Όταν ο πρίγκιπας Γεώργιος της Ελλάδος έσωσε τον τσάρο Νικόλαο της Ρωσίας από βέβαιο θάνατο – Το θεμέλιο του Ρωσοϊαπωνικού πολέμου

Ένα ξεχασμένο σοβαρό γεγονός στις αποθήκες της Ιστορίας: Όταν ο πρίγκιπας Γεώργιος της Ελλάδος έσωσε τον Νικόλαο μετέπειτα τσάρο της Ρωσίας από βέβαιο θάνατο. Η απόπειρα δολοφονίας του ρώσου γαλαζοαίματου στην Ιαπωνία, ήταν το θεμέλιο του Ρωσοϊαπωνικού πολέμου!

Δεν έχει απομείνει σχεδόν τίποτα πια από τον τελευταίο Τσάρο της Ρωσίας και την οικογένειά του. Μετά την άγρια δολοφονία τους, τα σώματά τους κάηκαν και όσες εμφανίστηκαν μετά, σαν φαντάσματα, υποδυόμενες κάποια από τις Μεγάλες Δούκισσες ήταν εκ του πονηρού (παρά)κινούμενες. Το 1991, κάποια λείψανα, που υποτίθεται ότι ανήκαν στον Τσάρο και την οικογένειά του ανακαλύφθηκαν κοντά στο Αικατερίνεμπουργκ. Τα λείψανα ενταφιάστηκαν εκ νέου στην Αγία Πετρούπολη το 1998, η Περεστρόικα έφερε το παρελθόν στις εκκλησιές και η τσαρική οικογένεια αγιοποιήθηκε.

Όμως πάντα υπήρχε κάτι που θύμιζε τον Τσάρο στους πολύπαθους (από αυτόν και το σινάφι του) ομοεθνείς του: ένα πουκάμισο που ήταν βαμμένο με αίμα βασιλικό, το αίμα του Νικολάου, στο Μουσείο Ερμιτάζ της Αγίας Πετρούπολης.
Το πουκάμισο που φορούσε ο διάδοχος (τότε) του τσαρικού θρόνου, όταν ένας ιάπωνας αστυνομικός παραλίγο να τον σφάξει.
Να πώς έχει η ιστορία: Ήταν παράδοση για τους Ρώσους ευγενείς να ταξιδεύουν σε ξένες χώρες στα νιάτα τους. Το 1890, ο Μέγας Δούκας Νικόλαος Αλεξάντροβιτς της Ρωσίας, ο μετέπειτα τσάρος Νικόλαος Β', φόρτωσε στο τρένο … ή καλύτερα του φόρτωσαν τις αποσκευές και επισκέφθηκε την Ανατολή. Ήταν η ιδέα του πατέρα του ότι ο διάδοχος έπρεπε να επισκεφθεί, όχι την Ευρώπη (ως συνήθως), αλλά τις ανατολικές χώρες, τελειώνοντας το ταξίδι του στη μακρινή Ιαπωνία. Εκτός από τη συνοδεία του, τον Νικόλαο ακολουθούσε και ο μακρινός συγγενής του, πρίγκιπας Γεώργιος της Ελλάδας και της Δανίας, δευτερότοκος γιος του βασιλιά Γεωργίου Γλύξμπουργκ, μετέπειτα Ύπατος Αρμοστής της Κρήτης.

Στην Ιαπωνία τον περίμενε μια έκπληξη...

Ο Νικόλαος επισκέφτηκε την Αίγυπτο και χάζεψε τις Πυραμίδες, την Ινδία, τη Σιγκαπούρη, την Κίνα και μετά έφτασε κατάκοπος στην Ιαπωνία, όπου η επίσκεψή του ήταν πολυσυζητημένη, αφού θα ήταν η πρώτη επίσκεψη διαδόχου ξένου θρόνου στην Ιαπωνία. Μια ιαπωνική εφημερίδα η «Yomiuri Shimbun» έγραψε ότι η επίσκεψη του Νικολάου ήταν «ζωτικής σημασίας» για την Ιαπωνία. Ωστόσο, η στάση των Ιαπώνων απέναντι στη Ρωσία ήταν σχεδόν εχθρική: τον Νοέμβριο του 1890, έξι μήνες πριν φτάσει ο Νικόλαος στην Ιαπωνία, η Ρωσική Πρεσβεία δέχθηκε επίθεση στην πρωτεύουσα της χώρας του Ανατέλλοντος Ηλίου. Κατά την άφιξη του, ο Νικόλαος έγινε δεκτός με υψηλές τιμές: συνεχώς, τον συνόδευε ο πρίγκιπας Αρισουγκάβα Τακεχίτο, μέλος της ιαπωνικής αυτοκρατορικής οικογένειας. Ωστόσο οι τιμές δεν έσωσαν τον μελλοντικό Τσάρο από μια απόπειρα δολοφονίας.

