Μικρό Θέατρο Επιδαύρου: Πρεμιέρα με Χίτσκοκ, φινάλε με Κάλβο

Από τα τέλη Ιουνίου µέχρι τις αρχές Αυγούστου το Μικρό Θέατρο Αρχαίας Επιδαύρου δίνει έµφαση στην πρωτοπορία και φιλοξενεί µία κινηµατογραφική προβολή καθώς και πέντε παραστάσεις νέων Ελλήνων δηµιουργών. Το αρχαίο δράµα εκσυγχρονίζεται µέσα από τη δηµιουργική επεξεργασία των κωδίκων του, καθώς και µέσα από τη χρήση των σύγχρονων µέσων έκφρασης, ώστε να συναντήσει το κοινό υπό ένα εναλλακτικό πρίσµα. Την αυλαία στο Μικρό Θέατρο ανοίγει η προβολή του χιτσκοκικού «∆εσµώτη του ιλίγγου» (µια σύµπραξη του Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου µε το Athens Open Air Film Festival που επαναλαµβάνεται για δεύτερη συνεχή χρονιά), ενώ ακολουθούν οι παραστάσεις «Θεογονία, ένα µεγάλο γλέντι» της Σοφίας Πάσχου, «Kaos» της οµάδας χορού Griffόn, «∆άφνις και Χλόη» του ∆ηµήτρη Μπογδάνου, «Φαίδρα» του Ρακίνα σε σκηνοθεσία της Έφης Θεοδώρου και «Οι Δαναΐδες» της Νατάσας Τριανταφύλλη.

Παρακάτω παρουσιάζονται αναλυτικά και οι έξι εκδηλώσεις στο Μικρό Θέατρο Αρχαίας Επιδαύρου.

«ΔΕΣΜΩΤΗΣ ΤΟΥ ΙΛΙΓΓΟΥ» (22 Ιουνίου)

Σε συνέχεια της περσινής ιστορικής πρώτης κινηµατογραφικής προβολής σε αρχαίο θέατρο µε την ταινία «Ηλέκτρα» του Μιχάλη Κακογιάννη, το Μικρό Θέατρο της Αρχαίας Επιδαύρου ανοίγει για δεύτερη φορά στην ιστορία του τις πόρτες στον κινηµατογράφο, µε την προβολή του θρίλερ «∆εσµώτης του ιλίγγου» (1958), στο πλαίσιο της συνεργασίας του Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου µε το Φεστιβάλ Θερινού Κινηµατογράφου της Αθήνας (Athens Open Air Film Festival). H υποβλητική διασκευή στον µύθο του Ορφέα και της Ευρυδίκης από τον Αλφρεντ Χίτσκοκ έχει έναν µυσταγωγικό συνδυασµό µυστηρίου και σασπένς που ταιριάζει γάντι στο Μικρό Θέατρο. Η υπόθεση εστιάζει στο πώς τα σκοτεινά µυστικά µιας µοιραίας γυναίκας παρασύρουν έναν πρώην αστυνοµικό σε ένα παιχνίδι ζωής και θανάτου. Ο Σκότι (Τζέιµς Στιούαρτ), αποτυχηµένος ντετέκτιβ, αναλαµβάνει να παρακολουθήσει τη Μαντλέν (Κιµ Νόβακ), µια µυστηριώδη γυναίκα που πιστεύει ότι την έχει κυριεύσει το πνεύµα µιας νεκρής. Η αποστολή του αποδεικνύεται λυτρωτική για τον ίδιο, γιατί ερωτεύεται παράφορα την όµορφη πελάτισσά του. Οµως, τα «φτερά του έρωτα» δεν θα βοηθήσουν τον Σκότι να εµποδίσει τη Μαντλέν από την αυτοκτονία και ο ήρωας θα βυθιστεί και πάλι στο έρεβος της κατάθλιψης. Το πιο υποβλητικό έργο της καριέρας του Χίτσκοκ έχει ψηφιστεί ως η καλύτερη ταινία όλων των εποχών από κορυφαία κινηµατογραφικά περιοδικά.

