Από τον Καμμένο στον Mαδούρο: Αντιπολίτευση µε… αυτόµατο πιλότο

Κατά πάσα πιθανότητα ο Νικολάς Μαδούρο δεν ξέρει πού πέφτουν οι Πρέσπες. Αγνοεί, επίσης, τι εστί ΚΙΝΑΛ ή τι τρέχει µε τη σύγκλιση Κεντροαριστεράς - Αριστεράς. Και όµως. Η αντιπολίτευση στην Ελλάδα σε αυτόν στηρίζει τις ελπίδες της για την αποδόµηση της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ και την αποκαθήλωση του Τσίπρα…

Γραμμή... Καράκας

Η εβδοµάδα που πέρασε δεν ήταν η ευκολότερη ούτε για τη Νέα ∆ηµοκρατία ούτε για το Κίνηµα Αλλαγής. Με την κυβέρνηση να έχει κυρώσει τη Συµφωνία των Πρεσπών µε απόλυτη πλειοψηφία και τον διεθνή Τύπο να εγκωµιάζει την τόλµη του Ελληνα πρωθυπουργού, η ζυγαριά των εντυπώσεων φαινόταν να γέρνει καθαρά προς την πλευρά της κυβέρνησης.

Παρά τις αντιδράσεις που προκαλεί η διαχείριση του «Μακεδονικού» σε µεγάλα τµήµατα της κοινής γνώµης, η θετική δηµοσιότητα που δηµιούργησε διεθνώς η υπερψήφιση της Συµφωνίας, σε συνδυασµό µε την υποψηφιότητα του Αλέξη Τσίπρα και του Ζόραν Ζάεφ για το Νόµπελ Ειρήνης, έµοιαζε να εκπέµπουν ηχηρότερα µηνύµατα από αυτά που φιλοδοξούσε να µεταδώσει η αντιπολίτευση, εµµένοντας στη γραµµή του «πειθήνιου πρωθυπουργού» που «µεριµνά απλώς και µόνο για την παραµονή του στην εξουσία».

Αν σε όλο αυτό το κλίµα προστεθεί η επιτυχής έξοδος στις αγορές µε την έκδοση πενταετούς οµολόγου, το λογικό θα ήταν το αφήγηµα της αντιπολίτευσης στοιχειωδώς να αναθεωρηθεί ή, εν πάση περιπτώσει, να εµπλουτιστεί, καθώς τα περί «ετοιµόρροπης κυβέρνησης» έµοιαζαν να µην αντιστοιχούν στο περιβάλλον που δηµιουργούν οι εξελίξεις.

Πάμε σαν άλλοτε

Στην πολιτική, ωστόσο, ποτέ µη λες «ποτέ»… Αντί τα κόµµατα της αντιπολίτευσης να λάβουν υπόψη τους τη φορά των πραγµάτων και να επαναπροσδιορίσουν µέτωπα και προτεραιότητες, «ξεσκόνισαν» τις πιο παλιές συνταγές και, ως να µην είχε αλλάξει τίποτα, τις έριξαν στην πολιτική αγορά.

Την ίδια ώρα που ο Τσίπρας αύξανε µέσω Πρεσπών το πολιτικό του κεφάλαιο στο εξωτερικό, η Ν∆ και το ΚΙΝΑΛ επιχειρούσαν να τον αποσταθεροποιήσουν στο εσωτερικό µέσω… Βενεζουέλας, ζεσταίνοντας, για άλλη µία φορά, το αφήγηµα των λαϊκιστών της Αριστεράς, που, στην πραγµατικότητα, εχθρεύονται την Ευρώπη και ζουν µέσα στις λατινοαµερικάνικες φαντασιώσεις τους.

Ασχέτως του τρόπου µε τον οποίο η κυβέρνηση διαχειρίζεται το ζήτηµα και της οπτικής µε την οποία αντιµετωπίζει την ευρωπαϊκή παρέµβαση στην κρίση της Βενεζουέλας, το «χαρτί Μαδούρο» πάνω στο οποίο πόνταρε για άλλη µία φορά η αντιπολίτευση προδίδει την αδυναµία της να προσαρµοστεί στα νέα δεδοµένα και κυρίως να κατανοήσει την ωρίµανση του ΣΥΡΙΖΑ.

