Μοντέρνες και ανατρεπτικές κωμωδίες που σκορπούν αβίαστα το γέλιο και αξίζει να δείτε στα θέατρα της Αθήνας

Το ένα αρνητικό ρεκόρ μετά το άλλο σπάνε τις τελευταίες ημέρες τα νέα κρούσματα κορονοϊού, τα μαγαζιά κλείνουν πλέον από τα μεσάνυχτα ενώ η μουσική απαγορεύεται. Σε αυτή τη νέα πραγματικότητα, δεν υπάρχει καμία καλύτερη απάντηση από μία καλή κωμωδία. Έξυπνες ατάκες και άφθονο γέλιο μέχρι δακρύων. Σχεδόν δύο ώρες χωρίς σκέψη, μακριά από τα προβλήματα της καθημερινότητας. Ο Θοδωρής Αθερίδης επιστρέφει στο Μικρό Παλλάς, μ' ένα έργο που διεισδύει στον χώρο της εκπαίδευσης των ηθοποιών που θέλουν να μάθουν πώς να κάνουν κωμωδία. Οι αυτοσχεδιασμοί και οι ασκήσεις τους, καθώς κι η διαμόρφωση των σχέσεων μεταξύ τους είναι ο κύριος άξονας της αφήγησης, μιας σημερινής ιστορίας, όπου οι ήρωες της αντιστέκονται με τον τρόπο που μπορεί ο καθένας στο ζοφερό τοπίο των καιρών μας. Μέσα από την ιστορία του, ο Θοδωρής Αθερίδης εκφράζει την άποψη πως «το να μάθεις να γελάς μ' αυτό που σε βασανίζει, σε οδηγεί στη λύση και στην κάθαρση».

Ένα παιδί θαύμα που αγαπά τη μουσική γίνεται μεγαλώνοντας μία σοπράνο που δεν μπορεί να πετύχει ούτε μία σωστή νότα. Παρόλα αυτά, αποκτά φανατικούς φίλους που την ακολουθούν και τη χειροκροτούν κι ας είναι οι ερμηνείες της για γέλια και για κλάματα. Η Φλόρενς Φόστερ Τζένκινς, το μουσικό φαινόμενο της δεκαετίας του ’40, έκανε πολλά κεφάλια να γυρίσουν προς το μέρος της και άφησε εποχή όχι μόνο με τις φάλτσες νότες της, αλλά και με την αγάπη της για τη μουσική και τους μουσικούς. Τη διασκεδαστική αλλά και γλυκόπικρη ιστορία της φάλτσας ντίβας διασκευάζει και σκηνοθετεί η Θέμις Μαρσέλλου στο ΗΒΗ, με την σούπερ σταρ της stand up comedy Κατερίνα Βρανά στο ρόλο της Φλόρενς και τον Γιώργο Καπουτζίδη, ο οποίος επιστρέφει στη σκηνή μετά από καιρό, στο ρόλο του συντρόφου και μάνατζέρ της, Στ. Κλερ Μπέιφιλντ.

Παραμένουμε στο ίδιο θέατρο, καθώς μετά από 130 sold out παραστάσεις, πάνω από 50.000 θεατές, 12.000 online streaming εισιτήρια, το έργο «Όποιος θέλει να χωρίσει... να σηκώσει το χέρι του» του Γιώργου Καπουτζίδη παρουσιάζεται για τρίτη χρονιά για όσους δεν την πρόλαβαν, αλλά και για εκείνους που θέλουν να την ξαναδούν! Ένας ανομολόγητος έρωτας που κρατάει είκοσι χρόνια. Ένας γάμος που διαλύεται από μία απιστία. Κι ένας άλλος που αναβάλλεται επ’ αόριστον, αλλά κανείς δεν τολμά να το πει στον γαμπρό. Ένας πρώην, ένας νυν, αναρίθμητα ραντεβού μέσω ίντερνετ κι ένα σπίτι που όσο περνά η ώρα… πλημμυρίζει. Κυριολεκτικά. Και πριν βουλιάξουν οριστικά, θα πρέπει να πούνε την αλήθεια. Όλοι σε όλους. Στην παράσταση συμμετέχουν: η Μαριλού Κατσαφάδου, ο Γιάννης Κουκουράκης, ο Πάνος Νάτσης, η Ανθή Σαββάκη, ο Γιώργος Σαββίδης, η Αλεξάνδρα Ταβουλάρη, ο Αποστόλης Ψαρρός, και η πάντα διαχρονική Κατιάνα Μπαλανίκα.

