Τόλης Παπαδημητρίου στο ethnos.gr: Ακόμα βλέπω μια «ξενολαγνεία» από τους «μεγάλους» θιάσους

Έπειτα από πέντε επιτυχημένες σεζόν, η «Μαύρη Σαμπούκα» ξαναχτυπά στη «Golden Label» εκδοχή της. Ο Τόλης Παπαδημητρίου «εμβολιάζει» το ήδη σαρωτικό του κείμενο και μαζί με τον Αντώνη Στάμο υπόσχονται να μας δώσουν κίνητρο να βγούμε από το σπίτι τα Δευτερότριτα, κερνώντας αυτό που τόσο έχουμε ανάγκη: 100 λυτρωτικά λεπτά με γέλιο μέχρι δακρύων.

«Η αφορμή για να "γεννηθεί" το έργο ήταν ότι ήθελα να παίξω κάτι με τον Αντώνη Στάμο. Είχαμε παίξει πριν στη "Βίλα Αμαλίας" και η χημεία μεταξύ μας με ενέπνευσε πολύ. Συνεπώς, έψαχνα "ποια κοστούμια" μπορούμε να φορέσουμε καλύτερα. Και ταυτόχρονα με "βασάνιζε" μια ιστορία ενός σκανδάλου, στο οποίο εμπλεκόταν ένα πολύ διάσημο πρόσωπο. Ξεκίνησα να γράφω και βγήκε αυτό. Βιωματικά στοιχεία οι χαρακτήρες φυσικά και έχουν. Μιλούν για χωρισμό, για απομόνωση, για την ανάγκη να περάσουν καλά. Ως εκεί! Η ιστορία από ‘κει πέρα είναι εντελώς φανταστική. Δεν έχω βρεθεί, ας πούμε, στον ίδιο χώρο μ’ ένα πτώμα. Ακόμα...» λέει με χιούμορ ο Τόλης Παπαδημητρίου στο ethnos.gr και συνεχίζει: «Έχω βρεθεί, όμως, σε πανικό και νιώθω πως αν τον κοιτάξεις πολύ κοντά είναι αστείος. Αυτόν "τον μεγεθυντικό φακό" έχουμε στην παράσταση».

Η παράσταση θα κάνει πρεμιέρα στις 17 Οκτωβρίου στο θέατρο Ζίνα και θα παρουσιάζεται μέχρι τις 15 Νοεμβρίου. Σύμφωνα με την πλοκή του έργου, όλα ξεκινούν από μια… λάθος διάρρηξη. Ο Βλάσης Κουρούπας, ένας ταξιτζής από τις Κουκουβάουνες, μπερδεύει τους ορόφους και μπαίνει στο σπίτι του πάμπλουτου μουσικοσυνθέτη Διονύσιου Αβέρωφ με σκοπό να κλέψει. Τα πράγματα μπερδεύονται περισσότερο όταν κάνει την εμφάνισή του ο συνεργός του, ο Μήτσος. «Η "Μαύρη Σαμπούκα" είναι μια κωμωδία που μιλάει για τη διαφορετικότητα μεταξύ των ανθρώπων και τη φιλία. Επομένως είναι πάντα επίκαιρη. Κι αυτό που έχει να πει είναι πάντα καινούργιο κι ας το ξέρουμε. Ταυτόχρονα, μέσα από τους δύο βασικούς χαρακτήρες σκιαγραφεί την Ελλάδα του σήμερα. Κι αυτό πιστεύω πως το έχουμε ανάγκη. Να μας πει κάποιος την αλήθεια μας. Μέσα από το γέλιο φυσικά. Γιατί, όπως λέει και ο Oscar Wilde: "Αν θες να πεις στους ανθρώπους την αλήθεια, κάντους να γελάσουν. Αλλιώς θα σε σκοτώσουν". Κάτι ήξερε κι ο Oscar» επισημαίνει. 

Πώς είναι η συνεργασία σας με τον Αντώνη Στάμο; 

Η συνεργασία που έχω με τον Αντώνη είναι εξαιρετική. Έχουμε δικούς μας κώδικες, πολύ καλά γραμμένους κι αυτό βοηθάει σ’ ένα άρτιο κι ευχάριστο αποτέλεσμα. Εκτιμώ πάρα πολύ την ικανότητά του να ακούει και την καλή του πρόθεση. Είναι από τα πολύ καλά παιδιά στο χώρο και τον αγαπώ πολύ.

