Σε απόγνωση γυναίκες εκπαιδευτικοί: Έστειλαν επιστολή σε Μαρέβα ζητώντας βοήθεια και «παρέμβαση» Μητσοτάκη

Να κατανοήσει τα προβλήματα τους και να τις βοηθήσει να ζουν με τα παιδιά τους και τις οικογένειες τους, ζητούν από τη σύζυγο του πρωθυπουργού Μαρέβα Γκραμπόφσκι-Μητσοτάκη, τρίτεκνες μητέρες εκπαιδευτικοί.

Σε επιστολή που της έστειλαν της ζητούν να παρέμβει και η ίδια στον πρωθυπουργό ,ώστε να τεθεί υπό ψήφιση νομοθετική ρύθμιση και να έχουν προτεραιότητα στις αποσπάσεις και μεταθέσεις τους, κάτι το οποίο είχε υποσχεθεί ο πρωθυπουργός αλλά δεν έγινε ποτέ.  Η επιστολή στάλθηκε από γυναίκες εκπαιδευτικούς  μέλη του Πανελλήνιου Συλλόγου Τρίτεκνων Εκπαιδευτικών «Η Σοφία». Οι γυναίκες τονίζουν στην Μαρέβα Γκραμπόφσκι, ότι ως τρίτεκνη και η ίδια, μπορεί να τις καταλάβει και να δείξει αλληλεγγύη. Όπως μάλιστα υπογραμμίζουν «ζητάμε να πράξετε τα δέοντα από τη θέση της Πρώτης Κυρίας της χώρας και να κάνετε άμεση παρέμβαση ώστε να τεθεί υπό ψήφιση η σχετική νομοθετική ρύθμιση στις αποσπάσεις και μεταθέσεις και να προστατευθεί η οικογενειακή ενότητα, όπως ορίζει το Διεθνές και Ευρωπαϊκό Δίκαιο». Την επιστολή συνοδεύουν οι μαρτυρίες γυναικών οι οποίες αναλύουν τις δυσκολίες που βιώνουν, όταν, προκειμένου να κρατήσουν τη δουλειά τους, αναγκάζονται να κάνουν τεράστιες θυσίες ακόμη και σε βάρος των παιδιών τους.

Η επιστολή των τρίτεκνων εκπαιδευτικών

Αξιότιμη κυρία Γκραμπόφσκι-Μητσοτάκη, ως τρίτεκνες  μητέρες εκπαιδευτικοί, μέλη του Πανελλήνιου Συλλόγου Τρίτεκνων Εκπαιδευτικών “Η Σοφία”, σας γράφουμε απευθυνόμενες στο ενεργό συναίσθημα γυναικείας αλληλεγγύης που είμαστε σίγουρες ότι σας διακατέχει καθώς βιώνουμε ένας ψυχολογικό, συναισθηματικό, αλλά και βιοποριστικό Γολγοθά.

Οι εξαγγελίες του Πρωθυπουργού στο Συνέδριο “Δημογραφικό 2024-Εθνική Προτεραιότητα” μας έδωσαν ελπίδα ότι θα εξομειωθούμε με τους πολύτεκνους συναδέλφους μας και θα έχουμε προτεραιότητα στις μεταθέσεις και τις αποσπάσεις. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι ακόμα και ένας νεοδιόριστος εκπαιδευτικος μπορεί από την πρώτη χρονιά να πάρει απόσπαση που προσμετράται στην υπηρέτηση της οργανικής του και δε χρειάζεται να αφήσει τα τρία του παιδιά πίσω με τον/την σύζυγο για δύο ή και περισσότερα χρόνια. Επίσης, σημαίνει ότι στις μεταθέσεις θα μετακινουμαστε κατά προτεραιότητα και αν δεν υπάρχει οργανική στο νομό μας, σε όμορο νομό.

Ωστόσο, ο καιρός περνάει και η εξομοίωση δεν ήρθε ποτέ, έγινε μάλιστα “Σύγκλιση” δικαιωμάτων αφήνοντάς μας χωρίς ελπίδα μακριά από τις πολυμελείς μας οικογένειες για δύο, ίσως και περισσότερα έτη.