Χαρτοπαιξίες, μουσική και ασύδοτη εξουσία

Χαρτοπαιξίες, γκάζια, απάτες, ζωντανή μουσική και σκοτεινό χιούμορ περιέχει το έργο «Παίχτες» στη σκηνή του θεάτρου Κιβωτός. Η αδρεναλίνη της κομπίνας, η μαεστρία και η αρρώστια του τζόγου, η κάψα να εξαπατήσεις τους πάντες, αλλά να μην εξαπατηθείς εσύ ο ίδιος και η εμμονή του ανθρώπου για την επικράτηση απέναντι στον οποιονδήποτε «δίπλα», κυριεύουν την πένα του Νικολάι Βασίλιεβιτς Γκόγκολ κάπου στο 1836, για να γράψει μια δαιμονισμένη μυστήρια κωμωδία. Σ’ ένα απομακρυσμένο πανδοχείο της Ρωσίας, καταφτάνει ένας δεινός χαρτοπαίχτης, απατεώνας, και πλαστογράφος. Στόχος του, να βρει τα επόμενα θύματά του, και να τα «γδάρει». Αλλά δε θα είναι τόσο απλή υπόθεση. Στο ίδιο πανδοχείο διαμένουν δύο εξίσου δεινοί κομπιναδόροι, που γυρεύουν το ίδιο ακριβώς πράγμα με τον πρώτο: ένα λαχταριστό, αθώο και, φυσικά, κεφαλαιούχο θύμα.

Οι δύο συναντούν τον ένα και σύντομα ενώνουν τις δυνάμεις τους, οδηγώντας την παράσταση σε ένα πανδαιμόνιο γεμάτο μπλόφες, ρίσκο, ανταγωνισμούς, συμμαχίες, εκπλήξεις κι ανατροπές, καθώς στο παιχνίδι μπαίνουν σιγά-σιγά όλοι οι παράξενοι ένοικοι που τριγυρνούν σ’ αυτό το μικρό και ήσυχο πανδοχείο. Τους ρόλους ερμηνεύουν οι Γιάννης Νιάρρος, Βασίλης Μαγουλιώτης, Ηλίας Μουλάς, Αλέξανδρος Χρυσανθόπουλος, Γιώργος Τζαβάρας και Γιώργος Μπουκαούρης, σκηνοθεσία έχει αναλάβει ο Γιώργος Κουτλής. 

Το έργο «Ο τυχαίος θάνατος ενός αναρχικού», το οποίο ακολουθεί τα χνάρια ενός αρχετυπικού Γελωτοποιού, παρουσιάζεται στο θέατρο Γκλόρια, σε σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα. Με σατιρικό και ειρωνικό τρόπο, ο Ντάριο Φο καυτηριάζει την κατάχρηση της εξουσίας και, αν και γράφτηκε πριν από χρόνια για να ασκήσει κριτική στην ασύδοτη εξουσία του συστήματος δικαιοσύνης της Ιταλίας και της κυβερνητικής διαφθοράς, σήμερα, χρόνια μετά, ο θεατής δεν θα δυσκολευτεί να βρει πολλές –πάρα πολλές- ομοιότητες με την Ελλάδα του σήμερα. Τον πρωταγωνιστικό ρόλο έχει αναλάβει ο Πάνος Βλάχος.