Τι ρόλο παίζει η φιλία στη ζωή σας; Στον χώρο του θεάματος υπάρχουν ειλικρινείς φιλίες;

Η φιλία παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στη ζωή μου. Δίχως φίλους δεν θα ήμουνα εδώ που είμαι σήμερα και τους ευγνωμονώ γι’ αυτό. Βεβαίως υπάρχουν ειλικρινείς φιλίες στο χώρο του θεάματος. Αν ρωτάς για τις δικές μου φιλίες, έχω. Αλλά είχαν μπει τα θεμέλια πριν την επιτυχία. Για τους άλλους δεν ξέρω.

Με αφορμή τον τίτλο του έργου, το αλκοόλ τελικά πνίγει τους πόνους μας ή τους αφήνει και κολυμπάνε;

Ανάλογα τον άνθρωπο. Σίγουρα το «αλκοόλ» βοηθάει να ξεχάσεις. Το θέμα είναι να μην πίνεις για να θυμηθείς. Γιατί αν το αλκοόλ είναι το πρόβλημά σου, το κόβεις και ησύχασες. Αν είναι όμως η λύση σου, έχεις μεγάλο πρόβλημα.

Τι θέλετε να πάρουν οι θεατές μετά το τέλος της παράστασης;

Αρχικά, θέλω να έχουν γελάσει. Να έχουν ξεχάσει ας πούμε το λογαριασμό της ΔΕΗ. Έστω και για κάποια λεπτά. Αυτό είναι επιτυχία για μένα. Να τους παρασύρουμε στο σύμπαν μας. Τώρα αν κάποιος δει και λίγο παραπέρα καλό θα είναι. Να πάρει ας πούμε, το πόσο σημαντικό είναι να έχουμε ανθρώπους στη ζωή μας που μπορούμε να μοιραστούμε τη ψυχούλα μας.

Ισχύει πως ο κόσμος πλέον δύσκολα γελάει, δεν σηκώνει το χιούμορ και μάλιστα παρεξηγείτε και πιο εύκολα;

Εγώ πιστεύω πως το σηκώνει το χιούμορ, αλλά είναι και ποιος το κάνει και πώς το κάνει. Η ποιότητα του καθενός αντικατοπτρίζεται και στο χιούμορ του. Ακόμη κι αν ένα αστείο δεν είναι «ποιοτικό» ή «έντεχνο» - δεν μπορώ μ' αυτή τη λέξη – ο κόσμος το συγχωρεί αν έρχεται από κάποιον με ποιότητα. Αν έχει βάση. Κι αν είναι τελικά αστείο. Τώρα αν μιλάς για το political correct εντάξει, τι να πω; Από εκεί που λέγαμε τα πάντα, τώρα δεν μπορούμε να πούμε τίποτα, όμως είναι λογικό. Αν το φανταστούμε σαν ένα εκκρεμές που πάει κι έρχεται τώρα είμαστε στην πιο ακραία θέση απ’ την άλλη πλευρά. Με τον καιρό θα ηρεμήσει «το εκκρεμές» και θα έρθει κάπου στη μέση. Μέχρι τότε ρισκάρουμε. Ο καθένας λέει «τα αστεία του» με το ένστικτό του.

Πώς βλέπετε την επανεκκίνηση του ελληνικού θεάτρου;

Θετικά και μόνο. Περάσαμε δύο δύσκολα χρόνια, με εγκλεισμό κι ακόμα κι όταν τα θέατρα άνοιξαν υπήρχαν τόσοι κανόνες και τόση ανασφάλεια στους θεατές, που νιώθω πως μπλόκαρε την προσέλευσή τους στα θεάματα. Και την απόλαυση, αν θες... Τώρα είναι η ώρα εμείς να δημιουργήσουμε κι ο κόσμος – ανενόχλητος πια – να παρακολουθήσει τις δουλειές μας. Να τις στηρίξει. Να τις απολαύσει. Ελπίζω – και βλέπω – πως γίνονται ωραίες δουλειές.

Συμφωνείτε ότι γνωρίζει άνθηση το σύγχρονο ελληνικό έργο;

Συμφωνώ. Αν και ακόμα βλέπω, από τους «μεγάλους» θιάσους, μια «ξενολαγνεία» σε ό,τι άφορα τα έργα – τουλάχιστον το χειμώνα, γιατί το καλοκαίρι στην Επίδαυρο του δίνουν και καταλαβαίνει με τους αρχαίους Έλληνες τραγικούς. Πάντως υπάρχουν πολλοί νέοι Έλληνες δημιουργοί που έχουν να πουν πολλά όμορφα και σπουδαία πράγματα και στο δράμα και στην κωμωδία. Χρειάζεται και οι διάσημοι πρωταγωνιστές να τους εμπιστευθούν και να φύγουν από την πλαστή ασφάλεια ενός πολυπαιγμένου ξένου - αριστουργήματος μεν – έργου. Καλός κι ο Πίντερ, και ο Ρέι Κούνει και όλοι εμβληματικοί και σπουδαίοι συγγραφείς, όμως προσωπικά γνωρίζω παιδιά – Έλληνες - που γράφουν εξίσου τρομερά έργα και αξίζουν να ακουστούν. Πάμε προς τα ‘κει αλλά θέλει δουλειά ακόμα.

