Πέντε παραστάσεις που συνεχίζουν μετά το Πάσχα και αξίζει να δεις (vids)

Οι θεατρικές παραστάσεις της Αθήνας συνηθίζεται να ολοκληρώνονται την Κυριακή των Βαΐων. Ωστόσο, υπάρχουν κι αυτές που κέρδισαν το στοίχημα και συνεχίζουν για ένα ακόμη μήνα. 

Παραγωγές που γνώρισαν μεγάλη επιτυχία από την αρχή της χειμερινής περιόδου ή παραγωγές που ξεκίνησαν στο δεύτερο μισό της. Εμείς ξεχωρίσαμε κάποιες από αυτές, ενώ μόλις πέσει επίσημα η αυλαία παραδίδουν τη σκυτάλη στο Φεστιβάλ Αθηνών που φέτος ξεκινάει ακόμα πιο νωρίς.

«Κάθε Τρίτη με τον Μόρι» στο θέατρο Ιλίσια Βολανάκης

Ο Γρηγόρης Βαλτινός και ο Γιάννης Σαρακατσάνης πρωταγωνιστούν στη θεατρική διασκευή του best seller των Jeffrey Hatcher και Mitch Albom, Κάθε Τρίτη με τον Μόρι, που άλλαξε τη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων σε όλον τον κόσμο μέσα από το γέλιο και τη συγκίνηση. Μια υπέροχη ιστορία υπαρξιακής αναζήτησης, ανάμεσα σε έναν σπουδαίο καθηγητή κι έναν ανήσυχο μαθητή, που εξελίσσεται στο χρόνο, αμφισβητώντας τα στερεότυπα και ανακαλύπτοντας τις αληθινές αξίες της ανθρώπινης φύσης. Η συνάντηση αυτή, με τη δύναμη της αγάπης, ξεπερνά ακόμη και την οδύνη του τελικού ταξιδιού της ζωής. Οι παραστάσεις συνεχίζονται μέχρι τις 12 Μαΐου.

«Ο Μισάνθρωπος» στην Κεντρική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου

Μια ευτυχής συνάντηση επί σκηνής σαν εκρηκτικό, αυθεντικά «μολιερικό», μίγμα. Μια ιδανική συνθήκη για τους λάτρεις των κορυφαίων στιγμών της κλασικής δραματουργίας. Μια παράσταση στην οποία τα πάντα μπορούν να συμβούν με την υπογραφή του σκηνοθέτη Γιάννη Χουβαρδά, πρώην Καλλιτεχνικού Διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου. Το έργο, ένα από τα καλύτερα του Μολιέρου, γεννά χαρακτήρες που δομούνται αριστοτεχνικά σε μια δηκτική κωμωδία που αποκαλύπτει την υποκρισία κάθε κοινωνίας και κάθε εποχής. Η έξοχη μετάφραση, εκ νέου επεξεργασμένη από τη Χρύσα Προκοπάκη, καθιστά τις λέξεις φονικά όπλα στα στόματα ευγενών υπάρξεων. Το εγχείρημα δελεάζει τον Μιχαήλ Μαρμαρινό να ενεργοποιήσει την υποκριτική του τέχνη σε μια διανομή με ιδιαίτερες εκπλήξεις. 

Ο Αλσέστ, μέλος της «καλής κοινωνίας», είναι αθεράπευτα ερωτευμένος με τη Σελιμέν. Μισεί, όμως, όλους τους άλλους, καθώς όσοι τον περιστοιχίζουν επιδίδονται ανελέητα στην κολακεία, στον κοινωνικό σχολιασμό και στις ίντριγκες, στην υποκρισία και στο ψεύδος. Όταν ο Αλσέστ δει με τα μάτια του πως, η αγαπημένη του, διάγει ακριβώς αυτή τη ζωή που ο ίδιος απεχθάνεται και πως απορρίπτει τον δρόμο της αληθινής αγάπης, επιλέγει την αναχώρηση και τη μοναξιά. Ένας αθεράπευτα ειλικρινής ήρωας που απεχθάνεται την υποκρισία κερδίζει τη συμπάθεια και τον θαυμασμό μας. Χάρη στη μαεστρία του κορυφαίου Γάλλου κωμωδιογράφου αναδεικνύεται σε σύμβολο που εκφράζει και δικές μας αγωνίες. Ο Αλσέστ μοιάζει να φέρει βιώματα του συγγραφέα για μια από σκηνής διαμαρτυρία. Εκεί συναντά τη δική μας φωνή. 