Το πρωί της Δευτέρας, 11 Μαΐου του 1891, μια μέρα σαν σήμερα δηλαδή, ο πρίγκιπας Νικόλαος, ο πρίγκιπας Γεώργιος και ο πρίγκιπας Αρισουγκάβα Τακεχίτο επισκέφθηκαν στην παλιά πόλη του Ότσου για περιήγηση στα αξιοθέατα. Οι δρόμοι της παλιάς πόλης ήταν πολύ στενοί, οπότε αντί για άμαξες, οι καλεσμένοι επέβαιναν σε ρίκσο (μικρό σκεπαστό δίτροχο όχημα συνήθως για έναν επιβάτη που το τραβάει ένας άνδρας). Καθώς η πομπή των περίπου 50 ρίκσο που μετέφεραν τον Νικόλαο, τους φίλους και τη συνοδεία του, αλλά και Ιάπωνες αξιωματούχους, κινούνταν μέσω του Οτσού στο δρόμο της προς το Κιότο, ένας από τους ιάπωνες αστυνομικούς, ο Τσούντα Σανζό, ο οποίος ήταν ανάμεσα στους φρουρούς της πομπής, επιτέθηκε ξαφνικά στον Νικόλαο με το σπαθί του. Ο Νίκολας υπέστη δύο τραύματα στο κεφάλι πριν πηδήξει από το ρίκσο και τρέξει για να σώσει τη ζωή του. Ο πρίγκιπας Γεώργιος χτύπησε τον Τσούντα με το μπαστούνι του και τον έτρεψε σε φυγή. Λίγα λεπτά μετά την επίθεση αστυνομικοί συνέλαβαν τον Τσούντα.

Αμέσως μετά το περιστατικό, ο Νικόλαος δέχτηκε τις πρώτες βοήθειες και διαπιστώθηκε ότι τα τραύματά του δεν ήταν σοβαρά. Ο Μέγας Δούκας είχε μια πληγή 9 εκατοστών στο πίσω μέρος του κεφαλιού του, που έφθανε ως το κόκκαλο, και μια παρόμοια πληγή 10 εκατοστών στο μέτωπο, αλλά και ένα τραύμα στην παλάμη και στο αυτί. Ένα θραύσμα 2,5 εκατοστών του οστού του μετώπου αφαιρέθηκε κατά την επίδεση του τραύματος. Ωστόσο, ο Νικόλαος διαβεβαίωσε τους συνοδούς του ότι είναι σε καλή κατάσταση.

«Αυτό δεν είναι τίποτα», είπε για την πληγή. «Ελπίζω απλώς ότι οι Ιάπωνες δεν θα νομίζουν τώρα ότι άλλαξαν τα συναισθήματά μου απέναντί τους και είμαι λιγότερο ευγνώμων για τη φιλοξενία τους», είπε ο Νικόλαος στον πρίγκιπα Αρισουγκάβα Τακεχίτο. Ο Νίκολας οδηγήθηκε βιαστικά στο λιμάνι του Κόμπε, όπου Ρώσοι γιατροί από το ρωσικό καταδρομικό «Pamiat Azova» έκαναν ράμματα στην πληγή του.
Η πληγή, όμως, έγινε η αιτία για τους βασανιστικούς πονοκεφάλους που ταλαιπωρούσαν τον Νίκολας για το υπόλοιπο της ζωής του.