Η απελπισία και η απόγνωσή μας είναι τέτοια που παρά το ισχύον νομοθετικό πλαίσιο αποφασίσαμε να προβούμε μαζικά σε αιτήσεις απόσπασης και μετάθεσης κατ’ εξαίρεση, με την ελπίδα ότι τα μέλη των Κεντρικών Υπηρεσιακών Συμβουλίων Α/μιας και Β/μιας Εκπαίδευσης θα συγκινούνταν από τις προσωπικές μας ιστορίες και θα γνωμοδοτούσαν θετικά κατά παρέκκλιση του νόμου, αλλά με βάση την περιρρέουσα πολιτική βούληση.

Δυστυχώς ούτε αυτή η οδός απέδωσε καρπούς αφήνοντάς μας σε αδιέξοδο, ενώ ταυτόχρονα νιώθουμε προδομένες από τις πρωθυπουργικές δεσμεύσεις που σε πολλές περιπτώσεις επηρέασαν τις επιλογές μας στις περιοχές διορισμού αφού η πλειοψηφία της κοινής γνώμης θεωρεί ότι οι τρίτεκνοι έχουν πλέον τα ίδια δικαιώματα με τους πολύτεκνους.

Αυτή τη στιγμή, τρίτεκνες μητέρες διορισμένες στα Δωδεκάνησα έχουν αφήσει τα παιδιά τους στην Κομοτηνή ή τις Σέρρες. Τρίτεκνες μητέρες διορισμένες στη Μυτιλήνη, έχουν τα παιδιά τους στην Ξάνθη, χωρίς άμεση προοπτική για τις επόμενες χρονιές να ενωθούν με τους δικούς τους. Βρέφη, παιδιά και έφηβοι που προετοιμάζονται για τις πανελληνίες χάνουν την καθημερινή φροντίδα και στήριξη των γονιών τους στην πιο δύσκολη και απαιτητική φάση της ζωής τους. Οι άνθρωποι αυτοί, που ζουν αυτές τις απίστευτες και θλιβερές καταστάσεις, δεν είναι αριθμοί, έχουν ονόματα: είναι η Ιωάννα, η Αντιγόνη, η Αθανασία, η Ελένη, η Νίκη, ο Γιάννης, ο Κωνσταντίνος και τόσοι μα τόσοι άλλες και άλλοι συνάδελφοί μας.

Είμαστε εμείς και οι σύζυγοί μας, σκορπισμένοι στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, ενώ, ως τρίτεκνη μητέρα κι εσείς, είμαστε σίγουρες ότι αντιλαμβάνεστε τη σημασία της οικογενειακής ενότητας.

Είναι η Αθανασία Αχυράκη ( Φιλόλογος 39 ετών) η οποία λέει χαρακτηριστικά:

«Διαμένω στην πόλη της Ξάνθης με τον σύζυγό μου, στρατιωτικό στο επάγγελμα και τα τρία μας παιδιά ηλικίας 10, 7 και 5 ετών αντίστοιχα. Φέτος μετά από 16 χρόνια αναμονής διορίστηκα στο νομό Βοιωτίας.

Τα συναισθήματα ανάμεικτα. Από τη μία χαρά και περηφάνια. Από την άλλη όμως ένας πόνος στο στήθος, η θλίψη τεράστια, οι ανησυχίες ακόμη μεγαλύτερες. Η οικογένειά μου; Τι θα γίνει με τα τρία μου παιδιά; Πώς θα μπορέσω να τα πάρω μαζί μου; Μόνη μου με τρία παιδιά;Πώς θα τα αφήσω πίσω; Είμαι η μαμά τους και κανένας δεν μπορεί να αντικαταστήσει τον ιερό αυτό ρόλο.

Πίστεψα ότι η κυβέρνηση στηρίζει τον ιερό θεσμό της οικογένειας και θα μεριμνήσει για εμάς γιατί το να πας μακριά μόνη σου με ένα παιδί είναι δύσκολο. Το να πας μακριά μόνη σου με δύο παιδιά είναι ακόμα πιο δύσκολο. Το να πας κάπου μακριά όμως μόνη σου με τρία παιδιά είναι ΑΚΑΤΟΡΘΩΤΟ.

