Πανό στην Ακρόπολη

Πρόκειται για διάλογο ανάµεσα σε δύο Αθηναίους πολίτες που περπατούν στις όχθες του Ιλισού και καµαρώνουν τον Παρθενώνα.

Α: «Για δες αυτά τα µάρµαρα πόσο λαµποκοπούνε.
Οι εχθροί µας τα κοιτάζουνε και µας κακολογούνε».

Β: «Τον Περικλή που τα ’χτισε θυµάσαι τι του σύρανε; Μέχρι σε Προανακριτική τον άνθρωπο τον στείλανε».
Α: «Οι βουλευτές ανέρχονται σε µερικές χιλιάδες.
Ορισµένοι είναι καλοί, µα έχει και χαλβάδες».

Β: «Τι είναι ο χαλβάς; Μην είν’ αυτό που τρώνε µε µανία
στη χώρα αυτήν τη µακρινή που λέν’ Μακεδονία;».

Α: «Ηταν το φάβοριτ γλυκό του βασιλιά Γκρουέφσκι, ο οποίος µάλιστα έφτιαξε και επί τούτω λέσχη».

Β: «Έχουν οι Μακεδόνες ακόµη βασιλείς; ∆ιότι νοτιότερα δεν έµεινε κανείς».

Β: «Μείναν µόνο κατ’ όνοµα στη Λακεδαιµονία, τη Λονδινία τη µακρινή και την Ιαπωνία».

Α: «Πες μου, βλέπεις κι εσύ µια επιγραφή πάνω στον Παρθενώνα;».

Β: «Πρώτη φορά συµβαίνει αυτό σε τούτον τον αιώνα».

Α: «Τι είν' αυτά;
Β: Διαβάζω: Εξω οι Σπαρτιάται πάραυτα, έξω και οι Θηβαίοι.
Οι δούλοι από αύριο όλοι νοικοκυραίοι».

Α: «Τι είν' αυτά; Ποιος ασέβησε στου βράχου µας εκείνου τα ιερά τα χώµατα, και ρίχνει την τιµή των; Θα ανακοπεί ο τουρισµός, θα πέσει η µετοχή των, και ίσως να µην αρέσουνε µεθαύριο του Ελγίνου».

Β: «Σαν κάτι ακόμη φαίνεται πιο κάτω από τις λέξεις».

Α: «Πάντως αυτό αποκλείεται να το έγραψε ο Αλέξης».

Β: «Είναι ένα σφυροδρέπανο, το βλέπεις; Κεκλιµένο».

Α: «Σ' εμένα πάλι φαίνεται σαν στενοχωρηµένο».

Οφείλω να σηµειώσω ότι η γνησιότητα του έργου αµφισβητείται.