Εκεί που η ιστορία «παντρεύεται» την ομορφιά της φύσης: Όσα θα απολαύσεις σε μια μονοήμερη εκδρομή στις Σπέτσες

Ένα από τα ελληνικά νησιά για το οποίο ισχύει απόλυτα το ότι αν δεν το επισκεφθείς, ό,τι και να σου περιγράψουν γι’ αυτό είναι κατώτερο της πραγματικότητας, είναι οι Σπέτσες.

Με ιστορία που χάνεται στους αιώνες, «παντρεμένη» με μοντέρνες πινελιές όπως η αρμάτα και το Spetsathlon, συνθέτουν έναν από τους πιο ιδανικούς νησιώτικους προορισμούς που απέχει μόλις δυο ώρες από την Αθήνα.

Επιπλέον, οι Σπέτσες είναι από τα νησιά που είναι κατάλληλα για διακοπές ή ακόμα και για μονοήμερες αποδράσεις όχι μόνο κατά τους θερινούς μήνες αλλά καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους.

Παρόλο που αποτελούν έναν κλασικό προορισμό, όσες φορές και αν επισκεφθείς τις Σπέτσες είναι σίγουρο πως δεν θα το μετανιώσεις.

Αξιοθέατα στο νησί: Το Μουσείο Μπουμπουλίνας

Όπως φανερώνει το όνομά του, το μουσείο είναι αφιερωμένο στην καπετάνισσα των Σπετσών, που σκοπό της ζωής της έβαλε την με κάθε τρόπο ενίσχυση του απελευθερωτικού αγώνα των Ελλήνων ενάντια στους Τούρκους το 1821. Το μουσείο ίδρυσε το 1991 ο τετρασέγγονος της Λασκαρίνας, Φίλιππος Δεμερτζής – Μπούμπουλης, ο οποίος διέσωσε και το οίκημα που στεγάζεται το μουσείο από την κατάρρευση, παρόλο που από το 1925 είχε ανακηρυχθεί ως διατηρητέο.

Η ξενάγηση είναι εξαιρετικά επαρκής και περιλαμβάνει εν συντομία τον βίο της μεγάλης αγωνίστριας της Ελληνικής Επανάστασης, τους γάμους που έκανε, καθώς και την προσφορά όλης της κληρονομιάς της από τον δεύτερο σύζυγό της, Δημήτρη Μπούμπουλη, για τις ανάγκες του αγώνα. 

Το Αρχοντικό του Ανάργυρου

Πρόκειται για το διώροφο σπίτι στο οποίο έζησε μέχρι το τέλος της ζωής του ο εθνικός ευεργέτης Σωτήριος Ανάργυρος.Το συγκεκριμένο οίκημα το οποίο βρίσκεται πολύ κοντά στη Ντάπια, αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα αρχιτεκτονικής των αρχών του 20ου αιώνα, ενώ εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι ολοκληρώθηκε μόλις μέσα σε ένα έτος. Όπως είναι φυσικό, το κτίριο έχει χαρακτηριστεί από το υπουργείο Πολιτισμού ως διατηρητέο μνημείο και έργο τέχνης.

Μουσείο Σπετσών

Μέσα στα σοκάκια του οικισμού των Σπετσών, στο παλιό αρχοντικό οίκημα του Χατζηγιάννη Μέξη βρίσκεται το μουσείο των Σπετσών. Ο Χατζηγιάννης Μέξης, ήταν άρχοντας των Σπετσών κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης. Το συγκεκριμένο κτίριο ορθώνεται σε σχήμα Π και παραχωρήθηκε με δωρεά στο κράτος από τους κληρονόμους του το 1938, ενώ ξεκίνησε τη λειτουργία του ως μουσείο την αμέσως επόμενη χρονιά.

Τα εκθέματα που φιλοξενεί φανερώνουν ξεκάθαρα τα στοιχεία της μακραίωνης ιστορίας και της λαογραφίας των Σπετσών. Να σημειωθεί ότι στο συγκεκριμένο μουσείο υπάρχει και η οστεοθήκη της Λασκαρίνας Μπουμπουλίνας.

Ντάπια

Για το τέλος σας αφήσαμε την περίφημη Ντάπια. Η λέξη προέρχεται από την εποχή της τουρκοκρατίας και σημαίνει προμαχώνας, γεγονός που δικαιολογείται απολύτως εάν δείτε τη θέση της περιοχής που ονομάζεται έτσι. Πρόκειται για το πιο κεντρικό σημείο των Σπετσών, αποτελεί το μόνιμο σημείο συνάντησης τόσο των ντόπιων, όσο και των επισκεπτών και επειδή βρίσκεται στο λιμάνι, είναι το πρώτο μέρος που αντικρίζει κανείς φτάνοντας στο νησί.

Ιστορικά λοιπόν, η Ντάπια ήταν το πυροβολείο του νησιού, πράγμα που φαίνεται και από τα πολλά, παλιά κανόνια που υπάρχουν εκεί. Σύμφωνα με την ιστορία, όπως και σήμερα αποτελεί μέρος συνάντησης. Έτσι συνέβαινε και κατά τη διάρκεια της επανάστασης, που εκεί συγκεντρώνονταν οι καπεταναίοι των Σπετσών.

Ουσιαστικά από τη Ντάπια, ξεκινούν και καταλήγουν οι δυο κεντρικοί δρόμοι του νησιού, εκ των οποίων ο ανατολικός οδηγεί στο παλιό λιμάνι, ενώ ο δυτικός στην περιοχή των Σχολών.

Στο έδαφος και μέχρι τα σοκάκια υπάρχουν υψηλές τεχνοτροπίας ψηφιδωτά τα οποία έχουν κατασκευαστεί από χρωματιστά βότσαλα, ένα ακόμα δείγμα της διατήρησης της γενικότερης αρχιτεκτονικής του νησιού. 

Παραλίες

Παρόλο που στις Σπέτσες δεν υπάρχουν μεγάλες παραλίες όπως στα νησιά του Αιγαίου ή του Ιονίου, εντούτοις δεν στερούνται παραλιών. Κάποιες από αυτές είναι οργανωμένες, ενώ κάποιες άλλες περισσότερο μοναχικές.

Οι πιο χαρακτηριστικές παραλίες του νησιού είναι οι Άγιοι Ανάργυροι, η Αγία Μαρίνα, ο Βρέλλος, ο Άγιος Μάμας, η Κουνουπίτσα και το Λιγονέρι.