Τη σκηνοθεσία τους έργου έχει αναλάβει ο Γιάννης Χουβαρδάς, ενώ πρωταγωνιστούν οι: Κωνσταντίνος Αβαρικιώτης, Γιάννης Βογιατζής, Έμιλυ Κολιανδρή, Χρήστος Λούλης, Λαέρτης Μαλκότσης, Μιχαήλ Μαρμαρινός, Δημήτρης Παπανικολάου, Άλκηστις Πουλοπούλου και Έλενα Τοπαλίδου. Οι παραστάσεις συνεχίζονται μέχρι τις 26 Μαΐου. 

«Φυλές» στο θέατρο Σταθμός

Η Νίνα Ρέιν, μια νέα δυναμική φωνή του βρετανικού θεάτρου, επεξεργάζεται με ισορροπία ανάμεσα στο χιούμορ και τη συγκίνηση μια σειρά ευαίσθητων θεμάτων: την απουσία ενσυναίσθησης ακόμα κι ανάμεσα στους πιο στενούς ανθρώπινους δεσμούς, τα όρια της λεκτικής επικοινωνίας, την ανάγκη να ανήκεις σε μια φυλή παρά τα όποια αδιέξοδά της. 

Ο Μπίλυ, αν και εκ γενετής κωφός, έχει μεγαλώσει «φυσιολογικά» μέσα σε μια οικογένεια που έχει κάνει τα πάντα για να αμβλύνει τις συνέπειες της διαφορετικότητάς του. Η εισβολή όμως της Σύλβιας στον μικρόκοσμο της οικογένειας ανατρέπει ό,τι ίσχυε μέχρι τότε. Παρότι o Κρίστοφερ, ο πατέρας της οικογένειας, επιμένει πως «χωρίς τις λέξεις δεν μπορούμε να εκφράσουμε τα συναισθήματά μας», τα μέλη της άλλοτε μέσα από τη γλώσσα κι άλλοτε μέσα από τη σιωπή διεκδικούν τη δική τους φωνή. Στη θαυμαστή της αυτή αλληγορία η Ρέιν εστιάζει στην περιπλοκότητα της επικοινωνίας μέσα στον μικρόκοσμο της φυλής μας, της ίδιας μας της οικογένειας, στα πιο κοντινά μας άτομα, εκείνα δηλαδή που «αγαπάμε και γνωρίζουμε πιο πολύ».

Λόγω μεγάλης επιτυχίας θα δοθούν τρεις έξτρα παραστάσεις στο θέατρο Σταθμός την Πέμπτη, 2/5, Παρασκευή, 3/5 & Κυριακή 5/5 στις 21:00.

«Αρίστος» στο θέατρο Άνεσις

Μία παράσταση βασισμένη στο μυθιστόρημα του Θωμά Κοροβίνη «Ο Γύρος του Θανάτου». Εννέα χαρακτήρες που συνδέονται με τον Αριστείδη Παγκρατίδη, μέσα από τις χειμαρρώδεις, υποβλητικές εξομολογήσεις τους, μιλώντας διαφορετικές γλώσσες, ανάλογα με τα βιώματα, τον χαρακτήρα και τον ρόλο τους, συνθέτουν το προφίλ του «Αρίστου».

Ο φίλος από την Τούμπα, η παραδουλεύτρα γειτόνισσα της μάνας του, ένας αχθοφόρος του λιμανιού, ο παρακρατικός δοσίλογος περιπτεράς, ένας χωροφύλακας δημοκρατικών φρονημάτων, ένας συντηρητικός αστός της παραλίας, το αφεντικό του σε ένα λαϊκό πανηγύρι, η τραβεστί Λολό και μία λαϊκή τραγουδίστρια - οι δύο έρωτες του, ερμηνευμένοι επί σκηνής από τρεις ηθοποιούς.

