Μια παλιά γειτονιά στη Νάπολη, μια οικογένεια που κρύβει σκοτεινά μυστικά, μια γυναίκα που ανακαλύπτει έναν παράλληλο κόσμο μέσα από τη ζωή του νεκρού συζύγου της. Τι κάνει μια τηλεοπτική σειρά πραγματικά αξέχαστη; Είναι η ιστορία της, οι δυνατοί χαρακτήρες ή η ατμόσφαιρα που σε μεταφέρει σε μια άλλη πραγματικότητα; Οι ιταλικές σειρές φαίνεται να έχουν βρει τη χρυσή τομή, κατακτώντας την καρδιά του παγκόσμιου κοινού. Με σενάρια που τολμούν ν' αγγίξουν κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα και με παραγωγές που θυμίζουν κινηματογραφικά έργα τέχνης, η Ιταλία έχει πλέον τη δική της θέση στον παγκόσμιο τηλεοπτικό χάρτη.
Το «My Brilliant Friend», βασισμένο στα ομώνυμα βιβλία της Έλενα Φερράντε, περιγράφει την ιστορία δύο γυναικών που μεγαλώνουν μαζί, σε μια αριστοτεχνική αφήγηση που εκτείνεται σε έξι δεκαετίες και τέσσερις σεζόν. Μέσα από τη φιλία, τη μητρότητα, τη μισογυνία και τις προσωπικές φιλοδοξίες, η σειρά αποτυπώνει την κοινωνική και πολιτική αλλαγή της Ιταλίας, ενώ τα βιβλία της Φερράντε, που κυκλοφορούν και στην Ελλάδα από τις εκδόσεις Πατάκη, έχουν καταφέρει να κερδίσουν την παγκόσμια προσοχή, με το πρώτο βιβλίο ν' αναγνωρίζεται ως το καλύτερο του 21ου αιώνα από τους New York Times.
Η τηλεοπτική διασκευή, που έκανε πρεμιέρα το 2018, αποδίδει άριστα την πολυπλοκότητα των χαρακτήρων και τις συναισθηματικές αντιφάσεις της σχέσης των δύο φίλων, Έλενα (Λενού) και Λίλα. Ο Σαβερίο Κοστάντζο, δημιουργός της σειράς, κατάφερε να ζωντανέψει τις διαφορές και τις συγκρούσεις αυτών των δύο γυναικών, ενώ η εντυπωσιακή σκηνογραφία, που αποτυπώνει τη φτώχεια και την κοινωνική απομόνωση της Νάπολης, συνθέτει το σκηνικό της αφήγησης. Στην τέταρτη και τελευταία σεζόν, βασισμένη στο βιβλίο «The Story of the Lost Child», οι δύο πρωταγωνίστριες επιστρέφουν στην πόλη που γεννήθηκαν για να βιώσουν νέες εμπειρίες, καθώς η δεκαετία του 1980 σηματοδοτεί το τέλος μιας περιόδου πολιτικής και κοινωνικής αναταραχής. Η σειρά αποτέλεσε την πρώτη ξενόγλωσση παραγωγή που έκανε πρεμιέρα στο HBO, ενώ όλα τα επεισόδια είναι διαθέσιμα και στην Cosmote TV.
Παράλληλα, η σειρά του Netflix «The Lying Life of Adults», βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα πάλι της Έλενα Φερράντε, έχει καταφέρει να γοητεύσει το κοινό με την ατμοσφαιρική της αφήγηση και την έντονη συναισθηματική της φόρτιση. Η ιστορία εκτυλίσσεται στη Νάπολη της δεκαετίας του '90 και ακολουθεί την Τζιοβάννα, μια έφηβη που βιώνει μια περίοδο έντονων ανακατατάξεων, καθώς αρχίζει να αμφισβητεί τον κόσμο των γονιών της και να αναζητά τη δική της ταυτότητα. Παρότι προέρχεται από μια μορφωμένη, αριστοκρατική οικογένεια, νιώθει παγιδευμένη σε μια πραγματικότητα που δεν την εκφράζει. Οι σχολικές της επιδόσεις επιδεινώνονται, ενώ η ανάγκη της γι' ανακάλυψη και αυτογνωσία την οδηγεί σε μια πορεία ανατροπών και συγκρούσεων.