#ΜeΤoo 

Το «The Prudes» γράφτηκε από τον Anthony Neilson πριν από τρία χρόνια για το Royal Court Theatre, με αφορμή το κίνημα #ΜeΤoo και ανεβαίνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα, στον Πολυχώρο Vault. Είναι μια κωμωδία ξεκαρδιστική, έξυπνη, σκωπτική, γλυκιά και πικρή ταυτόχρονα. Ο θεατρικός συγγραφέας καταφέρνει να πάει την ιστορία σε σκοτεινές και άβολες περιοχές, δημιουργώντας σουρεαλιστικά κωμικές καταστάσεις. Αποκαλύπτει πολύ προσωπικά μυστικά σχετικά με την εθελοντική αγαμία των δύο πρωταγωνιστών, Τζίμμυ και Τζες (Θανάσης Ισιδώρου και Αγγελική Γρηγοροπούλου), τη διάχυτη αίσθηση ντροπής που τη συνοδεύει, τις ενοχικές κρίσεις που προκαλούν οι μοναχικοί αυνανισμοί, η χωρίς χαρά κατάδυση στον κόσμο της πορνογραφίας καθώς και τραύματα που κουβαλούν οι ήρωες και διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στην «προβληματική» σεξουαλική ζωή τους.

Ο Σπύρος Παπαδόπουλος και η Δάφνη Λαμπρόγιαννη συναντιούνται πρώτη φορά επί σκηνής, με αφορμή την τρυφερή κωμωδία «Sexy Laundry» της Michele Riml που παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα και στο θέατρο Κάππα. Το έργο έχει παρουσιαστεί σε πάνω από 20 χώρες ανά τον κόσμο, ενώ έχει αποσπάσει διθυραμβικά σχόλια από κοινό και κριτικούς. 25 χρόνια γάμου, 3 παιδιά, λίγα παχάκια, ολίγη φαλακρίτσα, πολλή γκρίνια, πολλή ανασφάλεια, πολλή αγάπη και ολίγον σεξ. Ο Λάρυ και η Άλις κλείνονται σ’ ένα δωμάτιο πολυτελούς ξενοδοχείου, και με το εγχειρίδιο «Σεξ για αρχάριους» ανά χείρας, αμήχανοι, αξιοθρήνητοι και αξιολάτρευτοι, προσπαθούν να βρουν τις απαντήσεις... και το ερωτικό πάθος που έχει… ατονήσει με το πέρασμα του χρόνου.

Δολοφονίες, ίντριγκες και γέλιο μέχρι δακρύων

Η αστυνομική κωμωδία «8 γυναίκες» περνάει αριστοτεχνικά από το θρίλερ στο μελόδραμα, τη φάρσα και την κοινωνική σάτιρα, με αφορμή τη δολοφονία ενός εργοστασιάρχη την παραμονή των Χριστουγέννων. Ο σκηνοθέτης Πέτρος Ζούλιας διάλεξε το συγκεκριμένο έργο, επειδή είναι καθρέφτης της βαθιάς ηθικής μας σήψης, της κοινωνικής μας εξαθλίωσης. Η βία, το συμφέρον και η έντονη υποκρισία των σχέσεων στέκουν, δυστυχώς, πάντα επίκαιρα μπροστά μας. Το έργο, γραμμένο σαν σε τεντωμένο σκοινί, κάνει όλες και όλα να ακροβατούν μεταξύ αλήθειας και ψέματος, κωμωδίας και δράματος. Είναι μεγάλη πρόκληση το διπλό παιχνίδι που στήνει ο μάστορας του είδους, Ρομπέρ Τομά. Η τελετή θανάτου στη σκηνή του Αλίκη γίνεται ένα μακάβριο κανιβαλικό πάρτι. Ένα ρινγκ, γένους θηλυκού, με απρόβλεπτες αποκαλύψεις. Το γοητευτικό ομαδικό γυναικείο παιχνίδι κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον του θεατή από την πρώτη στιγμή ως το ανατρεπτικό δαιμόνιο φινάλε. Πρωταγωνιστούν οι: Ιωάννα Ασημακοπούλου, Κάτια Γκουλιώνη, Ναταλία Δραγούμη, Γεωργία Καλλέργη, Νικολέττα Κοτσαηλίδου, Άννα Κωνσταντίνου, Ευφροσύνη Σακελλαρίου και Μαρίνα Ψάλτη.

