Και λέγε λέγε: Το νέο έργο της Λένας Κιτσοπούλου μιλά για τη μεγαλειώδη αξία του αρσενικού

Η Λένα Κιτσοπούλου επιστρέφει στο Θέατρο Τέχνης με το νέο της έργο «Και λέγε λέγε» που θα κάνει πρεμιέρα τον ερχόμενο Μάιο. Το κείμενο και τη σκηνοθεσία υπογράφει η ίδια, η οποία επίσης πρωταγωνιστεί μαζί με τους Εμιλυ Κολιανδρή, Γιάννη Κότσιφα, Ιωάννα Μαυρέα, Πάνο Παπαδόπουλο και Θοδωρή Σκυφτούλη.

Η παράσταση έρχεται μετά την πληθώρα αρνητικών σχολίων που έλαβε η ίδια για τη διασκευή του έργου της «Σφήκες» στην Επίδαυρο. Οι κριτικοί διχάστηκαν, με τα περισσότερα σχόλια να μην είναι θετικά, ενώ αρκετά άτομα από το κοινό που βρέθηκαν στο Αργολικό Θέατρο αποχώρησαν απογοητευμένα. Μερικές εβδομάδες μετά, η ίδια έσπασε τη σιωπή της και μίλησε στην εφημερίδα Μακεδονία για τον χαμό που προκάλεσε το έργο της.

«Στη χώρα μας νομίζω βασιλεύει αυτή τη στιγμή ο άνθρωπος του καναπέ που μ' ένα κινητό στο χέρι αισθάνεται τουλάχιστον πρόεδρος του Αρείου Πάγου. Είναι γεμάτη Σφήκες η ζωή μας. Είναι όλοι αυτοί που κακιώνουν και καταδικάζουν μέσα στα social, είναι αυτοί που έχουνε γνώμη για όλα, που μισούν και κατακρίνουν, ενώ οι ίδιοι είναι οι χειρότεροι φασίστες. Σφήκα είναι ο φθόνος που δεν αφήνει τον άνθρωπο να κοιμηθεί το βράδυ γιατί του φταις εσύ που δεν σε ξέρει καν. Σφήκες είναι οι άνθρωποι που νομίζουν πως παίρνουν αξία, ψάχνοντας να βρουν κάτι κακό στον άλλον, είναι οι άνθρωποι χωρίς φως, χωρίς ύπαρξη, το σύστημα όλο είναι μία Σφήκα, είναι η διαπλοκή, η διαφθορά, είναι το φακελάκι, είναι αυτός που γίνεται υποχείριο του οποιουδήποτε για να ανέλθει, η ανθρώπινη φύση είναι μία τεράστια Σφήκα» δήλωσε. 

Μια σκηνή από το νέο έργο της

Το «Και λέγε λέγε» είναι μια επιστημονική διείσδυση στον έρωτα και στην μεγαλειώδη αξία του αρσενικού που πάτε να το μειώσετε κ@ριόλες, πουτ@νες γυναίκες. Τι σας ζητήσαμε πια; Ενα πιάτο φαΐ, ένα χάδι, λίγη σεμνότητα, λίγο σεβασμό στον άντρα. Και λίγο πιο κάτω να είστε οικονομικά. Τι έχετε πάθει;

ΜΑΣΑ: Ήρθε η άμαξα. Θα πω του Σεργκέι Μπρέγκοβιτς να κατέβει

( ο Σεργκέι κατεβαίνει τη σκάλα με το βιολί του σπασμένο από την προηγούμενη σκηνή τσακωμού με τον γιατρό)

Α, να’ τος.

ΝΑΤΑΣΑ: Σεργκέι, θα φύγετε τελικά;

ΣΕΡΓΚΕΙ: Ναι, πρέπει να φύγω μικρή μου Νατάσα

ΝΑΤΑΣΑ: Μα το σαμοβάρι βράζει.

ΣΕΡΓΚΕΙ: Σσσσσσστ…….

ΝΑΤΑΣΑ: ………μα σήμερα στη λίμνη θα γίνει η μεγάλη γιορτή για τη συγκομιδή...

ΣΕΡΓΚΕΙ: Σσσσσσστ........

( Η Νατάσα σωριάζεται στα πόδια του κλαίγοντας)

ΝΑΤΑΣΑ: Πώς φεύγετε έτσι; Πώς;

ΣΕΡΓΚΕΙ: Δεν μπορώ να μείνω μικρή μου και το ξέρεις

( Η Νατάσα τρέμοντας τον κοιτάζει στα μάτια)

ΝΑΤΑΣΑ: Γιατί; Γιατί;

(Ο Σεργκέι αποφεύγει το βλέμμα της)

ΝΑΤΑΣΑ:... μα είπατε, είπατε, είπατε, λόγια, λόγια, τόσα λόγιααααα. Γιατί;

ΣΕΡΓΚΕΙ: Αναστάζια Τσεπλάνοβα...

ΝΑΤΑΣΑ: Γιατί είναι τόσο στ’ αρχίδια σας όλα; Γιατίιιιιιιιιιιι;

(Η Νατάσα αρπάζει το βιολί από τα χέρια του Σεργκέι και το κάνει κομμάτια πάνω στο κε-φάλι της γιαγιάς που έχει αποκοιμηθεί εδώ και ώρα στην κουνιστή πολυθρόνα).

ΣΕΡΓΚΕΙ: Νατάσααααα.......

ΝΑΤΑΣΑ: (εξακολουθώντας να σπάει το κρανίο της γιαγιάς με το βιολί) Όλααα για τον π@τσοοοοοοοοο;

ΣΕΡΓΚΕΙ: Κάντε κάτι, Μάσααααα

(Η Μάσα δίνει στον Σεργκέι το καπέλο του)

ΜΑΣΑ: Ώρα να πηγαίνετε Σεργκέι Μπρέγκοβιτς. Σας περιμένει η άμαξα.