Μιρέλλα Παπαοικονόμου στο ethnos.gr: «Ο Καστελάνης είναι ο καθρέφτης της κοινωνίας μας που γίνεται πιο σκληρή, πιο άρρωστη»

Η Μιρέλλα Παπαοικονόμου, η δημιουργός τηλεοπτικών σειρών που άφησαν εποχή στην ελληνική τηλεόραση, γεννήθηκε και μεγάλωσε στην καρδιά της Αθήνας. Ως σεναριογράφος, αντιμετωπίζει τους ήρωες της όχι μόνο ως χαρακτήρες σε μια σειρά, αλλά ως φωνή που εκφράζει τις ίδιες τις σκέψεις και ιδέες της.

Η πεποίθησή της στη δύναμη της αλήθειας εντοπίζεται στα σενάρια της, ενώ η ίδια θεωρεί ότι ο σεναριογράφος ζει μέσα από τις ιστορίες του, προσφέροντας μια ζωή που δεν έχει ζήσει ή δεν κατάφερε να ζήσει. Επιμένει ότι ένας απλός διάλογος μεταξύ δύο ανθρώπων μπορεί να έχει εξίσου μεγάλη δύναμη με μια ιστορία που αναφέρεται σε τρεις φόνους ή σε κάτι πολύ τραγικό, εφόσον αντικατοπτρίζει την αλήθεια. Γι' αυτήν, η αλήθεια αποτελεί κομβικό στοιχείο. 

Αυτή την περίοδο, η ιέρεια των μεγάλων τηλεοπτικών επιτυχιών επιστρέφει στη μικρή οθόνη με τη νέα φιλόδοξη και πολλά υποσχόμενη σειρά «17 Κλωστές» που βασίζεται σε αληθινά γεγονότα. Η ιστορία διαδραματίζεται στα έτη 1906 - 1909 στα Κύθηρα και περιγράφει μία από τις μαζικότερες δολοφονίες που γνώρισε ποτέ η χώρα. Κεντρικό πρόσωπο της ιστορίας είναι ο Αντώνης, ένας φιλήσυχος τσαγκάρης που υποδύεται ο Πάνος Βλάχος. Ο Αντώνης είναι ένα αγαπητό πρόσωπο μέχρι τη στιγμή που κατηγορείται ότι έκανε ανήθικες προτάσεις σε μια παντρεμένη πελάτισσά του. Επειτα από αυτό το περιστατικό, η τοπική κοινωνία τον εξωθεί σε φυγή. Μετακομίζει στον Πειραιά, χωρίς ωστόσο να μπορεί να ορθοποδήσει. Η ιστορία επαναλαμβάνεται και στη μεγαλούπολη, αφήνοντας τον Αντώνη οργισμένο και πικραμένο απέναντι στον κόσμο. Μην μπορώντας να διαχειριστεί τον θυμό του, αποφασίζει να επιστρέψει στα Κύθηρα και να πάρει εκδίκηση.

Οι «17 κλωστές», που βασίζονται στο ομώνυμο βιβλίο του Πάνου Δημάκη και είναι μια παραγωγή της COSMOTE TV και σκηνοθεσία Σωτήρη Τσαφούλια, θα κάνουν πρεμιέρα τη Δευτέρα 22 Ιανουαρίου. Η σειρά έξι επεισοδίων θα προβάλλεται κάθε Δευτέρα στις 23:00 αποκλειστικά στο COSMOTE CINEMA 1HD. Αμέσως μετά την προβολή στο κανάλι, κάθε νέο επεισόδιο της σειράς θα είναι διαθέσιμο on demand, σε 4Κ ανάλυση.

