Χάρισµα των αντιπάλων του η Ανκαρα χαλάλι και η Ισταµπούλ, τζάνε µ’

Η πολιτική δεν έχει πλέον καµία σχέση µε αυτήν που βίωσαν οι παλαιότερες γενεές, όταν οι ψηφοφόροι γνώριζαν τους πολιτικούς µόνον από τις φωτογραφίες τους και πείθονταν µόνον από τα επιχειρήµατά τους. Στη σύγχρονη εποχή, ο πολιτικός γίνεται γνωστός ως τηλεοπτικό θέαµα και πείθει µόνον µε την υποκριτική του. Γι’ αυτό και ο κόσµος ψηφίζει ηθοποιούς για πολιτικούς, όπως στην Ιταλία και την Ουκρανία, και πολιτικούς που συµπεριφέρονται σαν ηθοποιοί σε άλλες χώρες.

Ο Τραµπ, ο Ερντογάν και ο Μακρόν έπαιξαν ρόλους στο γυαλί τόσο επιτυχηµένα, ώστε ψηφίστηκαν για πρόεδροι των χωρών τους, τις οποίες κυβέρνησαν σαν να πρωταγωνιστούν σε σίριαλ, εξ ου και η αβεβαιότητα που επικρατεί παγκοσµίως για το τέλος που θα έχει το έργο, δεδοµένου ότι ηθοποιοί υπάρχουν, όχι όµως και σκηνοθέτης. Τι πιθανότητες θα είχε σήµερα να πλειοψηφήσει σε εθνικές εκλογές, ως αρχηγός µεγάλου κόµµατος, ένας γέροντας 86 ετών, όπως ήταν ο Σοφούλης το 1946;

Ο οποίος έπασχε από ελαφρό τρόµο στα χέρια, έχανε πού και πού καµία λέξη και -σύµφωνα µε τα κακεντρεχή κουτσοµπολιά- η ακράτεια ενίοτε τον πρόδιδε κατά τις οµιλίες του στο Κοινοβούλιο; Και όµως, η προσωπικότητά του κράτησε ενωµένο το φιλελεύθερο στρατόπεδο και επί πρωθυπουργίας του επιτεύχθηκε ο θρίαµβος της νικήτριας πλευράς του εµφυλίου πολέµου.

Ούτε και ο Παπάγος, µε την άκαµπτη γλώσσα και το στρατιωτικό στυλ, είχε καµία πιθανότητα να προσελκύσει ψήφους την εποχή της τηλεόρασης. Τον Παναγιώτη Κανελλόπουλο τον προλάβαµε τηλεοπτικά: Μιλούσε σαν παλαιός δάσκαλος, ήρεµα και νηφάλια. Θέαµα δεν το έλεγες, πάντως. Τηλεοπτικά προλάβαµε και τον Μαρκεζίνη, µε τον προγναθισµό και το βλοσυρό χαµόγελο, ο οποίος λόγω της τηλεοπτικής του εµφάνισης δεν υπερέβη τα µεταπολιτευτικά ποσοστά της άκρας ∆εξιάς.

Ο Τραµπ πηγαίνει καλά στις δηµοσκοπήσεις, ο Μακρόν παραµένει πρόεδρος παρά την παροιµιώδη αδράνειά του και ο Ερντογάν σχεδόν κέρδισε τις αυτοδιοικητικές. Λίγο µε τον αµανέ, λίγο µε τους γενίτσαρους, λίγο µε την τουρκόφωνη γκιουζέλ Ελένη χανούµ στο Μουσείο της Τροίας, θα είχε επιτύχει ακόµη έναν θρίαµβο αν οι ψήφοι µετρούσαν για εθνικές εκλογές. Χάρισµα των αντιπάλων του η Ανκαρα χαλάλι και η Ισταµπούλ, τζάνε µ’