Σύγκρουση «μέχρις εσχάτων» Αρμενίων-Τραμπ: Έπαθλο η Αρμενική Γενοκτονία

Η επιμονή των Αρμενίων για την αναγνώρισή της Γενοκτονίας, μετά από 114 χρόνια, που μιμήθηκε στη συνέχεια ο Αδόλφος Χίτλερ για να επιχειρήσει την εξολόθρευση των Εβραίων, πρέπει να προβληματίσει και να διδάξει τον Ελληνισμό.

Όσοι ζούμε τις προσπάθειές τους στην Ουάσιγκτον, έχουμε κάνει στάση και έχουμε χαιρετίσει με σεβασμό τον αγώνα τους. Και αξίζουν αυτό το σεβασμό.

Την περασμένη Πέμπτη, με τη βοήθεια του γερουσιαστή Ρόμπερτ Μενέντεζ (Δημοκρατικός από το Νιου Τζέρσεϊ και μέγας φιλέλληνας) οι Αρμένιοι επιχείρησαν να πετύχουν την αναγνώριση της Αρμενικής Γενοκτονίας και από τη Γερουσία. Πέραν των 75-80 γερουσιαστών ήταν έτοιμοι να κάνουν το μεγάλο βήμα.

Όμως, ο Λευκός Οίκος του Ντόναλντ Τραμπ έκανε παρέμβαση την τελευταία στιγμή, και διά του γερουσιαστή Κέβιν Κρέιμερ (Ρεπουμπλικάνος από τη Βόρεια Ντακότα) σταμάτησε τη ψηφοφορία στην Ολομέλεια. Η ήττα του κ. Τραμπ θα ήταν καταλυτική. Αυτή τη φορά τη γλύτωσε. Την επόμενη φορά αρκετοί στο Κογκρέσο αμφιβάλλουν αν θα επιχειρήσει καν να θέσει εμπόδια, αν και το αφεντικό στην Άγκυρα θα το απαιτήσει.

Η παρέμβαση εναντίον της Αρμενικής Γενοκτονίας, μας αποδεικνύει ότι ο εχθρός είναι εντός των πυλών του Λευκού Οίκου. Και ότι το εμπόδιο είναι σίγουρα μεγάλο, αλλά η προσπάθεια δεν πρέπει να εγκαταλειφθεί.

Ο γερουσιαστής Μενέντεζ έστειλε το μήνυμα στον κ. Τραμπ:

Θα βρίσκομαι κάθε Πέμπτη στη Γερουσία και θα καταθέτω την πρόταση -μαζί με τον συνάδελφό του Τεντ Κρούζ (Ρεπουμπλικάνος από το Τέξας- για την αναγνώριση της Γενοκτονίας μέχρι να το επιτύχω.

Ο κ. Κρούζ πρόβλεψε ότι αυτό θα συμβεί τις επόμενες ολίγες εβδομάδες. Θα είναι μία καταθλιπτική ήττα για τον κ. Τραμπ.

Κέρδισε το καθολικό χειροκρότημα μας, αλλά δεν είναι αυτό που τον ενδιαφέρει τον εν λόγω γερουσιαστή. Απαιτεί να αποδοθεί Δικαιοσύνη. Και πρέπει να αποδοθεί Δικαιοσύνη. Δεν γίνεται, τα συμφέροντα -προσωπικά ή κρατικά-, να στέκουν εμπόδιο στην αναγνώριση της Ιστορίας.

ΣΕ ΟΤΙ ΜΑΣ ΑΦΟΡΑ ΤΩΡΑ: Οι γερουσιαστές που υποστηρίζουν τους Αρμένιους γνωρίζουν ότι και στην Αρμενία και στη Διασπορά υπάρχει μία κοινή γραμμή. Και αυτή είναι η πάση θυσία αναγνώριση της Γενοκτονίας. Για να αναπαυθούν οι ψυχές των νεκρών τους.

Αντίθετα, αναφορικά με τα εθνικά μας θέματα, άλλα λένε στους Αμερικανούς νομοθέτες οι κυβερνήσεις της Ελλάδας και της Κύπρου και άλλα οι ομογενείς μας. Η Αθήνα και η Λευκωσία έχουν αγκυλωθεί στα θέματα του Αιγαίου και της Μεγαλονήσου σε θέσεις που θέτουν σε κίνδυνο τα συμφέροντα του Ελληνισμού.