Εντελώς καρμικά, οι «17 κλωστές» είναι η 17η σειρά της τηλεοπτικής σας καριέρας. Πώς πήρατε την απόφαση ν’ ασχοληθείτε με το βιβλίο του Πάνου Δημάκη;

Η πρόταση να διαβάσω το βιβλίο του Πάνου Δημάκη και να γράψω το σενάριο, για τηλεοπτική σειρά, μου έγινε από τον Τσιριγώτη και βιβλιοπώλη φίλο μου, Πάνο. Είχε μόλις διαβάσει το βιβλίο και είχε ενθουσιαστεί. Στην συνέχεια συναντήθηκα με τον Πάνο Δημάκη που ήταν στα Κύθηρα και του υποσχέθηκα πως θα γράψω τη σειρά. Κάναμε δύο παρουσιάσεις του βιβλίου στο νησί με ακροατήριο πολλούς παραθεριστές, λάτρεις του νησιού και ντόπιους Τσιριγώτες, μεταξύ των οποίων και κάποιοι απόγονοι των θυμάτων του Καστελάνη (του φονιά). Σας θυμίζω πως ο Δημάκης στο βιβλίο του αφηγείται μια αληθινή ιστορία που έλαβε χώρα στο νησί το 1900. Στη συνέχεια έγραψα έξι επεισόδια μαζί με την συν-σεναριογράφο και φίλη μου Κάτια Κισσονέργη και έστειλα την πρόταση στα κανάλια και σε γραφεία παραγωγής. Επειτα από δύο χρόνια, η εταιρία Τanweer μού απάντησε πως ενδιαφέρεται για το πρότζεκτ. Στη συνέχεια, έγινε η επαφή με την COSMOTE TV, με την οποία συμφωνήθηκε και η παραγωγή της σειράς.

Τι σημαίνει καλό σενάριο; Αυτό που κάνει νούμερα ή αυτό που μιλάει στην ψυχή του κόσμου αλλά δεν είναι τόσο υψηλά στους πίνακες τηλεθέασης;

Καλό σενάριο είναι σίγουρα ένα καλογραμμένο σενάριο με αληθινούς ήρωες που οι ιστορίες τους μιλούν στην ψυχή του κόσμου. Αν όντως ένα σενάριο έχει αλήθειες, από την προσωπική, πολυετή εμπειρία μου, πιστεύω πως σίγουρα θ' αρέσει στους τηλεθεατές και άρα θα έχει και τηλεθέαση. Αρκεί να μην έχει διάρκεια πολλών επεισοδίων, έτσι ώστε αυτή συνθήκη ν' αναγκάζει τους σεναριογράφους να «ξεχειλώνουν» το στόρι και να καταφεύγουν σε λύσεις που αποδυναμώνουν την κυρίως ιστορία. Φυσικά υπάρχουν σειρές πολλών επεισοδίων που παίζονται χρόνια στο εξωτερικό αλλά και στην Ελλάδα, και έχουν καταφέρει να έχουν ψηλή τηλεθέαση. Εγώ πραγματικά θαυμάζω τους συναδέλφους που καταπιάνονται με τέτοια πρότζεκτ που διαρκούν ακόμα και χρόνια και έχουν ψηλή τηλεθέαση. Υπάρχουν πιστεύω δύο ειδών τηλεθεατές. Αυτοί που επιλέγουν τι θέλουν να δουν στην τηλεόραση, κι αυτοί που η τηλεόραση είναι η παρέα τους. Εθίζονται με κάποια σειρά που γίνεται η καθημερινότητά τους. Είναι οι επιλεκτικοί τηλεθεατές και η μερίδα εκείνων που δεν έχουν ευκαιρίες ποιοτικότερης διασκέδασης, γιατί ακόμα και το χαμηλό κόστος μιας συνδρομητικής πλατφόρμας, στις μέρες μας για κάποιους είναι μια δυσβάσταχτη επιλογή. Έτσι, αρκούνται στον πήχη που τους βάζει η ιδιωτική τηλεόραση. Γι’ αυτό, όσοι κάνουμε αυτή τη δουλειά, έχουμε τεράστια ευθύνη, κυρίως, προς αυτή την μερίδα τηλεθεατών.

