Έπρεπε ο Γιάννης Αντετοκούνμπο να απαντήσει στα ρατσιστικά σχόλια, «Ποιος είναι περισσότερο Έλληνας;» του Ντόναλντ Τραμπ, ή καλά έκανε που ισχυρίστηκε ότι κρατάει τις πολιτικές του απόψεις για τον εαυτό του; Δύο αθλητικογράφοι παίρνουν θέση στο debate της εβδομάδας.
*Γράφει ο Κώστας Βαϊμάκης, αθλητικογράφος και ραδιοφωνικός παραγωγός
«Ας μην απαιτούμε από το Γιάννη να σηκώσει το Σταυρό όλου του κόσμου»
Η οικογένεια Αντετοκούνμπο έχει κουβαλήσει τον δικό της «Σταυρό του Μαρτυρίου» εδώ και δεκαετίες. Ας μην απαιτούμε από το Γιάννη να σηκώσει το Σταυρό όλου του κόσμου.
Ξεσπάθωσαν οι «Σταυροφόροι του Πληκτρολογίου» από την απάντηση – μη απάντηση του Γιάννη Αντετοκούνμπο στην απαξιωτική και ρατσιστική αναφορά του Ντόναλντ Τραμπ προς τον ίδιο, σε μια προεκλογική του ομιλία στο Μιλγουόκι, λίγε ημέρες πριν τις εκλογές. Ειδικά εδώ στην Ελλάδα, όπου είναι και εύκολο και «φτηνό» να κάνεις κριτική σε ανθρώπους που ζουν στην άλλη άκρη του κόσμου, για μια πολιτική κατάσταση που δεν τη ζεις και για έναν άνθρωπο που είναι πετυχημένος, πλούσιος, διάσημος και ευτυχισμένος με τη ζωή του – όλα αυτά δηλαδή που οι περισσότεροι δεν είμαστε. Ήθελαν οι Έλληνες χρήστες του διαδικτύου να ακούσουν το Γιάννη να κατακεραυνώνει τον Τραμπ, να του απαντά ανάλογα, να «τον βάζει στη θέση του», σαν άλλος Μπρους Σπρίνγκστιν ή Τομ Χανκς ή Τέιλορ Σουίφτ ή Λεμπρόν. Σαν ένας άλλος δηλαδή διάσημος Δημοκρατικός Αμερικανός. Μόνο που ο Γιάννης μπορεί να είναι διάσημος αλλά δεν είναι Αμερικανός. Και δε γνωρίζω αν ανήκει καν στους Δημοκρατικούς.
Είπε ο Τραμπ: «Η ομάδα σας είναι πολύ καλή. Θα έλεγα ότι ο Έλληνας είναι πραγματικά καλός παίκτης. Συμφωνείτε; Και πείτε μου. Ποιος είναι πιο Έλληνας; Ο Έλληνας ή εγώ; Θα έλεγα ότι είμαστε το ίδιο, σωστά;» Λάθος. Αλλά το θέμα δεν είναι οι παρόλες του Τραμπ, οι κορόνες και οι υπερβολές του. Αυτός είναι και αυτά λέει, όπως τα έλεγε και όπως τα λέει για όσο ζει και αναπνέει, απευθυνόμενος σε ένα «πελατολόγιο» που θέλει να ακούει αυτά ακριβώς τα πράγματα ή και χειρότερα. Το πραγματικό θέμα είναι γιατί πρέπει να «απαιτούμε» από το Γιάννη και τον κάθε Γιάννη, να βγάζει το φίδι από την τρύπα, να παίρνει θέση, να δημιουργεί αντιπάθειες, τριβές και εντάσεις, σε μια χώρα όπου δε γεννήθηκε αλλά ζει και εργάζεται, σε μια χώρα όπου έχει τις επιχειρήσεις του αλλά δεν ψηφίζει, σε μια κοινωνία όπου θέλει να ζει αρμονικά με όλους τους ανθρώπους και όχι με τους μισούς, με αυτούς δηλαδή που ψηφίζουν τους Ρεπουμπλικανούς.