Το γράψιμο είναι η «σωτηρία» σας;

Ένα κομμάτι της σωτηρίας μου, σίγουρα, ναι. Εκφράζομαι μέσα από το γράψιμο. Ξεχνιέμαι. Αποφεύγω. Ανασαίνω πολλές φορές. Είναι μια αυτόματη διαδικασία. Νομίζω την είχα από πολύ μικρός. Ν' αποδρώ μέσα από τη φαντασία μου.

Χρειάζεται κάποια ειδική συνθήκη για να μπορέσετε να γράψετε;

Ησυχία, ιδιωτικότητα και χαμηλό φωτισμό. Διαφορετικά, μου είναι δύσκολο και δεν το ευχαριστιέμαι.

Σας αρέσει περισσότερο να γράφετε για την τηλεόραση ή για το θέατρο;

Το καθένα έχει τη χάρη του. Το θέατρο έχει ελευθερία λόγου. Η τηλεόραση περιορισμό. Από την άλλη οι επιλογές για μια ιστορία και τον τρόπο να τη διηγηθείς είναι άπειρες στην τηλεόραση. Δεν ξέρω. Θα πω το θέατρο γιατί έχω λιγότερους ανθρώπους πάνω απ’ το κεφάλι μου (Γέλια).

Εκτός από την παράσταση, ο κόσμος σας βλέπει φέτος και στη «Μουρμούρα». Ποιες παράμετροι παίζουν ρόλο στις επαγγελματικές επιλογές σας;

Θέλω αυτό που κάνω να μου αρέσει και να μου πάει. Να μου κάνει κλικ στο μυαλό μου ότι εδώ μπορώ να είμαι πολύ καλός. Θέλω να είμαι πολύ καλός. Αυτά και το οικονομικό φυσικά. Είναι η δουλειά μου, δεν μπορώ να το ξεχάσω αυτό.

Τι είναι αυτό που όταν το πετυχαίνετε στο ζάπινγκ αλλάζετε αμέσως κανάλι;

Δελτία ειδήσεων. Ως επί το πλείστον δεν έχουν να μου προσφέρουν κάτι που θα με κάνει καλύτερο. Νιώθω πως είναι άκρως τοξικά και τα αποφεύγω.

Είστε ευχαριστημένος από την πολιτική και κοινωνική κατάσταση της χώρας;

Όχι. Υπάρχει πολλή φτώχεια, πολλή βία και πολλή αδικία εκεί έξω. Αυτή είναι η αλήθεια και δεν μπορούμε να κάνουμε πως δεν την βλέπουμε, γιατί θα μας καταπιεί όλους. Πιστεύω πια στις ατομικές λύσεις. Είμαι ρεαλιστής και κάποιες φορές γίνομαι κυνικός. Χρειάζεται εμείς οι ίδιοι να βοηθήσουμε αυτόν που δεν μπορεί. Κανείς άλλος δεν θα το κάνει για χάρη μας. Είναι στενάχωρο όμως νιώθω πως είναι πραγματικό.

Είστε άνθρωπος που ελπίζει;

Ναι. Στις πράξεις μου σίγουρα. Κι ας λέω το αντίθετο καμιά φορά. Χωρίς ελπίδα, πώς θα γίνει;

Την αναγνωρισιμότητα και την επαφή με τον κόσμο πώς τη βιώνετε;

Πολύ όμορφα. Με νιώθουν δικό τους άνθρωπο και αυτό είναι τέλειο. Έχουν μεγάλη οικειότητα μαζί μου. Χαμογελάνε. Με πιάνουν –άβολο καμιά φορά– αλλά το καταλαβαίνω. Και το χαίρομαι. Μ’ αρέσει που τους αρέσω. Αυτό ήθελα…

Σχεδιάζετε κάτι άλλο αυτό το διάστημα που θα θέλατε να το μοιραστείτε μαζί μας;

Διασκευάζω ένα παλιό μου θεατρικό, που θέλω πολύ να ξανανέβει στη σκηνή και κάποια project για την τηλεόραση, που δεν μπορώ να πω ακόμα. Ωστόσο, ανυπομονώ κι είμαι ενθουσιασμένος γι' αυτά.