Ισπανική εξαίρεση

Το αποτέλεσµα των προχθεσινών εκλογών στην Ισπανία δικαιώνει τη γραµµή πλεύσης που χάραξε ο ηγέτης του Σοσιαλιστικού Κόµµατος, Π. Σάντσεθ, από την επόµενη µέρα των επαναληπτικών εκλογών του Ιουνίου του 2016. Μια γραµµή πλεύσης που ήταν αδιαπραγµάτευτη άρνηση συνεργασίας µε τον Ραχόι και το Λαϊκό Κόµµα και οδήγησε σε πρώτη φάση σε αποµάκρυνση του Σάντσεθ από την ηγεσία των Σοσιαλιστών στο διάστηµα Οκτωβρίου 2016 - Ιουνίου 2017, έπειτα από εσωκοµµατική σύγκρουση που προκάλεσαν οι πρώην πρωθυπουργοί Γκονζάλες και Θαπατέρο, οι οποίοι ήθελαν αν όχι στήριξη, τουλάχιστον ανοχή προς µια κυβέρνηση Ραχόι.

Οταν ο Σάντσεθ επανήλθε στην ηγεσία των Σοσιαλιστών τον Ιούνιο του 2017 είχε στηθεί το σκηνικό της κρίσης στην Καταλονία που συνιστούσε µια σκληρή δοκιµασία, καθώς έπρεπε να υπάρξει αποδοκιµασία και των Καταλανών εθνικιστών που υποστήριζαν την ανεξαρτησία αλλά και της σκληρής κατασταλτικής πολιτικής της κυβέρνησης Ραχόι. Χωρίς τη γραµµή Σάντσεθ, το Σοσιαλιστικό Κόµµα θα συνέχιζε την καθοδική πορεία του, που το είχε φέρει σε απόσταση αναπνοής από τους ανερχόµενους τότε Podemos, και µαζί µε τη φθορά του Λαϊκού Κόµµατος θα οδηγούσε σε ανεξέλεγκτη αποσταθεροποίηση το πολιτικό σύστηµα της χώρας.

Ο δικοµµατισµός στη Μαδρίτη αποτελεί πλέον παρελθόν µε την πολυδιάσπαση του πολιτικού φάσµατος, αλλά σε κάθε περίπτωση το σαφές εκλογικό προβάδισµα των Σοσιαλιστών προδιαγράφει ως αναµενόµενη τη διαµόρφωση κυβερνητικής πλειοψηφίας µε τη συνεργασία των Podemos αλλά και πολιτικών κοµµάτων από τη Χώρα των Βάσκων και την Καταλονία.

Η γραµµή Σάντσεθ επέτρεψε στο Σοσιαλιστικό Κόµµα να διαφοροποιηθεί από την κυβέρνηση Ραχόι, η οποία συνέχισε και ενέτεινε την πολιτική λιτότητας και περικοπών που είχε υιοθετήσει υπό την πίεση των Βρυξελλών και του Βερολίνου η κυβέρνηση των Σοσιαλιστών υπό τον Θαπατέρο από τα µέσα του 2010. ∆ίχως υπερβολή, ο Σάντσεθ και το Σοσιαλιστικό Κόµµα χάρη στη στροφή τους προς τα αριστερά αποτελούν εξαίρεση στη γενικευµένη φθορά και αποσάθρωση της Σοσιαλδηµοκρατίας στην ΕΕ - Ευρωζώνη.