Αν δεν κάνω λάθος, για πρώτη φορά σας βλέπουμε και μπροστά από την κάμερα. Πώς πήρατε αυτή την απόφαση και πώς ήταν ως εμπειρία;

Δυστυχώς δεν είναι η πρώτη φορά. Στην σειρά «Παράθυρο στον ήλιο», δεν ήρθε η ηθοποιός που ήταν να παίξει και το νοίκι στο σπίτι που είχαμε ενοικιάσει για το γύρισμα ήταν πανάκριβο. Έτσι ο σκηνοθέτης με παρακάλεσε να διαβάσω τον ρόλο της και να «μάθω» δύο τεράστιες σκηνές που έπρεπε να παίξω με την Κατερίνα Λέχου. Δεν θέλω να σας πω τι ακολούθησε… Το σίγουρο είναι ότι το συνεργείο το διασκέδασε πάρα πολύ, ενώ η έρμη η Κατερίνα Λέχου, για να πει την ατάκα της έπρεπε να της δώσω σήμα (κλωτσιά) ότι τέλειωσα όσα έπρεπε να πω, γιατί αυτά που έλεγα δεν είχαν καμιά σχέση με το κείμενο που είχα γράψει…

Όσο για τις «17 Κλωστές», ο Τσαφούλιας μου ζήτησε να παίξω τον ρόλο της κυρίας Κατερίνας και μάλιστα επέμενε πολύ. Και το καλύτερο είναι πως όταν τέλειωσε η σκηνή, μου είπε πως ήμουν «μια χαρά» στον ρόλο. Όχι δεν έχω τέτοιες βλέψεις. Δεν μου αρέσει καθόλου να βλέπω τον εαυτό μου στην όποια οθόνη γι' αυτό και αποφεύγω να δίνω συνεντεύξεις ζωντανά στην τηλεόραση, πόσο μάλλον να παίξω.

Οι περισσότεροι ήρωες της σειράς είναι πολυεπίπεδοι. Ακόμα και οι «καλοί» περνούν από μονοπάτια της ζωής που δεν κάνουν πάντα το «σωστό» και βγάζουν άλλα συναισθήματα και συμπεριφορές. Τελικά έτσι είμαστε οι άνθρωποι; Έχουμε και το καλό και το κακό μέσα μας;

Και βέβαια το έχουμε. Όλοι ανεξαιρέτως! Το στοίχημα με τον εαυτό μας είναι να βρούμε τη δύναμη να μην αφήσουμε την οργή, το αίσθημα της αδικίας η της εκδικητικότητας να μας νικήσει, να χάσουμε την ψυχραιμία μας και ν' αφεθούμε σε συμπεριφορές που την επόμενη στιγμή θα το μετανιώσουμε. Θέλει δύναμη, αυτοσεβασμό και ψυχραιμία για να επεξεργαστούμε κάποια γεγονότα που θα μας προσβάλουν ή θα μας πονέσουν. Γράφοντας, κάνω κι εγώ ενός είδους ψυχοθεραπείας. Οδηγώ συχνά τους ήρωές μου σε αδιέξοδα αλλά πάντα, μα πάντα, θέλω να ελευθερώνονται. Είναι και ένα μήνυμα που θέλω να περνώ στους φίλους μου τηλεθεατές, όσο και στον εαυτό μου, πως μόνο ο θάνατος δεν ξεπερνιέται.

Ο Πάνος Βλάχος υποδύεται έναν άνθρωπο που έχει υποστεί εκφοβισμό κατ’ επανάληψη και οδηγείται τελικά στο έγκλημα. Οι καταστάσεις που βιώνει ο πρωταγωνιστής έχουν σχέση με την κοινωνία όπου ζούμε σήμερα;

Δεν μπορώ κι ούτε θέλω να δικαιολογήσω τον Καστελάνη, τον ήρωα της σειράς «17 Κλωστές». Κανείς δεν έχει δικαίωμα ν' αφαιρεί τη ζωή των συνανθρώπων του, πόσο μάλλον αθώων ανθρώπων που δεν τον έβλαψαν. Παρόλα αυτά κατανοώ και συμπάσχω με τον ήρωά μου γιατί στην κυριολεξία έχει αδικηθεί με αποτέλεσμα να καταστραφούν η ζωή του και η καριέρα του, από τον φθόνο και τη ζήλια των συνανθρώπων του. Δυστυχώς, είναι ο καθρέφτης της σημερινής κοινωνίας μας που γίνεται όλο και πιο σκληρή, πιο άρρωστη τολμώ να πω.

