Πασχαλίδης: «Απωθημένο το Ολυμπιακό μετάλλιο»

Μια ζωή ολόκληρη αγκαλιά με το υγρό στοιχείο. Να αρμενίζει τις θάλασσες, να τον χτυπούν οι άνεμοι και τα κύματα, να ηρεμεί και να παίρνει δύναμη από το απόλυτο γαλάζιο και το βαθύ μπλε. Ούτε ο ίδιος ο Ιορδάνης Πασχαλίδης θα πίστευε το 1978, όταν αποφάσιζε να ασχοληθεί με την ιστιοπλοϊα, ότι θα ακολουθούσε μία εκπληκτική καριέρα με 6 συνεχόμενους Παγκόσμιους τίτλους με τον… άλλο του εαυτό, τον Κώστα Τριγκώνη και δύο ακόμη με τον 19χρονο Πέτρο Κωνσταντινίδη. Μετά όμως από 41 ολόκληρα χρόνια καριέρας κι αμέτρητες διακρίσεις, ο 52χρονος πια θαλασσόλυκος Ντάνης Πασχαλίδης, ξέρει καλά ότι το λέει η καρδιά του. Και θέλει κι άλλα!

Με νέο σκάφος στην κατηγορία Nacra 17 θα διεκδικήσει τη συμμετοχή του στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο το 2020 έχοντας δίπλα του τη 18χρονη Μυρτώ Παπαδοπούλου. Κι αν η καρδιά θέλει Ολυμπιακούς, το μυαλό θέλει περισσότερα. Ένα μετάλλιο, όπως αποκάλυψε ο Ντάνης Πασχαλίδης στο «Εθνος της Κυριακής».

«Ολα αυτά τα χρόνια ότι κάνω το κάνω με τον Κώστα Τριγκώνη σαν ομάδα. Αλλά αυτή τη φορά δεν μπορώ να τρέξω μαζί του. Το Nacra 17, που είναι Ολυμπιακό σκάφος, απαιτεί υποχρεωτικά μεικτό πλήρωμα, άνδρας-γυναίκα μαζί. Θα διεκδικήσουμε την πρόκριση στους Ολυμπιακούς». Μένει μία ακόμη πρόκριση για τη χώρα, μετά την αποτυχημένη προσπάθεια στη Νέα Ζηλανδία, τον Απρίλιο στη Γένοβα της Ιταλίας.

Μετά τους αγώνες στη Νέα Ζηλανδία, σχολίασε στον προσωπικό του λογαριασμό στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης: «Επιστρέφουμε στην Ελλάδα μετά από 20 μέρες προπόνησης με τα Nacra17 και την πρώτη κούρσα με την Μυρτώ Παπαδοπούλου. Απολαύσαμε κάθε στιγμή, αλλά έχουν ακόμη να μάθουμε πολλά για να γίνουμε ανταγωνιστική ομάδα. Πρέπει να δουλέψουμε σκληρά και να παρουσιαστούμε έτοιμοι στην τελευταία Προολυμπιακή ρεγκάτα στη Γένοβα τον Απρίλιο. Ευχαριστούμε την Ελληνική Ομοσπονδία Ιστιοπλοϊας και την Ολυμπιακή Επιτροπή για την υποστήριξη. 

Ο Ντάνης Πασχαλίδης που θέλει όσο τίποτε άλλο την πρόκριση, μας εξήγησε το νέο εγχείρημα. «Η μόνη δυσκολία, που είναι και πρόκληση για μένα, που με εξιτάρει, είναι το γεγονός ότι το κάνω την τελευταία στιγμή. Ωστόσο για να πάρω αυτή την απόφαση σημαίνει ότι υπάρχουν πιθανότητες πρόκρισης. Αρμένισα το σκάφος. Ναι μεν είναι διαφορετικό από αυτό που κάνω τόσα χρόνια, αλλά μπορώ να τα καταφέρω. Επιπλέον γνωρίζοντας και τους αθλητές που τρέχουν στο εξωτερικό, πιστεύω ότι η εμπειρία και οι ικανότητες μας είναι αρκετές για να τους ξεπεράσουμε και να πάμε την Ελλάδα στους Ολυμπιακούς. Ακόμη και στην τελευταία πρόκριση έχουμε τη δυνατότητα να πάρουμε το εισιτήριο».

