Φεστιβάλ Αθηνών - Infini: Χορεύοντας… επ’ άπειρον

Τον κορυφαίο Γάλλο χορογράφο Μπορίς Σαρµάτς, ένα από τα ονόµατα του σύγχρονου χορού στα οποία υποκλίνεται η Ευρώπη, τον ξέρουµε τόσο από τα κατά καιρούς ενθουσιώδη δηµοσιεύµατα του ξένου Τύπου όσο κυρίως γιατί είχαµε διαπιστώσει πέρυσι την «ποιότητά» του, όταν το έργο του «Enfant» έκανε παγκόσµια πρεµιέρα στο Φεστιβάλ Αθηνών. Να όµως που ο Σαρµάτς επιστρέφει και φέτος στην Πειραιώς 260, όπου θα παρουσιάσει από αύριο έως και τις 14 του µηνός τη νέα του χορογραφία «Infini», η οποία αφού έκανε ένα είδος προπρεµιέρας στο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού του Μονπελιέ, κάνει ολοκληρωµένα την επίσηµη παγκόσµια πρεµιέρα της τώρα, εντός του Φεστιβάλ Αθηνών.

Το «Infini» προσπαθεί να εντοπίσει µια αίσθηση απείρου µέσα στον χώρο. Ο ίδιος ο Σαρµάτς ορίζει το «άπειρο» ως τον τρόπο µας «να αγγίξουµε αυτό που βρίσκεται πέρα από εµάς και η σκηνή είναι ο χώρος που επιτρέπει µια τέτοια προσπέλαση. Το σώµα µοιάζει να είναι πεπερασµένo – η ανθρώπινη κίνηση, όµως, είναι πάνω απ’ όλα µια επ’ άπειρον δυνατότητα». Όπως εξοµολογείται ο δηµιουργός: «Ανέκαθεν σιχαινόµουν να µετράω βήµατα στον χορό. Προτιµούσα να αφήνω τη φαντασία µου ελεύθερη, να περιπλανιέται. Στη συγκεκριµένη παράσταση µετράµε, µιλάµε, τραγουδάµε και χορεύουµε, αλλά το κάνουµε µε στόχο να περιπλανηθούµε...».

Μέτρηση

Εδώ και αιώνες, οι χορευτές µετράνε βήµατα µέχρι το 4, το 6 ή το 8, και µετά πάλι από την αρχή. Στις σύγχρονες χορογραφίες χρησιµοποιούνται ενίοτε πιο περίπλοκα συστήµατα µέτρησης. Τι θα συνέβαινε, ωστόσο, αν οι χορευτές µετρούσαν το διηνεκές; Τι θα συνέβαινε αν µετρούσαν όχι έχοντας κάποιον στόχο, µέτρο ή ρυθµό κατά νου, αλλά σαν να µετράνε προβατάκια για να αποκοιµηθούν ή µέχρι να ξεψυχήσουν; Τι θα συνέβαινε αν οι αριθµοί σηµατοδοτούσαν µια εγκατάλειψη, ένα πέρασµα, µια µεταµόρφωση επ’ άπειρον; Στο έργο αυτό οι ερµηνευτές δεν σταµατάνε να µετρούν, ο χρόνος παγώνει...

Η χορογραφία ανταποκρίνεται και σε µια φαντασιακή εικόνα του Μπορίς Σαρµάτς: «Ενα από τα πράγµατα που µε συγκινούν», λέει, «µε την αρχιτεκτονική των θεάτρων είναι ότι η αµφιθεατρική σκηνή είναι σαν ένα τεράστιο κεφάλι, µε τον εγκέφαλο στο ένα άκρο και τη γλώσσα, το στόµα, τη γνάθο, τον ουρανίσκο από την άλλη. Αποφασίστε για τον εαυτό σας αν ο εγκέφαλος είναι η αίθουσα ή η σκηνή!».

Στην παράσταση χορεύουν ο ίδιος ο Σαρµάτς και τα µέλη της οµάδας του Regis Badel, Raphaëlle Delaunay, M aud le Pladec, Solène Wachter, Fabr ice Mazliah. Ο ήχος είναι του Olivier Renouf και τα κοστούµια του Jean-Paul Lespagnard. Τα εισιτήρια κοστίζουν 25, 15 και 5 ευρώ