Με αυτήν την ελπίδα περίμενα τις ανακοινώσεις του Πρωθυπουργού από τη βήμα της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης για εξομοίωση των δικαιωμάτων των τρίτεκνων με τους πολύτεκνους. Η λέξη που άκουσα ήταν η σύγκλιση…

Έτσι, υπηρετώ τα καθήκοντά μου μακριά από τα τρία μου παιδιά, μακριά από τον σύζυγό μου ο οποίος έχει επωμιστεί το ρόλο και της μητέρας και του πατέρα. Κάθε μέρα για εμένα είναι ένας μικρός θάνατος μακριά τους και μια μόνιμη έγνοια. Το οικονομικό κόστος δυσβάσταχτο αντιμετωπίζοντας ακόμα και καθημερινό πρόβλημα βιοπορισμού.

Επιπλέον κάθε δεκαπέντε μέρες διανύω με τρένο και στη συνέχεια με λεωφορείο 587 χιλιόμετρα για να βρεθώ έστω και μια μέρα μαζί τους ως φυσική παρουσία, αναλαμβάνοντας έστω και για λίγες μέρες τον ρόλο μου ως μητέρα και περιμένοντας την ένταξη των τρίτεκνων εκπαιδευτικών στις ειδικές κατηγορίες μεταθέσεων και αποσπάσεων, κάτι που δώσει λύτρωση σε όλη αυτή την ταλαιπωρία μας. Η ερώτηση των παιδιών μου κάθε φορά που γυρίζω στην υπηρεσία μου:

-Μαμά γιατί φεύγεις; Έχει και η Ξάνθη σχολεία, εσύ γιατί πρέπει να είσαι μακριά μας;”.

Είναι η Ελένη Δαμανάκη (Νεοδιόριστη Μουσικός) που τονίζει:

«Είμαι τρίτεκνη εκπαιδευτικός. Είμαι αναπληρώτρια μουσικός από το 2009. Φέτος διορίστηκα στην πρωτοβάθμια Λακωνίας. Αυτά τα 15 χρόνια ως αναπληρώτρια έχω κάνει 3 παιδιά και κάποιες αποβολές. Δυστυχώς έχω νιώσει όλα αυτά τα χρόνια πολύ μεγάλη αδικία καθώς δεν δικαιούμουν καμία άδεια σε καμία εγκυμοσύνη παρόλα τα προβλήματα που είχα. Και στις τρεις εγκυμοσύνες έπρεπε το πρώτο διάστημα να να παραμείνω στο κρεβάτι με αποτέλεσμα να μου κόβουν μισθό, ένσημα και προϋπηρεσία. Επιπλέον έχοντας πολλές δυσκολίες στις εγκυμοσύνες έπρεπε να οδηγώ αρκετή ώρα επιβαρύνοντας έτσι την κατάστασή μου. Είναι στενάχωρο μία γυναίκα σε εγκυμοσύνη ή αποβολή να πρέπει να εργάζεται γιατί δεν υπάρχουν οι αντίστοιχες άδειες ή διευκολύνσεις.

Η καθημερινότητα με τρία ή και παραπάνω παιδιά είναι αρκετά δύσκολη σε όλους τους τομείς και το γνωρίζετε πολύ καλά. Είναι πολύ δύσκολο για μια μητέρα να πρέπει να αποχωριστεί τα παιδιά της για να εργαστεί για δύο ή παραπάνω χρόνια. Επίσης πολύ δύσκολο είναι και για τη μητέρα που θα πρέπει να πάρει μαζί της κάποια από τα παιδιά της χωρίς βοήθεια, να ψάχνει σπίτι να μην έχει που να τα αφήσει όταν αρρωσταίνουν κλπ. Μεγαλύτερη είναι η ζημία οταν αυτή η μητέρα θα πρέπει να λείπει συνέχεια από το σχολείο με αναρρωτικες κλπ, παρά το να μας δώσει τη δυνατότητα αυτή το υπουργείο να προηγούμαστε κατά προτεραιότητα στις αποσπάσεις και μεταθέσεις... Θα θέλαμε τη συμπαράσταση.

