνίδια δεν βρέθηκε ο Ιβάν Σαββίδης ανάμεσα σε όσους τα παρακολουθήσαν, αν και μπορούσε. «Από τη στιγμή που ο κόσμος του ΠΑΟΚ έχει τιμωρηθεί, και εγώ είμαι μέρος του κόσμου της ομάδας, δε θα βρεθώ σε κανένα παιχνίδι μέχρι να τελειώσει η τιμωρία» είχε δηλώσει. Και το τήρησε...

Το δικό του «παρών»

Από τη αρχή της σεζόν, εξαντλούσε κάθε... σπιθαμή των περιθωρίων που του έδινε η απόφαση των επιτροπών. Σε όλα τα εντός έδρας παιχνίδια, αλλά και σε αρκετά εκτός Τούμπας, ο πρόεδρος και μεγαλομέτοχος των «ασπρόμαυρων» προπορευόταν με το αυτοκίνητό του, του λεωφορείου που μετέφερε την αποστολή στο γήπεδο. Στηνόταν μπροστά από αυτό, όταν έφτανε στο προορισμό του και χαιρετούσε έναν προς έναν όλους όσοι κατέβαιναν. Εδινε το «παρών» με το δικό του τρόπο. Ενα «παρών» προσαρμοσμένο στη ποινή που θα κουβαλάει και για τα δυο επόμενα χρόνια.

Στην Τούμπα, πριν το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό

Η πιθανότητα κατάκτησης του πρωταθλήματος πλησίαζε, δεν ήταν λίγοι εκείνοι που σκέφτηκαν πως ίσως ο Σαββίδης ενδώσει και μπει στη σκέψη να βρεθεί στη Τούμπα και να παρακολουθήσει κάποιες από τις κρίσιμες αναμετρήσεις των «ασπρόμαυρων». Δεν το έπραξε. Περίμενε, υπομονετικά τη στιγμή που θα επέστρεφε στο σπίτι του. Και η αλήθεια είναι πως αυτή τη μέρα, τη σχεδίασε με ένα τρόπο μοναδικό για τα ελληνικά δεδομένα.

Στο ΟΑΚΑ, πριν το ντέρμπι με την ΑΕΚ

Φιέστα αντάξια του κατορθώματος

Ο ΠΑΟΚ έφτασε στη γη της επαγγελίας του. Στη κατάκτηση του πρωταθλήματος. Και ο Ιβάν Σαββίδης, ήταν σαφής. «Οπως ο ΠΑΟΚ γράφει ιστορία, θα πρέπει να γράψει ιστορία και η φιέστα του». Και αυτό έγινε. Για τα ελληνικά δεδομένα, η φιέστα των «ασπρόμαυρων» ήταν μοναδική στο είδος της. Και ο Ιβάν Σαββίδης την παρακολούθησε δια ζώσης.

Ηταν κομμάτι αυτής. Και λειτούργησε όπως ακριβώς και κατά την διάρκεια της σεζόν. Επέλεξε να μην βρίσκεται στον προβολέα. Υπάρχουν καταγεγραμμένες απονομές στις οποίες οι πρόεδροι είναι ένα με τους ποδοσφαιριστές. Σηκώνουν μαζί τις κούπες, κάποιες φορές και πριν καλά - καλά την ακουμπήσουν οι ποδοσφαιριστές. Ο Ιβάν Σαββίδης ήταν εκεί, και επέλεξε να... αφήσει τους ποδοσφαιριστές να «παίξουν μπάλα» και στη φιέστα. Την έστησε για εκείνους, και τους είδε να το χαίρονται με τη ψυχή τους. Ειδικά τη στιγμή της απονομής.

Στο αεροδρόμιο «Μακεδονία» μετά τη νίκη στην Τρίπολη

Η μεγαλύτερη ανταμοιβή

Το στάδιο τον αποθέωσε. Οι ποδοσφαιριστές το ίδιο. Για εκείνον, αυτή ήταν η μεγαλύτερη ανταμοιβή. Εκείνος έστησε την φαντασμαγορική φιέστα, εκείνος σήκωσε το οικονομικό βάρος του αγωνιστικού οικοδομήματος που έφερε το πρωτάθλημα στη Τούμπα. Και μπορεί να του έλειψε η παρακολούθηση παιχνιδιών, μπορεί στα μάτια κάποιων η κίνησή του να φτάνει μέχρι την είσοδο των αποδυτηρίων των γηπέδων, να εμψυχώνει τους ποδοσφαιριστές και ακολούθως να φεύγει, να έμοιαζε σαν αλάτι στην «πληγή» της απαγόρευσης παρουσίας στις αναμετρήσεις, αλλά η όλη διαδικασία, είχε και τη στιγμή της λύτρωσης.

Από τη στιγμή που ανέβηκε στο ανοικτού τύπου διώροφο λεωφορείο, έγινε ένα με την ομάδα, και τους φιλάθλους να τον αποθεώνουν, αναγνωρίζοντας στο ακέραιο όλα όσα έχει κάνει για να έρθουν αυτές οι στιγμές στη Τούμπα και τη Θεσσαλονίκη. Ισως, στο πρόσωπό του, οι φίλαθλοι να αναγνωρίζουν έναν άνθρωπο που είναι κομμάτι τους. Διότι και οι φίλαθλοι του ΠΑΟΚ, υπήρχαν φορές που με τις αντιδράσεις τους, που αρχίζουν και τελειώνουν στην αγάπη τους για την ομάδα, την έχουν πληγώσει, αλλά και πάλι κάνουν ο,τι μπορούν για να ζήσουν στιγμές όπως η χθεσινή.