Στην εποχή των social media, το μίσος και η τοξικότητα διαχέονται πιο γρήγορα; 

Πιστεύω πως τα social media είναι πολύ λιγότερο χρήσιμα απ' ότι επικίνδυνα, από κάθε άποψη. Νιώθω να μας περνούν «ενδοφλέβια» την τοξικότητα της εποχής και όχι μόνο.

Τι σας θυμώνει περισσότερο σήμερα;

Το ψέμα, η υποκρισία, η εγωπάθεια και η αγνωμοσύνη.

Πιστεύετε ότι αρέσουν περισσότερο οι αληθινές ιστορίες στους τηλεθεατές, ειδικότερα αν είναι και εποχής;

Ναι το πιστεύω. Οι αληθινές ιστορίες ή αυτές που κρύβουν αλήθειες, συχνά ανομολόγητες, αρέσουν στο κοινό. Γι' αυτό όμως που δεν είμαι σίγουρη, είναι αν οι τηλεθεατές έχουν κουραστεί με τις σειρές εποχής που φέτος κατέκλυσαν τα κανάλια.

Ποιον ήρωα από τις ιστορίες που μας έχετε αφηγηθεί στη μικρή οθόνη είναι ο δικός σας αγαπημένος και ποιον δεν έχετε εκτιμήσει καθόλου;  

Δεν υπάρχει «δεν εκτιμώ» από τη στιγμή που τους αγαπώ όλους. Είναι τα τηλεοπτικά μου παιδιά. Μπορώ να χρεώνω κάποιον από αυτούς για τη συμπεριφορά του, αλλά η τάση μου είναι να τον κατανοήσω και στο τέλος να τον συγχωρήσω. Αν πρέπει όμως να διαλέξω κάποιον που αγαπώ περισσότερο, θα διάλεγα τη Γιούλικα Σκαφιδά στον ρόλο της Μαρίας στο τηλεοπτικό «Νησί», κι ας την «έκλεψα» από το μυθιστόρημα της αγαπημένης μου Βικτώριας Χίσλοπ.

Τι σας γοητεύει και τι δεν σας αρέσει σήμερα στην ελληνική μυθοπλασία;

Κάθε αρχή της τηλεοπτικής χρονιάς παρακολουθώ από λίγο όποια σειρά μυθοπλασίας ξεκινά, για να ενημερώνομαι και στην συνέχεια διαβάζω την τηλεθέαση για να καταλάβω τι αρέσει στον κόσμο, χωρίς αυτό να είναι δεσμευτικό. Μου άρεσαν δύο τηλεοπτικές σειρές αλλά δεν ξέρω αν πρέπει να τις κατονομάσω. Όταν δω κάτι που μου αρέσει, θέλω να δω τη συνέχεια και δεν μπορώ να περιμένω την επόμενη βδομάδα, άρα είμαι τηλεθεατής της πλατφόρμας.

Πώς είναι δυνατόν να γράφετε για την τηλεόραση και να έχετε κάκιστη σχέση με το μέσον;

Δεν έχω κάκιστη σχέση. Απλά δεν είμαι «τηλεορασόπληκτη» και σίγουρα προτιμώ το θέατρο, το σινεμά και την παρέα με φίλους. Εκτός αν έχω βρει κάτι που μ' αρέσει πολύ, οπότε σίγουρα θα κάτσω να το δω. Διευκρινίζω όμως ότι δεν νιώθω πως γράφω για την τηλεόραση, αλλά για τον κόσμο. Η ανάγκη μου είναι να επικοινωνήσω με τον κόσμο. Να μοιραστώ μαζί τους τα ταξίδια του μυαλού μου, τις σκέψεις μου, τις αγωνίες μου… Κι όσο νιώθω ότι με παρακολουθούν, τόσο πιο πολύ χαίρομαι. Η αποδοχή του κόσμου μου δίνει χαρά. Με κάνει ευτυχισμένη.

