Ο Βασιλιάς Ολυμπιακός ήταν κι εφέτος γυμνός!

Ο Ναπολέων το πρωί της 18ης Ιουνίου του 1815 ξύπνησε ευδιάθετος και χαμογελαστός, όπως καταθέτουν οι ιστορικοί της εποχής. Το βράδυ της ίδιας μέρας έκλαιγε ολόκληρη η Γαλλία και χαμογελούσε με ανακούφιση η Ευρώπη. 

Το πρωινό της τελευταίας μέρας του Φλεβάρη ήταν ηλιόλουστο και ανοιξιάτικο. Ο Πέδρο Μαρτίνς σίγουρα σηκώθηκε ευτυχής και ευδιάθετος που ήταν ακόμη προπονητής του Ολυμπιακού, που λίγες μέρες πριν είχε συντρίψει την ΑΕΚ 4-1 και απολάμβανε (ακόμη) της απόλυτης εμπιστοσύνης του προέδρου αλλά και των οπαδών, αν και είχε «ηττηθεί» στο πρωτάθλημα και στην Ευρώπη.

Το ίδιο βράδυ έκλαιγε ολόκληρος ο Ολυμπιακός και χαμογελούσε η υπόλοιπη φίλαθλη Ελλάδα! Ετσι γίνεται συνήθως με τα «Βατερλώ», έρχονται εκεί που περιμένεις  τους θριάμβους.

Θρίαμβο περίμενε και ο ταλαίπωρος ο Μαρτίνς και ο πρόεδρος του και οι αυλοκόλακες του προέδρου και οι παρατρεχάμενοι των αυλοκολάκων και το καραβάνι των στρατευμένων οπαδών, που θεωρούσαν τη «στρατιά» τους την καλύτερη στην Ελλάδα. Και ήρθε μια μικρή και άσημη ομαδούλα, που παίζει λίγα χιλιόμετρα μακριά από τις όχθες του Σπερχειού, εκεί όπου ανασκολοπίστηκε ο Αθανάσιος Διάκος και εξοβέλισε την τελευταία ελπίδα για τίτλο από την ομάδα του Πειραιά.

Η Λαμία λειτούργησε σαν μεγεθυντικός φακός που έδειξε όλες τις πληγές στο κορμί του «Δαφνοστεφανομένου Εφηβου».
Ποιες είναι αυτές;

1. Η αλαζονεία της απόλυτης εξουσίας, που αδυνατεί να δει πέρα από την τσέπη της.
2. Οι συνεχείς πωλήσεις ικανών ποδοσφαιριστών προς άγραν κέρδους και μόνο.
3. Η εμπιστοσύνη κακόβουλων συμβούλων.
4. Η επιλογή παικτών και τεχνικών ηγετών ήσσονος αξίας, που συνεχώς φθίνουν το μέγεθος της ομάδας.
5. Η ψευδαίσθηση του «είμαστε η καλύτερη ομάδα», που οδηγεί σε τραγικές αποδείξεις του, «δεν πάμε πουθενά έτσι όπως είμαστε».
6. Οι φθηνές δικαιολογίες του τύπου «ο ασύμμετρος πόλεμος που δεχόμαστε όλη τη χρονιά»…
7. Οι δικαιολογίες «μικρών» ομάδων που επικεντρώνονται στους διαιτητές. (Πριν αγανακτήσεις με τη διαιτησία, σκέψου τι έκανες εσύ για τη βελτίωσή της…).
8. Η επίκληση του ιστορικού παρελθόντος ως επιχείρημα για τις συντριβές του παρόντος, που τυφλώνει οπαδούς και διοικούντες και τους οδηγεί να αναζητούν τους εξωγενείς παράγοντες της αποτυχίας μακριά από την ομάδα, αντί να ψάχνουν στο στρατόπεδό τους.
9. Οι παλικαρισμοί και οι αφελείς δηλώσεις όπως: «Εμείς θα παρελάσουμε στην Ευρώπη», όταν η ομάδα έρπει…
10. Ο μεθοδευμένος εμπαιγμός των οπαδών, το προπέτασμα καπνού, η στάχτη στα μάτια με ανούσιους θριάμβους και πομπώδεις… επικήδειους ή επικές θριαμβολογίες για να μην καταλάβουν τις πραγματικές προθέσεις των ιθυνόντων και την ζοφερή εικόνα της ομάδας.

Ολα αυτά οδήγησαν στο «τίποτα», ξανά, μια ομάδα που έχει κόσμο με πάθος και δύναμη, έτοιμο για «τα πάντα». Κι αν δεν ακούσαμε ακόμα εκείνες τις θρυλικές κουβέντες περί «Να πάτε να πνιγείτε.  Παίκτες και προπονητές. Δεν κάνετε ούτε για χαρτιά υγείας στο Ρέντη», είναι γιατί θα φαινόταν για μια χρονιά ακόμη από τον «βασιλιά» τον ίδιο, ότι ο «βασιλιάς είναι γυμνός» και αυτό δεν θα το ‘θελε η στιβαρή διοίκηση του Ολυμπιακού.

Για την ώρα, έχει αναγνωριστεί ο «φταίχτης», έχουν τεθεί στο στόχαστρο και οι πρώτες βολές, οι τροχιοδεικτικές, ήρθαν από τους συνήθεις αν-υπόπτους, τους οπαδούς.

Ο Μαρτίνς ετοιμάζει βαλίτσες, ο Αβραάμ Παπαδόπουλος συνεχίζει να γυμνάζεται στη θέση του… Γιαγιά Τουρέ, ο κύριος Σάββας προετοιμάζει νέους πύρινους Φιλιππικούς, ο πρόεδρος θα μοιράσει υποσχέσεις για καλύτερες μέρες και ο Ολυμπιακός θα απολαύσει πια ξεκούραστες νύχτες παρακολουθώντας τι κάνουν οι «άλλοι». Και όλα θα κυλήσουν ήσυχα και σιγαλά όπως αρμόζει σε ένα ακύμαντο μεγάλο Λιμάνι, που όμως κρύβει ένα ηφαίστειο στο βυθό του: τον κόσμο!