Εννέα χρόνια μετά τον τελευταίο φόνο στο κομμωτήριο του Αντώνη (Τόνυ) Λέπουρα, το λατρεμένο από το ελληνικό κοινό «Σεσουάρ για δολοφόνους» επιστρέφει με ένα totally new look, φρέσκο και σπαρταριστά κωμικό. Η πανέξυπνη κωμωδία των Mπρους Τζόρνταν και Μέριλιν Έιμπραμς που έκανε πρεμιέρα πρώτη φορά στην Ελλάδα το 1999 και συνέχισε ακάθεκτη για 13 συνεχόμενα χρόνια μέχρι το 2012, παρουσιάζεται σε νέα θεατρική στέγη. Το «Hair Studio Antony» μετακομίζει στο θέατρο Λαμπέτη, στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας, σε καινούργια σκηνοθεσία του Νικορέστη Χανιωτάκη, ενώ την υπέροχη διασκευή υπογράφει και πάλι ο Θοδωρής Πετρόπουλος. Φέτος, η παράσταση γίνεται φουλ «διαδραστική» και μοιράζει το «παιχνίδι» σε όλους. Επικοινωνεί περισσότερο με τον κόσμο, συνομιλεί μαζί του, αμφισβητεί τα άλλοθι και ανταλλάσει απόψεις και υποψίες με τους θεατές και για τους τέσσερις ύποπτους.

Ιστορίες από τη ζωή του Χριστού

Το «Mistero Buffo» γράφτηκε το 1969 ως ένας προσωπικός μονόλογος του ίδιου του συγγραφέα Ντάριο Φο και στην συνέχεια έγινε παγκόσμια περιοδεία με τη σύζυγό του, Φράνκα Ράμε. Παίχτηκε σ’ όλη την Ευρώπη, τον Καναδά και την Λατινική Αμερική από το 1969 έως το 1999. Παντού σημείωσε τεράστια επιτυχία. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι το συγκεκριμένο έργο έχει μεταφραστεί σε 30 διαφορετικές γλώσσες. Αναγνωρίζεται ως ένα από τα πιο αμφιλεγόμενα και δημοφιλή θεάματα στο μεταπολεμικό ευρωπαϊκό θέατρο και η παρουσίασή του στην Ιταλία οδήγησε το Βατικανό στο να το καταγγείλει ως «το πιο βλάσφημο έργο στην ιστορία του θεάτρου». Πρόκειται ουσιαστικά για μια σειρά σύντομων μονολόγων με θέματα, που προέρχονται από τα βιβλικά απόκρυφα και δημοφιλείς ιστορίες της ζωής του Χριστού.

Στην πρώτη σκηνοθεσία του Νικορέστη Χανιωτάκη στο θέατρο Άνεσις, το «Mistero Buffo» παίζεται ακριβώς με τον τρόπο που επιθυμεί και ο ίδιος ο συγγραφέας του, χωρίς σκηνικά, ιδιαίτερα κοστούμια και περίτεχνους φωτισμούς. Κάθε παράσταση περιλαμβάνει διαφορετικές σκηνές, καθώς ο αριθμός των σκηνών είναι τόσο μεγάλος που δεν μπορούν να παρουσιαστούν σε μία μόνο παράσταση. Έξι ηθοποιοί -Jerome Kaluta, Ελίνα Μάλαμα, Δαυίδ Μαλτέζε, Αρετή Πασχάλη, Μαρία Πετεβή και Νίκος Πουρσανίδης- ντυμένοι με δικά τους παλιόρουχα μας εισάγουν με σαφήνεια, καθαρότητα και χιούμορ στην ιστορία των λειτουργικών δραμάτων του Μεσαίωνα.