Αντίθετα, οι ομογενείς έχουν καθαρές θέσεις και ιδέες και ευτυχώς μπορούν και πείθουν τους Αμερικανούς νομοθέτες, οι οποίοι έχουν και υποχρεώσεις προς τους ψηφοφόρους τους. Απ’ εκεί και πέρα, οι εταιρείες που εδώ και εκεί χρησιμοποιούν οι δύο κυβερνήσεις ερήμην της Ομογένειας, μπερδεύουν τους βουλευτές και τους γερουσιαστές αντί να εξυπηρετούν τον ίδιο στόχο και σκοπό.

Από την άλλη είναι και αυτή η «δουλικότητα» που παρατηρείται εδώ και εκεί από κυβερνητικούς αξιωματούχους. Που εξυπηρετεί αφάνταστα την κατοχική δύναμη.

Το ίδιο συμβαίνει και με την αμερικανική κυβέρνηση, η οποία λαμβάνει συνέχεια λάθος μηνύματα από τις δύο πρωτεύουσες που έρχονται σε αντίθεση με τα «θέλω» της Ομογένειας. Οι Ελληνοαμερικανοί ακτιβιστές βρέθηκαν αρκετές φορές στη δυσάρεστη θέση να ακούνε από αμερικανικά χείλη, και στην κυβέρνηση και στο Κογκρέσο, «μα τι θέλετε και μπλέκεστε αφού δεν ζείτε στην Κύπρο ή στην Ελλάδα;» Δεν μπορούν να πουν το ίδιο και στους Αρμένιους φυσικά.

Ο κ. Μητσοτάκης είναι προσκεκλημένος στο Λευκό Οίκο, από τον κ. Τραμπ, στις 7 Ιανουαρίου. Ελπίζω ότι θα βρει τον χρόνο να καλέσει μία σύναξη των Ελληνοαμερικανών, που πραγματικά εργάζονται για τα ελληνικά στρατηγικά συμφέροντα. Πρέπει να κάνει μαζί τους μία καθαρή και λυτρωτική κουβέντα. Να εξηγήσει τι θέλει και τι περιμένει από την Ελληνοαμερικανική Κοινότητα. Πρέπει να υπάρξει συντονισμός και συγχρονισμός αλλά πάνω σε μία νέα βάση. Και με καθαρή πολιτική για τα εθνικά θέματα.

Διότι αν ενδόμυχα θέλει συνεκμετάλλευση του Αιγαίου με τους Τούρκους και την «όποια λύση» στην Κύπρο, οι ομογενείς δεν θα τον ακολουθήσουν. Αυτό είναι σίγουρο και πρέπει να το γνωρίζει εκ των προτέρων.

Το παράδειγμα των Αρμενίων, πρέπει να το βάλουν καλά στο μυαλό τους οι ηγεσίες στην Ελλάδα και την Κύπρο. Και να πράξουν ανάλογα. Η μίμηση είναι απαραίτητη. Η Ομογένεια σε μεγάλο βαθμό το πετυχαίνει. Αλλά οι οδηγίες από την Αθήνα και τη Λευκωσία στους διπλωμάτες είναι διαμετρικά αντίθετες μερικές φορές.

Οι Αρμένιοι, με τη βοήθεια βουλευτών και γερουσιαστών τα βάζουν με τον ίδιο τον Τραμπ, που ως γνωστό προστατεύει τους Τούρκους. Πιστεύουν ότι θα τον νικήσουν. Μακάρι, διότι πρέπει. Είναι κοντά. Διότι πίστεψαν τον αγώνα τους στη Βουλή και τη Γερουσία.

Δεν έπρεπε η Αθήνα και η Λευκωσία να συντονιστούν με την Ομογένεια και να γινει η προσπάθεια καταδίκης της τουρκικής εισβολής από το Κογκρέσο; Δεν έπρεπε να γίνει η ίδια προσπάθεια και για την Ποντιακή Γενοκτονία;

Αλλά τι λέω; Οι πολιτικοί μας έχουν παθαίνουν αλλεργία όταν τους ομιλούμε για τα εθνικά θέματα.

Πηγή: hellasjournal.com