«Αυτή θα είναι πραγματικά η χρυσή εποχή της Αμερικής». Με αυτή τη φράση, ο Ντόναλντ Τραμπ υποδέχθηκε τη νίκη του το βράδυ της Τρίτης, εγκαινιάζοντας ταυτόχρονα μία νέα εποχή στις ΗΠΑ και τον κόσμο.
Η εποχή της ηγεμονίας του Τραμπ είναι πλέον γεγονός, με τον ίδιο να έχει κερδίσει σε όλα τα επίπεδα μία σαρωτική νίκη. Εκλέκτορες, λαϊκή ψήφος, Γερουσία και ίσως και τη Βουλή των Αντιπροσώπων, ένα μίγμα εξουσίας που του δίνει τη νομιμοποίηση να κάνει κυριολεκτικά ό,τι θέλει.
Ο Ντόναλντ Τραμπ πιστεύει ότι οι Πρόεδροι πρέπει να έχουν την απόλυτη εξουσία. Και κατά τη δεύτερη θητεία του, θα υπάρξουν ελάχιστοι πολιτικοί ή νομικοί περιορισμοί για να τον ελέγξουν.
Η ομάδα Τραμπ
Όπως και στην πρώτη θητεία του Ντόναλντ Τραμπ, τα πρόσωπα είναι αυτά που θα διαμορφώσουν την πολιτική και εκεί είναι μεγάλη η λίστα των προσώπων και ομάδων που θα επιδιώξουν να ασκήσουν επιρροή— κάποιοι με πιο ριζοσπαστικές ιδέες για τον μετασχηματισμό του κράτους και της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής, άλλοι με πιο συμβατικές απόψεις.
Αυτή τη φορά, ωστόσο, φαίνεται ότι οι πιο ακραίες ομάδες θα έχουν το πάνω χέρι και θα προσπαθήσουν να περιορίσουν τις πιο μετριοπαθείς φωνές, να εξαφανίσουν, δηλαδή, τις τάξεις των πολιτικών και στρατιωτικών επαγγελματιών στους οποίους «βλέπουν» το βαθύ κράτος και πιθανότατα να χρησιμοποιήσουν τους μοχλούς της κυβέρνησης για να «κυνηγήσουν» αντιπάλους και επικριτές του Τραμπ.
Κοινώς, η δεύτερη φορά Τραμπ θα είναι αλλιώς: σε ύφος, πρακτικές αλλά και…πολιτικές.
Άλλωστε ο ίδιος έχει υποσχεθεί ότι θα απελάσει άμεσα πάνω από 11 εκατομμύρια μετανάστες χωρίς χαρτιά, θα κυνηγήσει τα μέσα ενημέρωσης και θα τερματίσει τις ομοσπονδιακές διώξεις σε βάρος του.
Στενοί του σύμμαχοι στη νέα εποχή της απόλυτης ηγεμονίας του είναι ο Ίλον Μασκ και στον τομέα της Δημόσιας υγείας, ο υπέρμαχος του αντιεμβολιαστικού κινήματος Ρόμπερτ Κένεντυ Τζούνιορ.
Όσον αφορά, δε στην προστασία του περιβάλλοντος, έχει υποσχεθεί την επιστροφή στις εξορύξεις και στα ορυκτά καύσιμα με το γνωστό μότο «drill, baby, drill»!
Οικονομία VS Δημοκρατία
Στο δίλημμα της κάλπης οι Αμερικανοί διάλεξαν. Και διάλεξαν αυτόν που τους υποσχέθηκε οικονομική προοπτική, ακόμη και αν δεν επιβεβαιώνεται από πουθενά ότι το μίγμα Τραμπ θα ρίξει τον πληθωρισμό και την ακρίβεια.
Τα δύο τρίτα (67%) των ψηφοφόρων, όμως, εμφανίστηκαν δυσαρεστημένοι από τη σημερινή πραγματικότητα, χαρακτηρίζοντας κακή την κατάσταση της οικονομίας των ΗΠΑ, σύμφωνα με τα exit poll του CNN. Παρά την ιστορικά χαμηλή ανεργία, μόλις το 32% αξιολόγησε την οικονομία ως εξαιρετική ή καλή. Και αυτό αποδείχθηκε κομβικό για το αποτέλεσμα.
Μεταξύ εκείνων που περιέγραψαν την οικονομία ως κακή, το 69% ψήφισε τον Τραμπ.