Το δημογραφικό πρόβλημα είναι τεράστιο. Ζητάμε τη βοήθεια σας για να κρατήσουμε την οικογένεια ενωμένη και τα παιδιά μας μέσα στην αγάπη και την ενότητα της οικογένειας, αξίες που τη σημερινή εποχή σπανίζουν. Βάλτε σας παρακαλούμε και εσείς ένα λιθαράκι για να μπορέσουμε να συνεχίσουμε να κάνουμε παιδιά και και να αναστήσουμε μια ελπίδα για την πατρίδα μας. Εγώ προσωπικά δεν θέλω να ξανανιώσω ότι με τιμωρούν επειδή κάνω παιδιά!».

Είναι η Ηλιάνα Μποέμη (Φιλόλογος):

«Ο άνδρας μου είναι διορισμένος στον Έβρο κι εγώ διορίστηκα στη Μεσσηνία. Είμαστε από Θεσσαλονίκη. Ξεσηκώθηκε όλη η οικογένεια και μετακομίσαμε στην Καλαμάτα.Αποφασισαμε να πάρει ο άνδρας μου την άδεια ανατροφής για 6 μηνες που έμεναν για να είμαστε τουλάχιστον όλοι μαζί.Του χρόνου όμως;;; Τον διορισμό τον έμαθα φέτος στις 21/8. Το μεγάλο μου παιδί με ρωτούσε σε ποιο σχολείο θα πάει και δεν ήξερα τι να απαντήσω, ούτε καν σε ποια περιοχή της Ελλάδας θα μείνουμε. Και όλα αυτά τέλη Αυγούστου, τη στιγμή που σε λίγο άρχιζαν τα σχολεία! Τα μικροτερα άλλαξαν για ακόμη μια φορά σχολείο. Ήρθαμε εδώ με 600 ευρώ ενοίκιο, έπρεπε να βρούμε σπίτι σε δύο μέρες, για 5 άτομα το λιγότερο κι όλα airbnb. Αφησαμε πίσω γιαγιάδες και παππούδες με προβλήματα υγείας. Τα παιδιά και ειδικά η μεγάλη έκλαιγαν συνεχώς. Διακτινιστηκαμε όλοι μαζί ναι, αλλά μόνο προς το παρόν για φέτος. Του χρόνου όχι μόνο θα είμαστε μακριά από το σπίτι μας αλλά δεν θα είμαστε και όλοι μαζί».

Είναι η Γλυκερία Γκάτζιου (Δασκάλα):

«Σε λίγο καιρό εγώ και ο σύζυγός μου θα έχουμε την χαρά και την ευλογία να υποδεχτούμε στην οικογένεια το τρίτο μας παιδί. Και οι δυο μας υπηρετούμε στην εκπαίδευση αλλά λόγω των συνθηκών είμαστε υποχρεωμένοι να ζούμε χωριστά το μεγαλύτερο διάστημα του έτους, καθώς εκείνος βρίσκεται στη Λιβαδειά και εγώ με τα παιδιά μας στην Κατερίνη.

Προσπαθούμε και θέλουμε να προσφέρουμε το καλύτερο που μπορούμε στην εκπαίδευση, αλλά ταυτόχρονα να φροντίσουμε και την οικογένειά μας. Πρόκειται όμως για ένα δύσκολο εγχείρημα. Καλούμαστε να βιώνουμε καθημερινά ένα μεγάλο αποχωρισμό, αφού ο σύζυγος αδυνατεί να ζει μαζί μας. Επίσης, χρειάζεται κάποιες φορές να υιοθετώ το ρόλο και των δύο γονέων, να εξηγώ στα παιδιά μας γιατί ο μπαμπάς τους μένει αλλού και φυσικά να τα παρηγορώ χωρίς να μπορώ να γεμίσω αυτό το δυσαναπλήρωτο κενό και καταπιέζοντας τα δικά μου συναισθήματα στην πιο ευαίσθητη περίοδο για μια γυναίκα, αυτήν της εγκυμοσύνης. Όλα αυτά κάποιες φορές γίνονται δυσβάσταχτα αν αναλογιστούμε πως κυοφορώ το τρίτο μας παιδί και μάλιστα, σε λίγο καιρό θα αναγκαστώ κατά πάσα πιθανότητα να το φέρω στον κόσμο μόνη. Ακόμη, με θλίβει και με προβληματίζει ότι θα μπορέσει να δει τον μπαμπά του για ελάχιστες μέρες και στη συνέχεια, όποτε αυτό είναι εφικτό, σε μια τόσο τρυφερή και κρίσιμη ηλικία.

