Βαθιά, ένα καράβι έμενε ακίνητο ακίνητο ένα καλοκαίρι… Κι εμείς ταξιδέψαμε ίσαμε την Κύθνο...
Έξι χρόνια μετά από το έγκλημα του Ματιού και η κατάσταση αντί να έχει βελτιωθεί συνεχώς επιδεινώνεται!
Ναι, αυτή ήταν αθλητικού περιεχομένου Τελετή Λήξης- ουδεμία σχέση με το άνοιγμα της αυλαίας- ναι, είχε λάμψη και- κυρίως- έμπνευση, άλλο αν πλατιάζοντας τα έχασε και τα δυο…
Τέλος καλό όλα καλά; Σίγουρα όχι!
Το πολύβουο Ολυμπιακό Στάδιο του Παρισιού θα σωπάσει, πριν όμως ακουστεί ο τελευταίος αναστεναγμός των 33ων Ολυμπιακών Αγώνων, τα κορίτσια του αγωνίσματος της σκυταλοδρομίας 4Χ400 θα κλείσουν την αυλαία: οκτώ ομάδες, 32 πρόσωπα, ένα πάθος και η παράσταση τελειώνει…
Πόλεμος δεν είναι μόνο στα μέτωπα με βολές πολυβόλου, ρουκέτες και θάνατο, ο πόλεμος είναι παντού και πάντα μόνο νεκρούς και αποστεωμένες ψυχές αφήνει πίσω του...
Η πρώτη εβδομάδα των Ολυμπιακών Αγώνων, λοιπόν, πέρασε στο κιτάπι του παρελθόντος χρόνου. «Είναι μεσάνυχτα»... Και το μισό Παρίσι αντί κάνει έρωτα στο άλλο μισό, βιάζει τον υπόλοιπο Κόσμο με τις αθλιότητές του...
Μετά 88 χρόνια το Βερολίνο στοιχειώνει ακόμα την Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή και τις χώρες που συμμετείχαν
Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1924 μάγεψε τους Παριζιάνους
Νερό, χθες, νερό παντού
και ούτε μια σταγόνα να πιούμε… Καλή θέαση στα αθλήματα, τουλάχιστον...
Ολυμπιακοί Αγώνες στην Πόλη του Φωτός και εκατομμύρια μάτια θα πλημμυρίσουν από τη λάμψη των αστέρων του παγκόσμιου αθλητισμού. Κι αν για εμάς που το επαγγελματικό μας δείπνο το νοστίμεψε το καρύκευμα «Ολυμπιακούς Αγώνες», γι’ άλλους οι Ολυμπιακοί Αγώνες ήταν (και είναι) δηλητήριο!
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι νιάτα, είναι ζωντάνια, είναι άμιλλα, είναι έρωτας με το αδύνατο, δίχως το διχαστικό σπέρμα του κέρδους στην ολοκλήρωση...
Γιατί η Κάρπαθος δεν είναι μονάχα η Άπελα, η Κυρά Παναγιά, ο Λευκός, δεν είναι απέραντη θάλασσα κι αρμύρα κι ουρανός και πέτρα, είναι πολλά περισσότερα...
Η ευρωπαϊκή ήπειρος θα περίμενε 16 χρόνια να ακούσει το χτυποκάρδι των υπεραθλητών, να νοιώσει το βαρύ πάτημά τους στη γη της, να πανηγυρίσει τις επιδόσεις τους...
Ο Μπολτ, πάει, έφυγε σαν αστραπή, οι επιδόσεις τους όμως μένουν σαν κεραυνοί που έπεσαν κι έκαψαν εκείνους που θα ήθελαν πολύ να τον δουν να ζητάει συγγνώμη...