Έλλη Λαμπέτη: 36 χρόνια από τον θάνατό της - Το πιο νοσταλγικό προφίλ στο Instagram

Το 1983, στις 3 Σεπτεμβρίου, έχασε τη μάχη με τη ζωή η σπουδαία ηθοποιός Έλλη Λαμπέτη. Ήταν 57 ετών. Τελευταία της παρουσία στο θέατρο που τόσο λάτρευε ήταν το 1981 στο έργο «Σάρα - Τα παιδιά ενός κατώτερου Θεού», υποδυόμενη με επιτυχία την κωφάλαλη Σάρα. «Το μυστικό στο θέατρο: να είναι σα να πρωτολές τα λόγια σου, σα να μη τα έχεις πει χτες, προχτές. Πρώτη φορά, πάντα.» είχε πει η μεγάλη ηθοποιός και τα λόγια της διαβάζουμε και στο προφίλ ellielambeti στο Instagram, αφιερωμένο στη μοναδική προσωπικότητά της.

Έλλη Λαμπέτη: Η ζωή της (1926-1983) 

Η σπουδαία Ελληνίδα ηθοποιός Έλλη Λαμπέτη γεννήθηκε τον Απρίλιο του 1926 στα Βίλλια Αττικής και ήταν το τελευταίο από τα 7 αδέλφια στην οικογένειά της. Ήρθε μάλιστα στον κόσμο ως δεύτερη μεταξύ διδύμων, με τον αδερφό της Τάκη να προπορεύεται κι εκείνη να ακολουθεί. 

Μετά τη δικτατορία του Μεταξά, η οικογένεια της εγκαθίσταται στην Αθήνα, όπου άλλαξε αρκετές διευθύνσεις. Ο ερχομός στην Αθήνα φύτεψε τον σπόρο για το θέατρο και κατ΄επέκταση την υποκριτική, μιας και κάθε μέρα περνούσε από το Εθνικό Θέατρο για να πάει στο σχολείο της. Κάθε μέρα έλεγε μέσα της ότι αυτό θα γίνει το σπίτι της, παρόλο που στην πρώτη της θεατρική επαφή είχε πει στον θείο της ότι δεν την ενδιαφέρει.

Στα 15 της έσπρωξε με μανία στο κατώφλι του Εθνικού Θεάτρου, εκεί όπου θα γνώριζε την πρώτη απόρριψη. Η απαγγελία της σε ποίημα του Πολέμη δεν ενθουσίασε την επιτροπή, η οποία μάλιστα θεώρησε πως δεν υπάρχει ψήγμα ταλέντου στη Λαμπέτη και την απέρριψε παμψηφεί.

Λίγο καιρό αργότερα την απέρριψε και η επιτροπή της Σχολής Κοτοπούλη, εκεί όπου ήταν και ο μετέπειτα μεγάλος της έρωτας Δημήτρης Χορν. Ο θείος της και φίλος του Σπύρου Μελά διαμεσολάβησε στην Μαρίκα Κοτοπούλη για να την δεχτεί στη σχολή. Τότε άλλαξε και το επώνυμο της από Λούκου σε Λαμπέτη, εμπνευσμένη από το ποίημα του Αριστοτέλη Βαλαωρίτη «Αστραπόγιαννος». «Λαμπέτη εδείλιασα», λέει ο πρώτος στίχος του ποιήματος.

Στην πρώτη της παράσταση συνεργάστηκε με τον άνθρωπο που της είχε αρνηθεί την ευκαιρία, τον Δημήτρη Χορν. Η παράσταση λεγόταν «Το Ταξίδι Του Γάμου» κι εκεί η Λαμπέτη είχε έναν μικρό ρόλο χωρίς ατάκες. Ακολούθησε η παράσταση «Αλάτι και Πιπέρι», όπου ο ρόλος της συνοψιζόταν στις τρεις λέξεις «Μέντες, σοκολάτες, καραμέλες» που έλεγε ως υπηρέτρια. Κατόπιν, το «ταλαντούχο Λαμπετάκι» πρωταγωνίστησε στο «Η Χάνελλε Πάει στον Παράδεισο». Στα 17 της χρόνια έρχεται ο πρώτος θυελλώδης έρωτας με τον Θεόδωρο Σγουρδέλη, διπλωμάτη και ποιητή που κατοικεί στο Παρίσι. Παίρνει μια μεγάλη απόσταση από το θέατρο και τον ακολουθεί στο Παρίσι. Το 1946 επανέρχεται θεατρικά.