Ας μην αναφέρουμε τις πρακτικές - οικονομικές δυσκολίες συντήρησης δύο ή και τριών νοικοκυριών όταν επιστρέψω κι εγώ στα καθήκοντά μου με όλες τις τρέχουσες υποχρεώσεις.

Θα θέλαμε, λοιπόν, τη συμπαράσταση και την κατανόηση από πλευράς σας ώστε να είναι όλες οι οικογένειες των τρίτεκνων εκπαιδευτικών ενωμένες και ταυτόχρονα να μπορούν να προσφέρουν τα μέγιστα στα ελληνικά σχολεία».

Όπως αντιλαμβάνεστε, βιώνουμε ένα παράδοξο διότι από τη μια δημιουργήθηκε το Υπουργείο Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας, ενώ στην ουσία και στην καθημερινή ζωή καταπατάτε με τον πιο σκληρό τρόπο η οικογενειακή ενότητα που είναι και μία από τις βασικές αρχές του διεθνούς και ευρωπαϊκού δικαίου.

Ταυτόχρονα, το άλλο παράδοξο είναι ότι με δεδομένο το δημογραφικό, δεν έχει προχωρήσει ακόμα η νομοθετική ρύθμιση που θα δώσει στο πρόβλημα μια λύση: άμεση, γιατί σε ένα χρόνο από τώρα θα μπορούμε να έχουμε αύξηση των γεννήσεων, ανέξοδη για τον προϋπολογισμό, με θετικό κοινωνικό πρόσημο για το σύνολο της κοινωνίας αφού χωρίς ψυχολογικά και οικονομικά βάρη και οι εκπαιδευτικοί θα ασκούν καλύτερα το έργο τους, με την στήριξη μεγάλη μερίδας της κοινής γνώμης, του πολιτικού κόσμου και φυσικά της Εκκλησίας.

Ως μέλη του Πανελλήνιου Συλλόγου Τρίτεκνων Εκπαιδευτικών ΠΑ.ΣΥ.Τ.Ε.. “Η Σοφία” και ως μητέρες αναμένουμε να δείξετε ως μητέρα κι εσείς την δέουσα ευαισθησία και ενσυναίσθηση που απαιτούν οι συνθήκες.

Απευθυνόμαστε σε σας ως γυναίκα με πλούσια κοινωνική δράση που αντιλαμβάνεται τη θέση μιας γυναίκας, και μάλιστα τρίτεκνης μητέρας που θέλει να είναι και σωστή στα επαγγελματικά της καθήκοντα ως εκπαιδευτικός. Όπως σωστά έχετε τονίσει: «Ο ρόλος της μητέρας και η εργασιακή ιδιότητα είναι πολύ δύσκολο να συνδυαστούν. Κάποιες φορές οι γυναίκες επιλέγουν οικογένεια ή καριέρα. Χρειάζονται κίνητρα και υποστήριξη. Στο πλαίσιο αυτό, οι κυβερνητικές πολιτικές είναι εξαιρετικά σημαντικές».

Ζητάμε, λοιπόν, να κατανοήσετε το αίτημά μας και να ανταποκριθείτε άμεσα συνδράμοντας από την πλευρά σας έμπρακτα στον αγώνα μας γιατί μόνο έτσι μπορεί να δοθεί ουσιαστικό περιεχόμενο στο συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα των πολύτεκνων για ειδική φροντίδα από το Κράτος (άρθρο 21 παρ. 2 του Συντάγματος) ως έκφραση αλληλεγγύης και φροντίδας της κοινωνίας.

Ζητάμε να πράξετε τα δέοντα από τη θέση της Πρώτης Κυρίας της χώρας και να κάνετε άμεση παρέμβαση ώστε να τεθεί υπό ψήφιση η σχετική νομοθετική ρύθμιση στις αποσπάσεις και μεταθέσεις και να προστατευθεί η οικογενειακή ενότητα, όπως ορίζει το Διεθνές και Ευρωπαϊκό Δίκαιο.

Με εκτίμηση,

Τρίτεκνες Μητέρες Εκπαιδευτικοί Μέλη του

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΤΡΙΤΕΚΝΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ “Η ΣΟΦΙΑ”