Τις έδωσε τις μάχες της η οικογένεια Αντετοκούνμπο, από τη μέρα που εκείνοι πάτησαν το πόδι τους στην Ελλάδα και εκείνος γεννήθηκε. Πάλεψαν με το μίσος, το ρατσισμό, τη μισαλλοδοξία, τη χυδαιότητα – και νίκησαν. Τα έβαλαν με τα στερεότυπα και τα έσπασαν. Κι όμως, για μια μερίδα συμπολιτών μας – πιθανότατα και για κάποιους απ’ αυτούς που τον κράζουν, επειδή δεν απάντησε σκληρά στον Τραμπ – ο Γιάννης είναι ο Greek Freak όταν κερδίζει πρωτάθλημα στο ΝΒΑ, όταν παίρνει το βραβείο του MVP, όταν τον συζητάει όλος ο πλανήτης, αλλά είναι ο «Νιγηριανός» όταν το πόδι του είναι τόσο πονεμένο που δεν μπορεί να ενισχύσει την Εθνική μας.
Ο Γιάννης δεν ήθελε να εμπλακεί σε μια «μάχη» που δεν τον αφορά, σε έναν «πόλεμο» κατά της κοινής λογικής. Ίσως διότι δε θέλει άλλους «πολέμους» στη ζωή του – έφτασε 30, έχει κάνει μια υπέροχη οικογένεια και ίσως νιώθει ότι έδωσε τοις μάχες που του αναλογούσαν σε αυτή τη ζωή. Δεν είναι ακτιβιστής, είναι επαγγελματίας μπασκετμπολίστας. Δεν είναι ο Μάλκομ Χ, αλλά ο Γιάννης. Ίσως δεν θέλησε να εμπλακεί σε μια τέτοια αντιπαράθεση, διότι όχι απλά οι φίλοι των Μπακς είναι και Ρεπουμπλικανοί και Δημοκρατικοί, αλλά διότι οι Έλληνες ομογενείς, αυτοί που βγάζουν φωτογραφίες μαζί του και τρέχουν στο γήπεδο κρατώντας ελληνικές σημαίες, είναι κατά βάση υποστηρικτές του Τραμπ – γιατί να τους κακοκαρδίσει; Ο Γιάννης μπορεί ακόμα και να υποστηρίζει Τραμπ – και είναι φυσικά δικαίωμά του. Αν έχετε στο μυαλό σας ότι οι ψηφοφόροι του, είναι κάτι λευκοί ρέντνεκς, που παίρνουν τα όπλα και κυνηγάνε μετανάστες στα σύνορα του Τέξας με το Μεξικό καβάλα σε αγροτικά, κάνετε λάθος. Είναι και μαύροι και Λατίνοι και γυναίκες και όλες οι τάξεις και κατηγορίες ανθρώπων, παρά την εικόνα που είχαμε στο μυαλό μας.
«Δεν έχω ακούσει τις δηλώσεις του. Δεν παρακολουθώ τόσο πολύ την πολιτική και από το λίγο που βλέπω προσπαθώ να κρατώ τις πολιτικές απόψεις μου για μένα και την οικογένειά μου. Είμαι εδώ για να παίζω μπάσκετ και να απαντώ σε μπασκετικές ερωτήσεις. Εύχομαι καλή τύχη και στους δύο υποψήφιους». Αυτά είπε ο Γιάννης όταν ρωτήθηκε για τα όσα είπε ο Τραμπ για τον ίδιο. Κι αν θέλετε τη γνώμη μου, από τη στιγμή που έτσι ένιωσε, πολύ καλά έκανε. Κι ας διαφωνούν οι Έλληνες χρήστες του διαδικτύου, που «αισθάνονται εξοργισμένοι στην τοποθεσία σπιτάκι μου».