Το ίδιο σε µεγάλο βαθµό συµβαίνει και µε εξελίξεις, όπως η έξοδος των Ανεξαρτήτων Ελλήνων από το κυβερνητικό σχήµα, τις οποίες η αντιπολίτευση εξακολουθεί να διαβάζει µε… αυτόµατο πιλότο. Αν και το «διαζύγιο» µε τον Καµµένο είναι προφανές ότι υπακούει στις ανάγκες της νέας περιόδου, καθώς σηµατοδοτεί τη µετάβαση σε µία νέα εποχή συγκλίσεων και επαναπροσδιορισµού των διαχωριστικών γραµµών, τόσο η Νέα ∆ηµοκρατία όσο και το Κίνηµα Αλλαγής εξακολουθούν να επιµένουν στη γραµµή της προσχηµατικής ρήξης και των «σικέ - τριβών», λες και δεν µπορούν να αποχωριστούν τις παλαιότερες προσεγγίσεις τους.

Δώρο στον Τσίπρα

Αν και µεγάλη µερίδα αναλυτών διαβάζει τις εξελίξεις στους ΑΝΕΛ, στο ΚΙΝΑΛ και στο Ποτάµι, ως επίπτωση του «µακιαβελικού» τρόπου µε τον οποίο ο Τσίπρας διαχειρίστηκε το «Μακεδονικό», η αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού είναι το αποτέλεσµα ενός ανέλπιστου «δώρου» που έκανε στον πρωθυπουργό η αντιπολίτευση: «χαρίζοντάς» του όλο τον χώρο που αντιλαµβάνεται τον πατριωτισµό µε όρους ρεαλισµού και αντιτίθεται στην έκρηξη του εθνικισµού, επισηµοποίησε τη µετεξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ και έδωσε υπόσταση στη ρητορική του προοδευτικού πόλου.

Του ύψους...

Εκπρόσωπος µιας Κεντροδεξιάς µε µνήµη και άποψη, ο Νίκος Δένδιας κρατά ανοιχτό το µέτωπο µε την ακροδεξιά. Μπορεί τα media -και δικαιολογηµένα- να εστιάζουν στις διαφορές του µε τον Αδωνι Γεωργιάδη και να περιγράφουν τι συνεπάγεται για την αξιωµατική αντιπολίτευση η οπτική του ενός και του άλλου, το κρισιµότερο είναι, ωστόσο, ότι ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Ν∆ απορρίπτει κάθε ιδέα ώσµωσης µε τον χώρο που επωάζεται ο εθνικιστικός λαϊκισµός και η ξενοφοβία.

∆εν είναι και λίγο. Σε µια εποχή όπου ένα τµήµα της συντηρητικής Ευρώπης σπεύδει να υιοθετήσει όψεις της ακροδεξιάς ατζέντας, η στάση του ∆ένδια και όσων συντονίζονται µαζί του δίνει ανάσες στον αστικό κόσµο.

& του βάθους

Αγαπηµένος επί χρόνια των µίντια, ο Σταύρος Θεοδωράκης έγινε πλέον µαύρο πρόβατο ακόµα και για τους τέως «αγιογράφους» του. Η επιλογή του να στηρίξει µαζί µε τον Γιώργο Μαυρωτά και τον Σπύρο Λυκούδη τη Συµφωνία των Πρεσπών σκανδαλίζει, θυµώνει, προκαλεί.

Κάπως έτσι οι παλιοί φίλοι γίνονται τωρινοί εχθροί και ο Σταύρος persona non grata, που «υπηρετεί τον ΣΥΡΙΖΑ», «στηρίζει τη χειρότερη κυβέρνηση του τόπου» και «σπάει το ευρωπαϊκό µέτωπο». Στον θαυµαστό κόσµο της πολιτικής η αξιοπρέπεια αποδεικνύεται «κουσούρι» και η συνέπεια εισιτήριο που σε πάει στον βυθό. Έχει «κόκκινες γραµµές» και όρια το παιχνίδι. Αλίµονο! Αν χάσεις τον δρόµο, χάθηκες!

Ακολουθήστε το ethnos.gr στο Instagram