Ο ακήρυχτος πόλεµος γίνεται καµιά φορά εξαιρετικά καταστροφικός

Σύµφωνοι, ελάχιστοι -ή κανένας- δεν περίµεναν πως σε µη εθνικές εκλογές (σε πολλές από τις οποίες ζήσαµε φοβερή πόλωση) θα ανέβαινε τόσο πολύ το θερµόµετρο. Yπάρχουν εξηγήσεις. Πρώτη φορά στοιχίζονται τόσο πολλές κάλπες σε µία χρονιά, ενώ από αυτές ο «Κλεισθένης» είναι η πιο ανώδυνη.

Οι δε ευρωπαϊκές κάλπες λειτουργούν ως ένα πραγµατικό γκάλοπ για τις εθνικές που έπονται. Και οι εθνικές µας εκλογές, στην ουσία, έχουν απορροφήσει κάθε ικµάδα των κοµµάτων. Υπάρχουν στιγµές, ηµέρες ή δηλώσεις που όλα θυµίζουν ακήρυχτο πόλεµο. Και είναι γνωστό πως ο ακήρυχτος πόλεµος γίνεται καµιά φορά εξαιρετικά καταστροφικός.

Η αναµέτρηση έχει οδηγήσει, προφανώς, σε ακρότητες που φτάνουν έως και σε µουρµουρητό αφοσιωµένων οπαδών. Σαν να διαχωρίστηκε η πολιτική από την καθηµερινότητα. Αλλά οι παρατηρήσεις και οι ενδοιασµοί έχουν ένα όριο – όριο που δεν φαίνεται να τήρησε ο κ. Αυγενάκης, φοβούµενος αλλοίωση του αποτελέσµατος των εκλογών, συνειδητά, από την κυβέρνηση! Μάχονται διαφορετικές εκδοχές της «πατρίδας» από συµπατριώτες.

Δεν είναι απαραίτητο να βλέπουν τους αντιπάλους ως Αττίλες, επειδή περιµένει η ανταπάντηση πως δεν πρέπει να µιλούν οι Ταµερλάνοι. Ολα έχουν τα όριά τους, και στην περίπτωση των εθνικών εκλογών κρίνεται όχι µόνον µια κυβερνητική θητεία, αλλά και µια θητεία που επιβάλλεται να µας κρατήσει ζωντανούς και ενωµένους.

Οσο κρατά η ένταση, οι υπερβολές θα προξενούν νέα τραύµατα στην αξιοπιστία της πολιτικής. Και ίσως στην κάλπη να εµφανιστούν λιγότεροι από κάθε άλλη φορά. Και αυτό θα θέτει εκ των πραγµάτων µείζονα θέµατα δηµοκρατικής νοµιµοποίησης. Ολοι χαµένοι θα ’ναι τότε...