Παναθηναϊκός: Ο Γιάννης Μπουζούκης χτίζει το δικό του «μύθο» στο «τριφύλλι»!

Ορισμένα πράγματα στη ζωή δημιουργούνται μέσα από «συμπτώσεις». Το ζητούμενο βεβαίως είναι να «παντρεύονται» (και) με τις σωστές αποφάσεις, την κατάλληλη χρονική στιγμή. Για τον Γιάννη Μπουζούκη η συγκεκριμένη «ακροβασία» υπήρξε οδηγός στη ζωή του, από πολύ μικρή ηλικία. Πριν καν γίνει 8, όταν τον ανακάλυψε στα γήπεδα της Πρέβεζας ο Άγγελος Μπέκας, εντυπωσιασμένος το «θράσος» και το ταλέντο του.

Ηταν απόγευμα καλοκαιριού του 2006, όταν ο -τότε προπονητής του Θριάμβου Λούρου (Α’ ΕΠΣ Πρέβεζας/Λευκάδος)- Αγγελος Μπέκας έφτασε στο γήπεδο της περιοχής κι έμεινε να «χαζεύει» για ώρα ένα παιδί που καθόταν στη μία εστία, έχοντας ως μοναδική παρέα 4 μπάλες. Βλέποντας όλες να φύγουν «συστημένες» στο «Γ» της εστίας από το αριστερό πόδι του. Οπως έκανε και το μεγάλο ίνδαλμά του, ο Γιώργος Καραγκούνης, το μεγαλύτερο μέχρι σήμερα «προϊόν» της Ακαδημίας του Παναθηναϊκού, μαζί με τους Μπασινά και Γκούμα.

Ο μικρός «Γιαννάκης» έγινε γρήγορα… μασκότ της ομάδας και πριν από τις προπονήσεις του Θριάμβου συναγωνιζόταν στα σουτ τους μεγάλους, έχοντας απέναντί του κανονικό τερματοφύλακα. Η κατάληξη; Ίδια… Τα 8 απ’ τα 10 πήγαιναν εκεί που φωλιάζουν οι… αράχνες! «Γιαννάκη θες να έρθεις στην Ακαδημία να παίξεις κανονικά μπάλα;» τον ρώτησε ο Άγγελος Μπέκας, με τον μικρό Μπουζούκη να απαντάει με τη λαχτάρα, αλλά και την αφοπλιστική ειλικρίνεια της ηλικίας του. «Θέλω… Πολύ, αλλά πρέπει να συμφωνήσει κι ο πατέρας μου». Ο κ. Τάσος Μπουζούκης (ευτυχώς) συμφώνησε και το «ταξίδι» του μικρού «Γιαννάκη» ξεκίνησε το 2007 με πρώτο σταθμό το «Athlopolis» Πρέβεζας.

«Κουμπωμένος», ντροπαλός και με παραπανίσια κιλάκια στο ξεκίνημα, άρχισε λίγο-λίγο να «ξεθαρρεύει» και να βγάζει στο γήπεδο εξαιρετική τεχνική, γρήγορη σκέψη και καλές επινοήσεις. Πάντα σαν επιτελικός χαφ. Τον βοήθησε πολύ και η φουρνιά των «98άρηδων» της Ακαδημίας, που ήταν σε καλό επίπεδο κι ο ένας άρχισε να «σπρώχνει» τον άλλο (απ’ τη συγκεκριμένη φουρνιά βγήκε κι ο Σπύρος Νάτσος του Ατρόμητου). Σε όποιο τουρνουά συμμετείχε η Ακαδημία, ο Μπουζούκης ήταν «ατραξιόν» και δεδομένου ότι το «Athlopolis» ήταν ενταγμένο στο δίκτυο συνεργαζόμενων Ακαδημιών με τον Παναθηναϊκό («Green Football Development» ή «PAO Schools» όπως ονομάζεται σήμερα), δεν άργησε η στιγμή της προσέγγισης με το «πράσινο» περιβάλλον. Εκεί ήρθε και η πρώτη μεγάλη απογοήτευση, διότι ο «κόπηκε» αρχικά απ’ τον τότε διευθυντή της Ακαδημίας Νίκο Κόβη, με τη δικαιολογία πως δεν είχε… σωματοδομή για να παίξει «ανταγωνιστικό» ποδόσφαιρο!

Δεν το έβαλε κάτω και με την έλευση του Γιάννη Σαμαρά στην Ακαδημία του «τριφυλλιού» βρήκε την ευκαιρία που έψαχνε, όταν έβγαλε… μάτια σε τουρνουά της «GFD» στο Λουτράκι. Προσκλήθηκε 3-4 φορές στην Παιανία για αξιολόγηση κι άνοιξε ο δρόμος πρόσβασης στις προπονήσεις της K15 του Παναθηναϊκού. Μέχρι την οριστική ένταξή του στην Παιανία το καλοκαίρι του 2012, λίγους μήνες αφού «έκλεισε» τα 14. Παρά το ασφυκτικό «πρέσινγκ» του Παναιτωλικού, που προσπάθησε (ειδικά ο Μάκης Μπελεβώνης) να πάρει τον Μπουζούκη στην ακαδημία της αγρινιώτικης ομάδας, στο πλαίσιο «απορρόφησης» όλων των ταλέντων της Δυτικής Ελλάδας.

Ακόμη μία «σύμπτωση» που έπαιξε καθοριστικό ρόλο για την πορεία του «Γιαννάκη». Μαζί με την απόφασή του το καλοκαίρι του ’18, να μην ενεργοποιήσει το προσύμφωνο με τον Αστέρα Τρίπολης, υπογράφοντας εντέλει νέο συμβόλαιο έως το 2020, αφού άκουσε το πλάνο στήριξης των Νταμπίζα-Δώνη. Αν είχε μείνει ο Ουζουνίδης στον Παναθηναϊκό, ο Μπουζούκης θα ήταν σήμερα μεταγραφικός… στόχος για Ολυμπιακό και ΠΑΟΚ ως παίκτης του Αστέρα. Οι δύο τελευταίοι άλλωστε, (παρ)ακολουθούσαν διακριτικά και την πρόσφατη διαδικασία διαπραγμάτευσης του παίκτη με τον Παναθηναϊκό, παραμονεύοντας στη… γωνία.

Ο 21χρονος ωστόσο, δεν το συζήτησε καν. Εκλεισε τα αυτιά του, όπως έκανε και στις «Σειρήνες» απ’ το εξωτερικό (Μπράγκα, Μπενφίκα, Βιγιαρεάλ) κι έδειξε απ’ την πρώτη στιγμή πως ήθελε να μείνει στο «τριφύλλι». Για να βελτιώσει υπομονετικά το παιχνίδι του, πριν έρθει η ώρα για εκτός Ελλάδας το βήμα. Οπως έκανε κι ο «Κάρα».

Και να «χτίσει» το δικό του «μύθο» στον Παναθηναϊκό, όχι ως ένας απλός παίκτης προερχόμενος απ’ την «πράσινη» Ακαδημία… Αλλά ως το πιο απόλυτο παράδειγμα και το πιο δυνατό «δημιούργημα» του αναπτυξιακού προγράμματος του Παναθηναϊκού...