Ο Θεσσαλονικιός ιστιοπλόος δεν το βάζει κάτω. Θέλει να το παλέψει. «Οσο καλύτερα μαθαίνεις την ιστιοπλοϊα, τόσο περισσότερο θέλεις να κάνεις. Η ηλικία δεν παίζει ρόλο. Είναι κυρίως εγκεφαλικό, βέβαια απαιτεί να έχεις μία βασική φυσική κατάσταση. Εμείς δεν έχουμε αφήσει τους εαυτούς μας, είμαστε κάτι παραπάνω από γυμνασμένοι και μπορούμε να αντεπεξερχόμαστε σε όλες τις δυσκολίες και τις κακουχίες. Κερδίσαμε σχεδόν τα πάντα στην καριέρα μας. Ευρωπαϊκούς, παγκόσμιους τίτλους. Αρμενίσαμε σε όλες τις θάλασσες, περάσαμε Ατλαντικούς. Τα κάναμε σχεδόν όλα. Εμεινε μόνο αυτό, όχι απλά η συμμετοχή, αλλά ένα Ολυμπιακό μετάλλιο. Το χάσαμε με τον Κώστα άδοξα στους τελευταίους Ολυμπιακούς. Πίστευα ότι για μένα είχε τελειώσει αυτό το κομμάτι, αλλά με ενθάρρυνε όλο το περιβάλλον τριγύρω μου. Είναι λίγο θρασύ να το λέω κάνοντας έναν χρόνο Ολυμπιακή καμπάνια, ότι πάω για μετάλλιο, αλλά αυτός είναι ο στόχος. Το μετάλλιο. Είναι απωθημένο. Η ιστιοπλοϊα στηρίζεται σε βασικές αρχές. Αν τις κατέχεις, έχεις όλες τις πιθανότητες να κερδίσεις έναν αγώνα. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες δεν είναι τίποτε παραπάνω από έναν απλό αγώνα».

Oσο για το ταίρι του εξηγεί: «Η Μυρτώ είναι νέα ιστιοπλόος, αλλά έχει σημαντικές εμπειρίες με παγκόσμιες νίκες στα 420 κορασίδων. Εχει ιδανικό σωματότυπο, πολύ καλά στοιχεία σαν πλήρωμα και είναι ώριμο παιδί. Αν δεν είχα την κατάλληλη παρτενέρ δεν θα το έκανα».

«Εγώ και η θάλασσα»

Ο Ντάνης Πασχαλίδης έχει ιδιαίτερο δέσιμο με τη θάλασσα. «Είναι ο φυσικός μου χώρος. Εκεί βγάζω τον καλό μου εαυτό. Αναπνέω από τη θάλασσα, δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου μακριά από ένα σκάφος και ένα πανί». Το ρωτάμε αν τον έχει τρομάξει το υγρό στοιχείο. «Πολλές φορές. Έχω μάθει όμως να τη σέβομαι τη θάλασσα και να τη διαβάζω. Δεν έχω πάρει ποτέ ρίσκα, εύκολα χάνονται ζωές. Όσοι νομίζουν ότι την ξέρουν, γελιούνται, έχουν αυταπάτες. Είναι στοιχείο της φύσης, δεν μπορείς να παίξεις μαζί της. Θυμάμαι μια πολύ έντονη στιγμή, το 1992 στο Βέλγιο, που  φοβήθηκα. Με τρομερό αέρα και κύμα, χαθήκαμε όταν πήγαμε να μπούμε στο λιμάνι και κινδυνεύσαμε. Ήμουν στα 470 με τον Σωτήρη Ζαμπέτογλου. Τότε είπα, “μαμάκα μου τι κάνω εγώ εδώ;”. Κάποιες φορές αρμενίζουμε με πολύ οριακές συνθήκες, αλλά πάντα το διασκεδάζουμε. Χαιρόμαστε τη στιγμή, ακόμη και την κακή, μαθαίνουμε από τα λάθη μας και προχωράμε».