Υπήρξαν φορές που διευθυντές καναλιών και σκηνοθέτες σας απογοήτευσαν και δεν σας άφησαν να εκφραστείτε όπως εσείς θα θέλατε;

Στην τηλεοπτική μου καριέρα έχω σταθεί τυχερή. Η αλήθεια είναι πως σε αυτό βοήθησε πάρα πολύ η εμπιστοσύνη που μου έδειξε ένα στέλεχος του MEGA, στην αρχή της καριέρας μου. Από 'κει και πέρα όλα κυλήσαν χωρίς προβλήματα. Από την πλευρά ορισμένων σκηνοθετών είχα κάποια θέματα που ξεπεράστηκαν όμως.

Γιατί πιστεύετε ότι οι νέοι δεν βλέπουν σήμερα τηλεόραση; Το «Milky Way» ήταν ένα στοίχημα του MEGA να μπορέσει να κερδίσει ξανά αυτό το κοινό;

Είδα το «Milky Way». Αναγνωρίζω τη διαφορετικότητα της σκηνοθεσίας και του σεναρίου, αλλά ομολογώ πως δεν είμαι σε θέση να κρίνω αν μπόρεσε να κερδίσει το στοίχημα και να επαναφέρει το νεανικό κοινό στην τηλεόραση.

Εχετε χαρακτηρίσει τα Κύθηρα, όπου έχουν γυριστεί και οι «17 Κλωστές», το μαγικό νησί σας. Τι έχει αυτό το μέρος και κατέχει τόσο σημαντική θέση στην καρδιά σας;

Δεν μοιάζει με κανένα άλλο. Είναι μαγικό, παράξενο, φιλόξενο, διαφορετικό. Εχει υπέροχα χωριά, κάστρα, πολιτισμό, μορφωμένους κατοίκους, καλλιτέχνες, φύση, μαγικές και διαφορετικές παραλίες, εξαιρετικό φαγητό και αγαπημένους Τσιριγώτες…

Εχετε δηλώσει ότι είστε ένα ακραίο άτομο που σας αρέσει να ζείτε τη ζωή μέχρι το μεδούλι. Ποιο είναι το πιο εξωφρενικό πράγμα που έχετε κάνει;

Γενικά είμαι όντως ακραίο άτομο αλλά τολμώ να πω με «σώας τα φρένας». Ότι εξτρίμ έχω κάνει στη ζωή μου, χωρίς να μπορώ να υπολογίσω τους άλλους, είναι όταν με κατακυρίευσε ο έρωτας. Και το χειρότερο; Δεν το έχω μετανιώσει!

Τι φοβάστε μη χάσετε μεγαλώνοντας; 

Το μυαλό μου. Αυτό είναι το μόνο που με φοβίζει. Όχι για μένα, αλλά γι αυτούς που είναι πλάι μου και μ' αγαπάνε.

Ποια είναι τα σχέδιά σας για το μέλλον; Ετοιμάζετε κάποιο άλλο σενάριο ή βιβλίο;

Προς το παρόν, πάντα μαζί με τη Κάτια Κισσονέργη, τη συνάδελφό μου, έχουμε ξεκινήσει να γράφουμε μια μίνι σειρά από το μυθιστόρημα της Ντορίνας Παπαλιού, «Το Απαραίτητο φως». Θα ήθελα αργότερα να γράψουμε μια σειρά βασισμένη στο μυθιστόρημα του φίλου μου Ισίδωρου Ζουργού, το «Ανεμώλια» (απωθημένο πολλών ετών) και ίσως και μια σειρά δική μου.