«ΘΕΟΓΟΝΙΑ, ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΓΛΕΝΤΙ» (5 και 6 Ιουλίου)

Εμπνευμένο από τη «Θεογονία» του Ησίοδου, θεατρικό έργο από την οµάδα Patari Project. H Κατερίνα Μαυρογεώργη έχει επιµεληθεί τη δραµατουργία και η Σοφία Πάσχου υπογράφει τη σκηνοθεσία. Το επικό, αφηγηµατικό ποίηµα του Ησίοδου, θεµελιώδες κείµενο της αρχαίας γραµµατείας που χρονολογείται από τον 7ο αιώνα π.Χ., περιγράφει τη γένεση του κόσµου και τη γενεαλογία των θεών της ελληνικής µυθολογίας, επιχειρώντας µια δυναµική σύνθεση των πολλών διαφορετικών µυθολογικών παραδόσεων. Επικαλούµενος τη θεία έµπνευση που έχει λάβει απευθείας από τον ∆ία και τις Μούσες, ο Ησίοδος παραδίδει 1.022 στίχους µε πρώιµες παρατηρήσεις της φύσης και του κόσµου, της γης, του ουρανού, των αστεριών, της θάλασσας. Ξεκινώντας από το Χάος, απ’ όπου γεννιούνται οι πρώτες θεότητες, ο Ερωτας, το Ερεβος και η Νύχτα, το ποίηµα περιγράφει κατόπιν την ένωση της Γης µε τον Ουρανό, τον ευνουχισµό του τυράννου Ουρανού από τον γιο του, Κρόνο, την εµφάνιση των ολύµπιων θεών, τους µύθους του Προµηθέα και της Πανδώρας, την Τιτανοµαχία, την εκ νέου κατάρριψη της πατρικής εξουσίας όταν ο ∆ίας εκθρονίζει τον Κρόνο. Το φαντασµαγορικό σύµπαν της «Θεογονίας», γεµάτο ερωτικές ενώσεις, γάµους και γεννήσεις, συγκρούσεις και κατορθώµατα, αποτυπώνει πάνω απ’ όλα ένα παιχνίδι διαδοχής, τη διαδικασία µετάβασης της εξουσίας από τη µια γενιά στην άλλη. Παίζουν: Χαρά Κότσαλη, Θεοδόσης Κώνστας, Θάνος Λέκκας, Κατερίνα Μαυρογεώργη κ.ά. Μουσικοί επί σκηνής: Νίκος Γαλενιανός, Σταµάτης Πασόπουλος.

«KAOS» (12 και 13 Ιουλίου)

Η ομάδα χορού Griffón της Ιωάννας Πορτόλου παρουσιάζει το «Kaos», ένα έργο που εξερευνά τα όρια της ανθρώπινης ανάγκης για αρµονία και κλείνει τον κύκλο της ερευνητικής και καλλιτεχνικής διαδικασίας του εργαστηρίου «Χάος & Τάξη» που άνοιξε κατά τη διάρκεια του Λυκείου Επιδαύρου 2018. Μια χορογραφική δουλειά εστιασµένη στη σύνθεση και την αποσύνθεση, που θέλει να εξερευνήσει την ιδιότυπη οµορφιά των πραγµάτων µέσα από ετερόκλητα µουσικά είδη, ηλεκτροακουστικούς ήχους και παραδοσιακά ακούσµατα. Η παράσταση στοχεύει να αποτυπώσει την προσπάθεια του ατόµου να δηµιουργήσει µία έννοµη τάξη ορίων, αρµονίας και συλλογικοτήτων µέσα από την πάλη µε το χάος. Βιβλικές εικόνες θα ζωντανέψουν επί σκηνής, θυµίζοντας τους πρωτόπλαστους που περιπλανώνται στη γη µιας σύγχρονης Βαβέλ. Τα σώµατα προσπαθούν να αποβάλουν κάθε αίσθηση µέτρου, µουσικότητας και ρυθµού, ενώ παράλληλα πασχίζουν για µια άλλη αρµονία µέσα από το χάος. Οπως κάθε χορογραφική δουλειά της Griffón, έτσι και το «Kaos» προτρέπει τον θεατή σε µια βιωµατική εµπειρία. Ερµηνεύουν οι Ιωάννα Αποστόλου, Σεσίλ Μικρούτσικου, Γιάννης Νικολαΐδης και Ηλίας Χατζηγεωργίου.

«ΔΑΦΝΙΣ ΚΑΙ ΧΛΟΗ» (19 και 20 Ιουλίου)

Ο Δημήτρης Μπογδάνος διασκευάζει, σκηνοθετεί και επιµελείται τη σκηνογραφία του βουκολικού ειδυλλίου «∆άφνις και Χλόη». Από τις πιο διάσηµες και αρχετυπικές ιστορίες αγάπης όλων των εποχών, το µεταφερµένο στο θέατρο και το σινεµά έργο αποτελεί ένα από τα πρώτα µυθιστορήµατα που γράφτηκαν ποτέ και το µοναδικό σωζόµενο έργο του Λέσβιου συγγραφέα Λόγγου. Στο έργο κυριαρχεί η εξιδανικευµένη περιγραφή της φύσης της Λέσβου και η εναλλαγή των τεσσάρων εποχών, ενώ κάθε εποχή του χρόνου συµπίπτει και µε ένα διαφορετικό κεφάλαιο στον έρωτα των δύο νέων αντικατοπτρίζοντας τις δικές τους ψυχικές εναλλαγές. Ερµηνεύουν οι Γιάννης Φέρτης, Ελλη Πασπαλά, ∆ηµήτρης Μάριζας, Μάρκος Παπαδοκωνσταντάκης, Φωτεινή Παπαχριστοπούλου, ∆ηµήτρης Πασσάς, Λυδία Τζανουδάκη, Ηλέκτρα Φραγκιαδάκη και Σωσώ Χατζηµανώλη. Μουσικός επί σκηνής ο Ντέιβιντ Λιντς.