Η κρίσιμη στιγμή έρχεται, όταν ο πατέρας της, την παρομοιάζει με τη θεία της, Βικτόρια—μια γυναίκα που η οικογένεια έχει αποξενώσει και παρουσιάζει ως το αντίθετο της αξιοπρέπειας και της κομψότητας. Η σύγκριση αυτή πυροδοτεί την περιέργεια της Τζιοβάννα, που αποφασίζει να γνωρίσει τη θεία της και να ανακαλύψει τον κόσμο που εκείνη αντιπροσωπεύει. Η Βικτόρια, την οποία υποδύεται εξαιρετικά η Βαλερία Γκολίνο, είναι μια γυναίκα αυθόρμητη, τραχιά και έντονα εκφραστική, με μια ζωή γεμάτη πάθη και απογοητεύσεις. Στη συνάντησή τους, η Τζιοβάννα έρχεται αντιμέτωπη με μια σκληρή και ακατέργαστη εκδοχή της πραγματικότητας, που διαφέρει ριζικά από τον προστατευμένο κόσμο της.
Αισθητικά, η σειρά διαφέρει από το My Brilliant Friend, καθώς υιοθετεί μια πιο «ποπ» και δυναμική οπτική, τονίζοντας την ένταση των εφηβικών συναισθημάτων και την αίσθηση ανασφάλειας που συνοδεύει την ενηλικίωση. Παρότι σε ορισμένα σημεία η υπερβολική χρήση ποιητικών αφηγήσεων και επαναλαμβανόμενων ηχητικών μοτίβων μπορεί να δημιουργεί μια αίσθηση επιτήδευσης, αυτή η επιλογή λειτουργεί ενισχύοντας τη συναισθηματική αναταραχή και την υπαρξιακή αγωνία της ηρωίδας. Η σειρά δεν αφηγείται απλώς μια ιστορία ενηλικίωσης, είναι μια ωδή στην πολυπλοκότητα των ανθρώπινων σχέσεων, στην απομυθοποίηση των οικογενειακών δεσμών και στην αναζήτηση της προσωπικής αλήθειας.
Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά στοιχεία των ιταλικών σειρών είναι η κινηματογραφική τους αισθητική. Οι παραγωγοί και σκηνοθέτες δίνουν ιδιαίτερη έμφαση στη λεπτομέρεια, από τα σκηνικά και τα κοστούμια μέχρι τον φωτισμό και τη φωτογραφία. Κάθε επεισόδιο μοιάζει με μια αυτοτελή ταινία, όπου κάθε εικόνα αφηγείται τη δική της ιστορία. Για παράδειγμα, στο «Medici: Masters of Florence», η αναπαράσταση της Φλωρεντίας του 15ου αιώνα είναι τόσο πιστή, που μεταφέρει τον θεατή σε μια άλλη εποχή. Τα πλούσια χρώματα, οι αριστοτεχνικά σχεδιασμένοι χώροι και η μουσική επένδυση ενισχύουν την καθηλωτική εμπειρία, προσφέροντας έναν οπτικοακουστικό πλούτο σπάνιας ποιότητας.
Ερωτες, πάθη και συμπερίληψη
Επίσης, οι εξαιρετικές ερμηνείες είναι αναμφίβολα βασικός παράγοντας της επιτυχίας των ιταλικών σειρών. Οι ηθοποιοί δίνουν ερμηνείες γεμάτες πάθος και ένταση, εμπνευσμένες από τη θεατρική παράδοση της Ιταλίας, προσδίδοντας στους χαρακτήρες βάθος. Η ιταλική αστυνομική δραματική σειρά «Lolita Lobosco», με τη Luisa Ranieri στον ομώνυμο ρόλο, ακολουθεί την ιστορία της Λολίτα Λόμποσκο, αναπληρώτριας επιθεωρητή στην πόλη του Μπάρι, η οποία, ενώ χρησιμοποιεί τις εξαιρετικές της ικανότητες στην αστυνομία, αγωνίζεται να ξεπεράσει τις δυσκολίες που προκύπτουν από τη θέση της ως άγαμη γυναίκα σ' έναν ανδροκρατούμενο χώρο. Η σειρά, που έχει γνωρίσει τεράστια επιτυχία στην Ιταλία, βασίζεται στα μυθιστορήματα της Γκαμπριέλα Τζενίσι και έχει καταφέρει να εξελίξει τον χαρακτήρα της Λολίτα, αποκαλύπτοντας τις εσωτερικές της συγκρούσεις και την αφοσίωση στη δικαιοσύνη.