Για μια διετία συνεργάζεται με τον Κουν. Το 1948 ξεκινά τη συνεργασία της με τον θίασο της κυρίας Κατερίνας και με το Εθνικό. Το 1949 συνεργάζεται με τον παραγωγό Κώστα Μουσούρη και γνωρίζει τον Αλέκο Αλεξανδράκη, με τον οποίο θα έχουν μια σύντομη σχέση 6 μηνών. Το 1950 κάνει και την πρώτη της ταινία, το «Αδούλωτοι Σκλάβοι» του Μάριου Πλωρίτη, αλλά δεν θα μπορέσει ποτέ να αποδεχθεί τη λογική του σινεμά. Στα γυρίσματα της ταινίας ερωτεύονται και παντρεύονται. Το 1952 εμφανίζεται το κεφάλαιο «Δημήτρης Χορν», με τη Λαμπέτη να αποκαλύπτει με ειλικρίνεια στον Μάριο Πλωρίτη ότι είναι ερωτευμένη με τον Χορν. Το 1953 παίρνουν διαζύγιο και η Λαμπέτη με τον Χορν γίνονται το εθνικό ζευγάρι της Ελλάδας.

Ακολουθεί ένα σοκαριστικό διάστημα κατά το οποίο η Λαμπέτη κάνει μια έκτρωση, χάνει δύο αδελφές από καρκίνο, μία σε τροχαίο, και τον κοινό τους φίλο και συνθιασάρχη Κώστα Παππά. Το 1959 η σχέση της με τον Χορν είναι τελειώνει και αποξενώνονται. «Το νυφικό κρεβάτι», ο «Βροχοποιός», η «Κυρία με τις Καμέλιες», ο «Αριστοκρατικός Δρόμος» και «Το Παιχνίδι της Μοναξιάς» στο θέατρο, καθώς και «η Κάλπικη Λίρα», το «Κυριακάτικο Ξύπνημα» είναι μερικές από τις παραστάσεις και ταινίες που θα τους συντροφεύουν ως κοινή ανάμνηση. Η ερωτική τους σχέση όμως έχει πεθάνει.

Η Λαμπέτη στα 34 γνωρίζει τον Αμερικανό συγγραφέα Φρέντερικ Γουέικμαν που της παρέχει μια ζωή απόλυτα ξέγνοιαστη. Ζουν σε ένα μεγάλο σπίτι στους Αμπελοκήπους, ταξιδεύουν σε Μπαχάμες και Χαβάη: «Κάναμε δικούς μας όλους τους ωκεανούς», συνήθιζε να λέει η Λαμπέτη. Σε αυτό το διάστημα η Λαμπέτη παίζει στα: «Το Λεωφορείο ο Πόθος», το «Πεπσι», η «Γλυκιά Ίρμα» και ο «Βυσσινόκηπος».

Η Λαμπέτη και ο Γουέικμαν είχαν υιοθετήσει ένα κοριτσάκι. Όμως οι γονείς της μικρής Ελίζας την διεκδίκησαν και μετά από 4 χρόνια που έμενε μαζί με τη Λαμπέτη, το δικαστήριο αποφάσισε την επιστροφή της μικρής στους φυσικούς της γονείς. Το 1969 το όνομά της ενεπλάκη σε ένα σκάνδαλο βίλας οργίων στη Γλυφάδα. Σε ένα σπίτι εκεί ελάμβαναν μέρος όργια με τρεις άντρες, δύο ανήλικα κοριτσάκια κι ένα λυκόσκυλο. Η Λαμπέτη βρέθηκε κατηγορούμενη και στη διάρκεια της δίκης καλούταν να ανεβαίνει στη σκηνή του θεάτρου και να ακούει υποτιμητικά γαβγίσματα από το κοινό.

Στην τελική ακρόαση της δίκης, η ηθοποιός ήταν χειμαρρώδης. Αποστόμωσε τον δικαστή, ο οποίος την κοιτούσε αποσβολωμένος. Η εμφάνιση συγκεκριμένων μαρτύρων έφερε τη νομική αθώωση της Λαμπέτη. Το κοινό και ο Τύπος όμως συνέχιζαν να την αντιμετωπίζουν με αυτή τη στάμπα. Παράλληλα, έπρεπε να παλέψει και με τον καρκίνο του μαστού. Μετέβη στη Νέα Υόρκη, έκανε μαστεκτομή, αλλά το 1980 ο καρκίνος επανήλθε ακόμα πιο επιθετικός και…τελεσίδικος. 

Άφησε την τελευταία της πνοή στις 3 Σεπτεμβρίου του 1983 στις 7.30' το πρωί στο νοσοκομείο Mount Sinai των ΗΠΑ, όπου είχε μεταβεί λίγες εβδομάδες πριν. Στις 5 Σεπτεμβρίου 1983 η σορός της μεταφέρθηκε στην Αθήνα και στις 6 Σεπτεμβρίου κηδεύτηκε με δημόσια δαπάνη στο Α' Νεκροταφείο Αθηνών.