«ΦΑΙΔΡΑ» ΤΟΥ ΡΑΚΙΝΑ (26 και 27 Ιουλίου)

Το έργο, σε σκηνοθεσία της Εφης Θεοδώρου και µετάφραση του Στρατή Πασχάλη, βασίζεται στον µύθο του Ιππόλυτου και της Φαίδρας, που έχει εµπνεύσει λογοτέχνες και τραγικούς ποιητές από την αρχαιότητα µέχρι σήµερα, από τον Ευριπίδη και τον Σενέκα ως τη Σάρα Κέιν. Σε αντίθεση µε τον «Ιππόλυτο» του Ευριπίδη, η τραγωδία του Ρακίνα (1677) εστιάζει στο πρόσωπο της ερωτοχτυπηµένης Φαίδρας, µητριάς του Ιππόλυτου, και στο βίωµα της ερωτικής απόρριψης. Στην αρχή του έργου ο Ιππόλυτος, εκµεταλλευόµενος την απουσία του πατέρα του, Θησέα, σχεδιάζει να το σκάσει µε την Αρικία, κόρη αντίπαλου οίκου, την οποία σκοπεύει να παντρευτεί. Η Φαίδρα εκµυστηρεύεται στην τροφό της, Οινώνη, τον έρωτά της για τον Ιππόλυτο, ενώ λίγο αργότερα η είδηση του θανάτου του Θησέα την ωθεί να κάνει εξοµολόγηση και στον ίδιο τον Ιππόλυτο, ο οποίος όµως την αποκρούει µε ψυχρότητα. Τα πάντα ανατρέπονται όταν η είδηση του θανάτου του Θησέα αποδεικνύεται ψευδής και ο βασιλιάς επιστρέφει στην πόλη. Παίζουν: Μαρία Σκουλά (Φαίδρα), Γιάννος Περλέγκας (Θησέας), Γιάννης Παπαδόπουλος (Ιππόλυτος), Γιωργής Τσαµπουράκης (Θηραµένης), Μαριάννα ∆ηµητρίου (Οινώνη), Πηνελόπη Τσιλίκα (Αρικία) και Ελένη Μπούκλη (Ισµήνη/Πανόπη).

«ΟΙ ΔΑΝΑΪΔΕΣ» (2 και 3 Αυγούστου)

Επιστέγασμα της λογοτεχνικής πορείας του Ανδρέα Κάλβου, η τραγωδία «Οι ∆αναΐδες» παρουσιάζεται σε σκηνοθεσία της Νατάσας Τριανταφύλλη, µετάφραση των ∆ηµήτρη Αρβανιτάκη και Εφη Καλλιφατίδη και µουσική επιµέλεια της Monika. Πρωταγωνιστούν οι Λάζαρος Γεωργακόπουλος, Λένα Παπαληγούρα και Αρης Μπαλής. Τραγουδά η Αρτεµις Μπόγρη. Πρόκειται για τη µόνη τραγωδία που κατάφερε να ολοκληρώσει και να εκδώσει ο ίδιος ο δηµιουργός το 1818, ένα υπόδειγµα κλασικιστικού έργου, το οποίο αναπαράγει αλλά και επικαιροποιεί τη φόρµα του αρχαίου προτύπου, ενώ συγχρόνως αποτίει φόρο τιµής στην τραγική παράδοση και στη διαµόρφωση της τραγωδίας ως θεάτρου της πολιτικής κοινότητας. Η τραγωδία αντλεί από τον µύθο των ∆αναΐδων, που έφτασε σε εµάς αποσπασµατικά µέσα από διάφορες µυθολογικές και φιλολογικές πηγές, µεταξύ αυτών και η τραγωδία «Ικέτιδες» του Αισχύλου. Η ιστορία διαδραµατίζεται στο Αργος, όπου οι πενήντα γιοι του Αίγυπτου, αδελφού του βασιλιά του Αργους, ∆αναού, ζητούν σε γάµο τις πενήντα κόρες του ∆αναού. 
«