Η ιαπωνική κοινωνία ήταν έκπληκτη και σοκαρισμένη με το περιστατικό. Φοβούμενος ότι το γεγονός θα μπορούσε να επιδεινώσει τις σχέσεις μεταξύ δύο χωρών, ο ίδιος ο αυτοκράτορας Μέιτζι ταξίδεψε αμέσως στο Κιότο για να συναντήσει τον Μέγα Δούκα Νικόλαο. Ως ένδειξη σεβασμού προς τον τραυματισμένο Ρώσο διάδοχο, την επόμενη μέρα μετά το περιστατικό έκλεισαν θέατρα, χρηματιστήρια και δημόσιες υπηρεσίες.
Ο αυτοκράτορας Μέιτζι εξέφρασε την ελπίδα ότι ο Νικόλαος δεν θα ένοιωθε προσβεβλημένος και θα συνέχιζε την επίσκεψή του στην Ιαπωνία. Εν τω μεταξύ, στην Αγία Πετρούπολη, ο τσάρος Αλέξανδρος Γ' διέταξε να σταματήσει αμέσως η περιοδεία. Αφού ο Νικόλαος επιβιβάστηκε στο «Pamiat Azova», όπου νοσηλεύτηκε, δεν ξαναβγήκε από το πλοίο.

Περίπου 24.000 τηλεγραφήματα συμπαράστασης στάλθηκαν στο ρωσικό καταδρομικό όπου διέμενε ο Νικόλαος. Το περιστατικό προκάλεσε ακόμη και αυτοκτονία όταν μια νεαρή μοδίστρα, η Γιούκο Χατακεγιάμα, έκοψε το λαιμό της με ξυράφι μπροστά από το Νομαρχιακό Γραφείο του Κιότο ως πράξη δημόσιας μεταμέλειας και σύντομα πέθανε σε νοσοκομείο (πάντα υπερβολικοί οι Ιάπωνες... Αναλαμβάνοντας την ευθύνη για την ελλειμματική ασφάλεια, ο υπουργός Εσωτερικών και ο υπουργός Εξωτερικών παραιτήθηκαν.

Παρέμεινε, ωστόσο, σε μεγάλο βαθμό ασαφές γιατί ο Τσούντα Σάνζο έκανε ό,τι έκανε. Πιστεύεται ότι θεωρούσε τον εαυτό του σαμουράι και είχε αηδιάσει με όλες τις τιμές και τον σεβασμό που απέδιδαν οι Ιάπωνες στους ξένους προσκεκλημένους και πιθανότατα ήταν θυμωμένος με τον Νικόλαο που δεν έβγαζε τα παπούτσια του όταν επισκεπτόταν έναν βουδιστικό ναό. Επιπλέον, υποπτευόταν ότι ο Νικόλαος και ο Γεώργιος της Ελλάδας ήταν ξένοι κατάσκοποι που προετοίμαζαν εισβολή στην Ιαπωνία.

Η Ιαπωνική Αυλή καταδίκασε τον Τσούντα σε ισόβια καταναγκαστικά έργα και η ρωσική κυβέρνηση εξέφρασε την πλήρη ικανοποίησή της για την απόφαση αυτή. Τον Σεπτέμβριο του ίδιου χρόνου ο Τσούντα πέθανε στη φυλακή. Φημολογείται ότι πέθανε από την πείνα.
Αν και αργότερα στο ημερολόγιό του ο Νικόλαος έγραψε ότι δεν ήταν θυμωμένος με τους Ιάπωνες έπειτα από «ένα άθλιο περιστατικό ενός φανατικού», οι υπουργοί του σημείωσαν ότι αντιμετώπιζε από τότε τους Ιάπωνες μάλλον επιφυλακτικά. Το περιστατικό του Ότσου έχει αναφερθεί συχνά σε σχέση με τον ρωσο-ιαπωνικό πόλεμο του 1904-1905: κάποιοι ιστορικοί πιστεύουν ότι ήταν ευκολότερο για τον Νικόλαο να δώσει τη συγκατάθεσή του για αυτόν τον πόλεμο (ολέθριο για τη Ρωσία), επηρεασμένος αρνητικά για τους Ιάπωνες από την απόπειρα δολοφονίας του.