Δοκιµάστε µια φορά αλλιώς

Είναι επίπλαστες όχι µόνο λόγω αυτής καθαυτής της φύσης της διαπραγµατευόµενης υπόθεσης, αλλά επιπλέον γιατί και αυτή εµπίπτει στις «διατάξεις» τού πώς ασκείται η πολιτική εν Ελλάδι… Αφήστε στην άκρη τους ιεράρχες που ο καθείς έχει και τα δικά του ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Από τους νουνεχείς και ορθοφρονούντες µπορείς να βρεθείς να συνοµιλείς µε ανθρώπους που ζουν µερικές εκατοντάδες χρόνια πίσω και φαντασιώνονται διωγµούς, σταυρώσεις και µαρτύρια.

Αφήστε τους ιεράρχες. Μπορούν να είναι το ίδιο εύκολα µάνατζερ και ποιµένες… Οι πολιτικοί µας όµως; Εκεί βλέπεις µπροστά σου το παιχνίδι της εξουσίας -διά της διαδικασίας- να αναπτύσσεται ολοζώντανο.

Ενα σκληρό «µπρα ντε φερ» που αν ρωτήσεις τον απλό πολίτη τι ακριβώς διαπραγµατεύεται είναι αµφίβολο αν κάτι έχει ψυχανεµισθεί, πέραν του µισθολογικού καθεστώτος του κλήρου…  Συναντήσεις που έγιναν ή δεν έγιναν διαψεύδονται επιβεβαιούµενες. ∆ιερευνητικές επαφές, συµφωνίες που ανακοινώνονται αν και δεν έχουν κλείσει, κινήσεις τακτικής πίσω από τα παρασκήνια. Βυζάντιο κανονικό εν έτει 2018. Γιατί; Μα γιατί έτσι έχουµε µάθει στην Ελλάδα να ασκούµε πολιτική. Στα κρυφά και µε κόλπα τακτικής. Για να φέρουµε πιο κοντά την εξυπηρέτηση του στόχου. Και στόχος, ακόµα και τώρα, την εποχή των αναγκαίων µεγάλων αλλαγών, παραµένει να «βγει» ο κοµµατικός σχεδιασµός που «φέρνει τη νίκη πιο κοντά». Τι να τα κάνεις τα καλά αποτελέσµατα για τη χώρα αν είναι να τα πετύχει ο… άλλος.

Τα εκκλησιαστικά, µε τη «µετατόπιση» του ΣΥΡΙΖΑ σε ορθολογικότερες -ας χρησιµοποιήσουµε αυτόν τον χαρακτηρισµό- σε σχέση µε το πρόγραµµά του θέσεις, µε έναν Αρχιεπίσκοπο του διαλόγου και της συνεννόησης (σκεφτείτε να ήταν τώρα επικεφαλής ο εκλιπών Χριστόδουλος. Στάχτη και µπούρµπερη…) και µε τον κ. Μητσοτάκη «ελεύθερο άλλων ιδεολογικών και εξισσοροποιητικών βαρών», θα µπορούσαν να εξελιχθούν σε ένα δείγµα µιας διαφορετικής αντίληψης στα πολιτικά µας πράγµατα.
Ατυχώς χάσαµε. Μία από τα ίδια.. .