Μεταξύ των πολλών queer τηλεοπτικών σειρών που διατίθενται σήμερα, το «Le Fate Ignoranti», που προβάλλεται στο Disney+, ξεχωρίζει για την ιδιαίτερη ευαισθησία και την πρωτοτυπία του. Βασισμένη στην ταινία «His Secret Life» του Φερζάν Όζπετεκ, η σειρά επεκτείνει την αρχική ιστορία, προσθέτοντας νέες διαστάσεις και χαρακτήρες. Η πλοκή ακολουθεί την Αντόνια (Cristiana Capotondi), μια γιατρό από τη Ρώμη, που ανακαλύπτει ότι ο σύζυγός της, Μάσιμο (Luca Argentero), διατηρούσε μια κρυφή σχέση με τον Μικέλε (Eduardo Scarpetta), έναν γοητευτικό ομοφυλόφιλο άνδρα. Αυτή η αποκάλυψη την οδηγεί να εισέλθει στον κόσμο του Μικέλε, μια «επιλεγμένη οικογένεια» LGBTQ+ φίλων, η οποία περιλαμβάνει ξεχωριστούς χαρακτήρες, όπως η Τουρκάλα Σέρα (Serra Yilmaz), που επιστρέφει από την ταινία.
Καθ' όλη τη διάρκεια των οκτώ επεισοδίων, η σειρά εστιάζει στους ήρωές της και τις προσωπικές τους ιστορίες. Μαθαίνουμε όχι μόνο για την πρώτη συνάντηση του Μάσιμο με τον Μικέλε σ' ένα βιβλιοπωλείο, αλλά και για τη ζωή των φίλων τους, όπως της τρανς Βέρα (Lilith Primavera), του λεσβιακού ζευγαριού Ανναμαρία (Ambra Angiolini) και Ρομπέρτα (Anna Ferzetti), καθώς και του γκέι ζευγαριού Ρικάρντο (Edoardo Purgatori) και Λουτσιάνο (Filippo Scicchitano). Η ένταση της σειράς πηγάζει κυρίως από τη σχέση της Αντόνια με τον Μικέλε. Παρά τις σημαντικές διαφορές τους, οι δυο τους συνδέονται βαθιά μέσω της αγάπης τους για τον Μάσιμο, με την αφήγηση να εξετάζει τις αντιφάσεις τους, δείχνοντας στιγμές όπου και οι δύο είναι μόνοι, αλλά ταυτόχρονα «μαζί», αναδεικνύοντας την έντονη και συχνά συγκινητική σύνδεσή τους. Επιπλέον, οι δευτερεύουσες πλοκές, όπως η απιστία της Ρομπέρτα που απειλεί τον γάμο της ή η σχέση της μητέρας της Αντόνια, Βερόνικα (Carla Signoris), μ' έναν παντρεμένο στρατηγό, ενισχύουν το κεντρικό θέμα της διπλής ζωής και των κρυφών ταυτοτήτων.
Η σειρά, ωστόσο, είναι πιο συγκινητική όταν εστιάζει στον πόνο που προκαλεί η αγάπη. Οι σκηνές όπου η Αντόνια και ο Μικέλε θυμούνται τον Μάσιμο, με το «φάντασμά» του να εμφανίζεται απρόβλεπτα, είναι έντονες και γεμάτες συναισθηματική φόρτιση. Παράλληλα, οι δευτερεύοντες χαρακτήρες, όπως η Σέρα, που άφησε την Τουρκία λόγω ερωτικής απογοήτευσης, προσδίδουν επιπλέον βάθος στην αφήγηση. Στο τελευταίο επεισόδιο, η ιστορία της Σέρα αποκαλύπτεται πλήρως, με τη Yilmaz να προσφέρει μια εξαιρετική ερμηνεία. Οι κωμικές πινελιές της σειράς, όπως η αμήχανη συμπεριφορά της Λουιζέλα (Paola Minaccioni) ή τα καυστικά σχόλια από την παρέα των τριών Μαρίας, προσφέρουν μια αίσθηση ελαφρότητας που ισορροπεί το δραματικό περιεχόμενο. Το διαμέρισμα του Μικέλε, όπου οι χαρακτήρες συχνά συναντιούνται για φαγητό και συζητήσεις, γίνεται το επίκεντρο της σειράς, δημιουργώντας μια ζεστή, φιλόξενη ατμόσφαιρα, που θυμίζει μια LGBTQ+ εκδοχή του «Friends».
Αν δεν έχετε ακόμη ανακαλύψει τον κόσμο των ιταλικών σειρών, ίσως είναι η στιγμή να το κάνετε. Είτε προτιμάτε δραματικές ιστορίες βαθιάς ψυχολογικής ανάλυσης είτε γοητεύεστε από τις ανατροπές και τη δράση, η Ιταλία έχει μια σειρά που ταιριάζει στις προτιμήσεις σας. Και το ταξίδι μόλις ξεκινά...