Ο Ντόναλντ Τραμπ, παρά τις προεκλογικές αναλύσεις των δημοσκόπων για εκλογικό ντέρμπι, είδε άνοδο των ποσοστών του οριζόντια, σε όλες τις δημογραφικές ομάδες: Λατίνους, Αφροαμερικανούς, άνδρες και γυναίκες.
Τα ευρήματα δείχνουν πόσο θυμωμένοι είναι οι ψηφοφόροι για το κόστος ζωής. Ναι, ο ρυθμός πληθωρισμού μειώνεται ραγδαία, αλλά οι τιμές δεν πέφτουν.
Και οι Αμερικανοί ξοδεύουν πολύ περισσότερα τώρα από ό,τι την περίοδο που ανέλαβε την Προεδρία ο Τζο Μπάιντεν. Κάθε μήνα, ένα μέσο νοικοκυριό στις ΗΠΑ ξοδεύει 1.120 δολάρια περισσότερα από τον Ιανουάριο του 2021 για να αγοράσει τα ίδια αγαθά και υπηρεσίες, σύμφωνα με το Moody's Analytics.
Ο Τραμπ «έβαψε» κόκκινο το χάρτη της Αμερικής γιατί «διάβασε» την κοινωνία, σε αντίθεση με την Κάμαλα Χάρις και τους Δημοκρατικούς που επένδυσαν σε λάθος αφήγημα με αιχμή τη Δημοκρατία, τα δικαιώματα των γυναικών και την «απειλή» Τραμπ για όλα αυτά.
Ο Τράμπ με την επιθετική του ρητορική και τον ακραίο λαϊκισμό του, φαίνεται να έδωσε «φωνή» σε ένα τμήμα της κοινωνίας, που αποτελείται κυρίως από εκπροσώπους της εργατικής τάξης ανεξαρτήτως φύλου και φυλετικής προέλευσης, οι οποίοι νιώθουν ότι έχουν χάσει το τρένο της παγκοσμιοποίησης, το οποίο βλέπουν ως όχημα για λίγους και εκλεκτούς μίας προνομιούχας ελίτ.
Οι Δημοκρατικοί δεν έμαθαν από την εμπειρία των εκλογών του 2016, όπου η Χίλαρι Κλίντον είχε και πάλι χάσει από τον Ντόναλντ Τραμπ ως «υποψήφια του κατεστημένου», δεν κατάφεραν να δώσουν απαντήσεις στα επίμαχα, αφήνοντας τελικά απροστάτευτη την ίδια την αμερικανική δημοκρατία.
Η άλλη πλευρά του Ατλαντικού
Σε αχαρτογράφητα νερά μπαίνουν και πάλι οι σχέσεις ΕΕ και ΗΠΑ με τον Ντόναλντ Τραμπ να έχει διαμηνύσει ότι θα επιβάλει δασμούς σε κάθε ευρωπαϊκό αγαθό που εξάγεται στις ΗΠΑ ενώ έχει εκφράσει και μία σειρά από θέσεις από την εξωτερική πολιτική, μέχρι την Άμυνα και τη νομισματική πολιτική που έρχεται είτε σε αντίθεση με τα ευρωπαϊκά συμφέροντα.
Την ίδια ώρα, η νίκη του Τραμπ φαίνεται να ενισχύει τις δυνάμεις εκείνες της Ευρώπης της υπερσυντηρητικής Δεξιάς οι οποίες στρέφονται σε εθνικές πολιτικές, επιδιώκοντας να αποδυναμώσουν το ρεύμα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, όπως τα κόμματα του Βίκτορ Όρμπαν και της Τζόρτζια Μελόνι.
Με τις πάλαι ποτέ κραταιές χώρες του γαλλογερμανικού άξονα να βρίσκονται εσωτερικά σε κρίση, υπάρχουν «φωνές» στην Ευρώπη που προειδοποιούν ότι το αποτέλεσμα των αμερικανικών εκλογών μπορεί να δώσει περισσότερο χώρο στις συντηρητικές ενώ άλλοι κάνουν λόγο για ευκαιρία που δίνεται στην Ευρώπη να προχωρήσει σε μία κατεύθυνση μεγαλύτερης αυτονομίας αφού πια το «άρμα» των ΗΠΑ δε θα είναι διαθέσιμο.
* Της Έφης Κουτσοκώστα, δημοσιογράφου/ πολιτικής συντάκτριας OPEN News