Οι ερμηνευτές ζωντανεύουν μια ιστορία που μεταφέρει τους θεατές στις αλάνες της Θεσσαλονίκης, στις σκοτεινές πλευρές του λιμανιού, στα υπαίθρια πανηγύρια και στα μπουζουξίδικα της παλιάς Θεσσαλονίκης, σε ένα σκηνικό χρόνο που φτάνει μέχρι το 1960 όταν γίνεται είκοσι χρονών ο βασικός ήρωας, στον οποίο όλοι αναφέρονται, που είναι ο Αριστείδης Παγκρατίδης, ο φερόμενος ως «Δράκος του Σέϊχ σου», τον οποίο ο τύπος του 1963 (Ελληνικός Βορράς) τον αποκαλούσε «νεαρό ανώμαλο». Το 1966 καταδικάστηκε τετράκις σε θάνατο από το πενταμελές εφετείο Θεσσαλονίκης. Η εκτέλεσή του έγινε στο μέρος που ήταν συνδεδεμένο με το όνομά του, το Δάσος του Σέιχ Σου. Οι τελευταίες λέξεις που ψέλλισε ήταν «Μανούλα μου, είμαι αθώος».

Το βιβλίο του Θωμά Κοροβίνη τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος, ενώ η Ελένη Ουζουνίδου τιμήθηκε για την ερμηνεία της στην παράσταση με το 1ο βραβείο καλύτερης γυναικείας ερμηνείας από το περιοδικό Αθηνόραμα. Το έργο θα συνεχιστεί με επτά έξτρα παραστάσεις 3, 4, 5, 8, 9, 11 και 12 Μαΐου στο θέατρο Άνεσις. 

«Βρικόλακες» στο θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν (Φρυνίχου 14, Πλάκα)

«Οι Βρικόλακες», που σκηνοθετεί ο Δημήτρης Καραντζάς, πήραν παράταση παρατάσεων έως τις 19 Μαΐου. Ο Ίψεν, με μια δομή που θυμίζει αρχαία τραγωδία, προσπαθεί να διερευνήσει το δικαίωμα του ανθρώπινου όντος στην ευτυχία. Σε μια κοινωνία υποταγμένη σε απαρχαιωμένες ιδέες και ηθικές, η Έλεν Άλβινγκ προσπαθεί να ορθώσει το ανάστημά της και να απαλλαγεί από οτιδήποτε στοιχειώνει τη ζωή της, προτείνοντας έναν εντελώς ριζοσπαστικό τρόπο ζωής απαλλαγμένο από ιδιότητες. Σ’ αυτή της την απόπειρα θα έρθει σε σύγκρουση με τις αδιάλλακτες και τιμωρητικές θεωρίες του Πάστορα Μάντερς και με την ίδια της τη ζωή και τις ενοχές της μέσα από την αντιμετώπιση της ασθένειας του γιου της Όσβαλντ. Οι «βρικόλακες» του παρελθόντος και του παρόντος κατά την εξέλιξη του έργου κατακλύζουν το σπίτι και οδηγούν στην αναπόφευκτη καταστροφή των πάντων. Το τέλος του έργου βρίσκει τα πρόσωπα βουτηγμένα στο σκοτάδι του νου τους, να παρακαλάνε για μια «ανύψωση» στον ήλιο. 

Ο συγγραφέας του έργου εξυφαίνει ένα εντελές αριστούργημα για την αέναη και απελπιστικά επαναληπτική και αναπόδραστη μοίρα του ανθρώπου. Η παράσταση επιχειρεί να φωτίσει αυτό ακριβώς το εγκλωβιστικό σχήμα, σε ένα σύστημα αλληλεξαρτητικών σχέσεων και αέναης κίνησης, σε ένα περιβάλλον (ηχητικό και σκηνογραφικό) στοιχειωμένο από παιδικές μνήμες.